کوههای زرقان که در امتداد رشته کوه جغتای واقع شده است ، یکی از منابع اصلی رویش ریواس(کِلِج) کوهی است.
فصل بهار که می رسد طبیعت زیبای زرقان دلبری می کند، اما این روز ها این طبیعت زیبا زیر پای افرادی که برای جمع آوری ریواس(کِلِج) کوهی قدم به کوههای زرقان می گذارد می لرزد، تا روز به روز شاهد نابودی رویشگاههای این گیاه ارزشمند باشیم.
روزگاری کوههای زرقان مأمن ده نشینان زرقانی و محلی برای تهیه قوت لایموت آنها بود، ولی اکنون روزانه دهها نفر با وسایل نقلیه گوناگون از روستاهای اطراف و حتی شهرهای مجاور برای کندن ریواس(کِلِج) کوهی زرقان می آیند.
متأسفانه این افراد برای جمع آوری این گیاه ارزشمند به روش غارتگری روی آورده و در مسیری که هستند تمام بوته های ریواس(کِلِج) کوهی را جمع می کنند، به علت خوراکی بودن ریشه این گیاه هیچ آثاری از آن باقی نمی ماند. حتی ریواس(کِلِج) کوهی فرصتی برای گل دادن و تکثیر پیدا نمی کنند.
سوال: مسئول ساماندهی یا آموزش این افراد کیست؟
چه کسی باید در این روزهای حساس مدیریت منابع ارزشمند گیاهی زرقان را به عهده بگیرد؟
شورای روستا؟ دهیاری؟ یا اداره منابع طبیعی شهرستان جغتای؟
هرساله در این فصل؛ زرقان۲۰ گزارش هایی در این باره تهیه می کند تا شاید دلسوزی برای منابع طبیعی زرقان پیدا شود!!!…اما ….
منابع طبیعی روستای زرقان در کشاقوس بی تفاوتی مسئولان محلی و منطقه ای نابود می شود.
آینده قابل پیش بینی برای ریواس(کِلِج) کوهی زرقان به طور یقین انقراض است.
