به نقل از زاهدانه، نه خانه ای خراب می شود نه دیواری ترک بر می دارد فقط ساکنان شهر هستند که سرفه امانشان را بریده و تا پایان عمر با تاول هایی متورم شده، سرطان، ناباروری، عوارض پوستی یا اختلالات عصبی دست و پنجه نرم می کنند.
در دوران جنگ تحمیلی علیه ایران زن و مرد، پیر و جوان حتی نوزاد تازه متولد شده همه در آتش خشم و کینه عراقی ها مصدوم شده و هنوز هم با گذشت سالیان سال عوارض استفاده از سلاح های شیمیایی که در انواع مختلف گازهای خردل، سارین، وی ایکس و غیره بکار گرفته می شد بر روی آنان نمایان است.
از اینرو همه ساله 8 تیرماه سالروز تهاجم وحشیانه رژیم صدام با سلاح های شیمیایی به ایران، روز مبارزه با سلاح های شیمیایی و میکروبی نامگذاری شد تا در دل صفحات تاریخ به یادگار حک شود که در پی بدعهدی دشمنان چه انسانهای بی گناهی که به شهادت نائل شده و یا جانباز شدند.
35 هزار جانباز شیمیایی در گوشه و کنار کشورمان ایران اسلامی سبب شد تا مروری به تاریخچه استفاده از اینگونه سلاح های غیر انسانی بر علیه ایران داشته باشیم چرا که پس از گذشت سالها از جنگ تحمیلی هر روز از قاب کوچک تلویزیون خبر شهادت یکی از جانبازان شیمیایی به گوش می رسد که این مهم به ملت ایران یادآوری می کند هیچگاه نباید به بیگانگان اعتماد کرد زیرا همواره آنان به هر وسیله ای برای رسیدن به اهداف شوم خود متوسل شده و برایشان فرقی ندارد جان میلیون ها انسان بی گناه را در پی سهل انگاری خودبه مخاطره بیاندازند.
تاریخچه استفاده از سلاح های شیمیایی در ایران
در زمان صدام حسین بود که دولت عراق به طور گسترده از سلاح های شیمیایی علیه ایران استفاده کرد تا از این طریق بر شکست های پی در پی خود سرپوش گذاشته و ادعای مدافع حقوق بشر بودن و پیروزی را فریاد بزند.
آنها فارق از این بودند که ملت ایران در مقابل هر سختی و پلیدی که از سوی دشمنان به ثمر می نشیند هوشیار و آگاه بوده و با لطف الهی و مدیریت رهبری فرزانه همیشه با بصیرت کامل در صحنه حضور پیدا کرده و ایستادگی و مقاومت می کنند.
27 مهرماه سال 1359 اولین باری بود که ارتش عراق در منطقه جنوب استان خوزستان برای چهار بار از سلاح شیمیایی آن هم از نوع تاول زا استفاده کرد.
پس از آن عراقی ها که تنها راه مبارزه را در استفاده از این سلاح ها می دیدند بارها در عملیات های رمضان، خیبر، بدر، والفجر مقدماتی، والفجر 2 و 4، کربلای 5،4،2 و6 یا حتی در زمان آزاد سازی خرمشهر نیز از این سلاح ها به طور گسترده استفاده کرده تا از این طریق مرحمی بر دل داغ دیده خود و شکست هایی که در مقابل ایران خورده اند، بگذارند چرا که تصور می کردند با حملات شیمیایی می توانند خواسته های شوم خود را بر ملت ایران تحمیل کنند.
گرچه سالهاست آمریکایی ها دَم از مدافع حقوق بشر بودن را بر هر کوی و برزنی فریاد می زنند اما ذکر این نکته ضروری است که هم اکنون نیز علی رغم اینکه جنایت های بزرگی توسط این دشمنان و استکبارستیزان در دنیا صورت می گیرد و هر روز شاهد تولید و استفاده از سلاح های شیمیایی توسط آنها هستیم اما باز هم ادعای انسان دوستی و پایبندی به حقوق بشر را دارند؛ آن هم حقوق بشری که نه تنها امنیت را در برخی از مناطق از بین برده بلکه جان میلیون ها انسان را به خطر انداخته است.
