ایران و هند در سال ۲۰۰۳ میلادی توافق کردند بندر اقیانوسی چابهار را در استان سیستان و بلوچستان را گسترش دهند اما به دلیل تحریم های غرب علیه ایران، این معامله پیشرفت چندانی نداشته است. اکنون پس از گذشت چند سال و امضای توافق های چین و پاکستان در زمینه های انرژی و زیرساخت به ارزش ۴۶ میلیارد دلار، نارندرا مودی، نخست وزیر هند، مشتاق است قراردادهایی با ایران و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس امضا کند.
در هر حال با توجه به موقعیت خاص و استراتژیک بندر چابهار که ورودی آبهای منطقه به دریای آزاد به حساب آمده و ایران را به عنوان اولین دارنده بنادر اقتصادی در ورودی خلیج فارس مطرح میکند، صحبت از توسعه و سرمایهگذاری در این بندر در طول سالهای گذشته با قدرت بسیار بالایی دنبال شده است.
هرچند فاز نخست توسعه اسکله شهید بهشتی در بندر چابهار از ماهها قبل آغاز شده و به نظر میرسد با توجه به پیشرفت قابل توجهی که داشته امکان استفاده از آن در طول ماههای آینده فراهم شود، اما همچنان این بندر بسیار مهم نیازمند سرمایهگذاریهای جدید و سرعتگرفتن برنامههای توسعهای خود است.
البته در طول ماه ها مذاکره بین ایران و هند این کشور بارها زیر فشارها آمریکایی پا پس کشید تا جایی که ایران اعلام کرد شاید به گزینههایی جز هندوستان فکر کند.
علی ای حال به نظر می رسد اخم جمهوری اسلامی ایران کارساز افتاده است که هندی ها اعلام کردند در جریان سفر ناراندا مودی به ایران سند سرمایه گذاری نهایی می شود و این کشور 200 میلیون دلار در بخش های مختلف در چابهار سرمایه گذاری می کند.
ورود هندی به طرح توسعه چابهار برای ایران دو برد مهم اقتصادی به همراه خواهد آورد. یکی اینکه پس از سالها گمانهزنی سرانجام اصلیترین گزینه سرمایهگذاری در چابهار کار خود را به طور رسمی آغاز خواهد کرد و یکی اینکه رقم سرمایهگذاری فعلی 115 میلیون دلار از آنچه پیش از این اعلام شده بود بالاتر رفته است. موضوعی که میتواند با پیگیریهای وزارت راه و شهرسازی بندر چابهار را به هاب دریایی منطقه تبدیل کند.
کارشناسان اقتصادی می گویند: بندر چابهار، نخستین بندر اقیانوسی است که از اهمیت استراتژیک برای هند برخوردار است و این کشور می تواند با استفاده از این بندر و با استفاده از کریدور شمال و جنوب کالاهای خود را به افغانستان، آسیای میانه، عراق، روسیه و حتی اروپا منتقل کند. به گفته مقامات هندی با استفاده از کریدور شمال و جنوب هزینه جابه جایی کالاهای هندی در مقایسه با دیگر مسیرها حدود ۳۰ درصد کاهش می یابد.