به گزارش افکارنیوز، در نشست رسانه ای راوی و نویسنده کتاب "پایی که جا ماند" در غرفه انتشارات سوره مهر در نمایشگاه کتاب ،سید ناصر حسینی پور راوی کتاب پایی که جا ماند گفت:من در دوران جنگ دیده بان بودم،تفاوت کار دیده بان با یک رزمنده عادی در این است که یک دیده بان باید خیلی حساب شده گزارش داده و حرف بزند.
وی ادامه داد: پس از اسارت نیز دیده بان بودم، دیده بان بدی ها وخوبی های دشمن، دیده بان خوبی ها وبدی های اسرا، و این دیده بانی را در قالب خاطرات روزانه به تصویر درآوردم.
حسینی پور ادامه داد: من از بند پوتین هایم و گره زدن آن ها برای یاداوری خاطراتم و همچنین از زرورق سیگار، حواشی روزنامه و سیمان برای یادداشت کردن و نگه داری آن ها استفاده می کردم.
راوی کتاب پایی که جا ماند اظهار داشت: من با آن یادداشت های روزانه سعی در حفظ خاطراتم داشته و هیچ تصمیمی برای تبدیل آن ها به یک کتاب نداشتم اما حال بسیار خوشحالم که توانستم این کتاب را به ثمر برسانم.
وی در مورد تصمیم خود برای نگارش کتابی دیگر در زمینه دفاع مقدس گفت: شاید نتوانم کتاب دیگری بنویسم اما تصمیم دارم که دوستانم را در به نگارش درآوردن خاطراتشان یاری کنم.
وی خاطر نشان کرد:من با این نگاه کتابم را به شکنجه گرم تقدیم کردم که وقتی از حضرت زینب می پرسند که چه در کربلا بر شما گذشت حضرت زینب پاسخ میدهد ما رایت الا جمیلا
