دریاچه هامون هفده سال است که با پدیده ی خشکسالی مواجه شده در حالی که می توانست با تدابیر سازمان محیط زیست و گرفتن حق آبه ایران از کشور افغانستان این هفده سال به وجود نیاید.
اما هر ساله در زمستان به علت آب و هوای متعادل در کشور افغانستان شاهد بارندگی های متعددی در این کشور هستیم، که موجب ذخیره آب در پشت سد کجکی که در مسیر دریاچه هامون قرار دارد می شود، به این ترتیب با پر شدن سد و آب شدن برف های کوه های نزدیک به این سد اضافات آب به سوی هامون میریزد.
در سال 95 به علت بارش های سنگین در کشور افغانستان حجم آب زیادی وارد ایران شد تا موجی از خوشحالی برای مردم این منطقه و ذوق زدگی های افزون تر برای مدیران سازمان محیط زیست را در پی داشته باشد.
اما عدم لایروبی بسیاری از انهار سیستان؛ باعث شده بود که حجم آب ورودی و سرعت آن باعث طغیان این رودخانه ها شود که همانند سیلابی نمایان شده و موجی از رسانه ای شدن از سیل سیستان در کشور به گوش می رسید.
اما باید دانست که زمین های سیستان آنقدر تشنه هستند که اگر هفده سال پیاپی نیز همانند این سیلاب به سیستان وارد شود بازهم سیراب نخواهند شد و این آب جذب زمین خواهد شد.
حال با این وجود حجم آب ورودی که وارد سیستان شده است در روزهای جاری به علت گرمای طاغت فرسای این روزها و همچنین وزش باد های منطقه ای به شدت در حال کاهش است در حالی که هیچگونه عکس العملی از سوی مدیران دیده نمی شود.
کاهش پی در پی آب دریاچه هامون در مسیر خرگوشکی و تخت عدالت این روزها بازهم روزهای خشک این دریاچه را امید می دهد، آبی که علاوه بر حیات دادن به این منطقه از حرکت ریزگردها در این مدت جلوگیری کرده و در مواقع طوفانی عملکرد مثبتی را به جای نهاده است.
مسئولین امر همانطور که با ورود آب به این منطقه در سکوت رسانه ای به سر می بردند امروز نیز با خشک آب دریاچه سکوت را جایگزین اقدام و عمل کرده اند تا به زودی شاهد خشکی دوباره سیستان باشیم.
سیستانی که سالها در رنج خشکسالی به سر میبرد گویا باید این رنج همچنان به دوش مردم این منطقه باقی بماند تا کم کم شاهد از بین رفتن سرزمین رستم دستان باشیم.