به نقل از زاهدانه، نه خانه ای خراب می شود نه دیواری ترک بر می دارد فقط ساکنان شهر هستند که سرفه امانشان را بریده و تا پایان عمر با تاول هایی متورم شده، سرطان، ناباروری، عوارض پوستی یا اختلالات عصبی دست و پنجه نرم می کنند.
در دوران جنگ تحمیلی علیه ایران زن و مرد، پیر و جوان حتی نوزاد تازه متولد شده همه در آتش خشم و کینه عراقی ها مصدوم شده و هنوز هم با گذشت سالیان سال عوارض استفاده از سلاح های شیمیایی که در انواع مختلف گازهای خردل، سارین، وی ایکس و غیره بکار گرفته می شد بر روی آنان نمایان است.
از اینرو همه ساله 8 تیرماه سالروز تهاجم وحشیانه رژیم صدام با سلاح های شیمیایی به ایران، روز مبارزه با سلاح های شیمیایی و میکروبی نامگذاری شد تا در دل صفحات تاریخ به یادگار حک شود که در پی بدعهدی دشمنان چه انسانهای بی گناهی که به شهادت نائل شده و یا جانباز شدند.
35 هزار جانباز شیمیایی در گوشه و کنار کشورمان ایران اسلامی سبب شد تا مروری به تاریخچه استفاده از اینگونه سلاح های غیر انسانی بر علیه ایران داشته باشیم چرا که پس از گذشت سالها از جنگ تحمیلی هر روز از قاب کوچک تلویزیون خبر شهادت یکی از جانبازان شیمیایی به گوش می رسد که این مهم به ملت ایران یادآوری می کند هیچگاه نباید به بیگانگان اعتماد کرد زیرا همواره آنان به هر وسیله ای برای رسیدن به اهداف شوم خود متوسل شده و برایشان فرقی ندارد جان میلیون ها انسان بی گناه را در پی سهل انگاری خودبه مخاطره بیاندازند.
تاریخچه استفاده از سلاح های شیمیایی در ایران
در زمان صدام حسین بود که دولت عراق به طور گسترده از سلاح های شیمیایی علیه ایران استفاده کرد تا از این طریق بر شکست های پی در پی خود سرپوش گذاشته و ادعای مدافع حقوق بشر بودن و پیروزی را فریاد بزند.
آنها فارق از این بودند که ملت ایران در مقابل هر سختی و پلیدی که از سوی دشمنان به ثمر می نشیند هوشیار و آگاه بوده و با لطف الهی و مدیریت رهبری فرزانه همیشه با بصیرت کامل در صحنه حضور پیدا کرده و ایستادگی و مقاومت می کنند.
27 مهرماه سال 1359 اولین باری بود که ارتش عراق در منطقه جنوب استان خوزستان برای چهار بار از سلاح شیمیایی آن هم از نوع تاول زا استفاده کرد.
پس از آن عراقی ها که تنها راه مبارزه را در استفاده از این سلاح ها می دیدند بارها در عملیات های رمضان، خیبر، بدر، والفجر مقدماتی، والفجر 2 و 4، کربلای 5،4،2 و6 یا حتی در زمان آزاد سازی خرمشهر نیز از این سلاح ها به طور گسترده استفاده کرده تا از این طریق مرحمی بر دل داغ دیده خود و شکست هایی که در مقابل ایران خورده اند، بگذارند چرا که تصور می کردند با حملات شیمیایی می توانند خواسته های شوم خود را بر ملت ایران تحمیل کنند.
گرچه سالهاست آمریکایی ها دَم از مدافع حقوق بشر بودن را بر هر کوی و برزنی فریاد می زنند اما ذکر این نکته ضروری است که هم اکنون نیز علی رغم اینکه جنایت های بزرگی توسط این دشمنان و استکبارستیزان در دنیا صورت می گیرد و هر روز شاهد تولید و استفاده از سلاح های شیمیایی توسط آنها هستیم اما باز هم ادعای انسان دوستی و پایبندی به حقوق بشر را دارند؛ آن هم حقوق بشری که نه تنها امنیت را در برخی از مناطق از بین برده بلکه جان میلیون ها انسان را به خطر انداخته است.
