به گزارش افکار نیوز به نقل از جام جم آنلاين، قديمي ترين اسناد موجود درباره خليج فارس به كتاب هاي باقيمانده از يونان باستان بر مي گردد. يوناني ها و مورخانشان در اين كتاب ها با نام "پرسيكوس سينوس" كه به معني "خليج فارس" است از اين آبراهه ياد مي كنند و تكرار همين نام باعث مي شود كه بسياري از نقشه هاي باقيمانده از اروپائيان قرنها بعد نيز با همين نام از خليج فارس ياد كنند.
بر اساس نوشته‌های مورخان یونانی مانند هرودت(۴۸۴ - ۴۲۵ ق. م) کتزیاس(۴۴۵ - ۳۸۰ ق. م)، گزنفون(۴۳۰ - ۳۵۲ ق. م) استرابن(۶۳ ق. م - ۲۴ م) که پیش از میلاد مسیح می‌زیسته‌اند؛ یونانیان نخستین ملتی هستند که به این دریا نام پرس و به سرزمین ایران پارسه، پرسای، پرس‌پولیس یعنی شهر یا مملکت پارسیان داده‌اند.
«هکاتیوس هلطی» از علمای قدیم یونان که به پدر جغرافیا ملقب است، در سال ۴۷۵ قبل از میلاد از نام دریای پارس استفاده کرده است. در نقشه‌های باستانی از قول هرودوت و گزنفون به این دریا، دریای پارس اطلاق شده است و بطلمیوس جغرافی نگار، نقشه‌نگار و ریاضیدان مشهور قرن دوم میلادی، در کتاب جغرافیای عالم که به زبان لاتین نگاشته شده و همچنین در نقشه‌ای که کشیده، از خلیج‌فارس با نام پرسیکوس سینوس یاد کرده است.
کوین توس کوروسیوس روفوس مورخ رومی که در قرن اول میلادی می‌زیسته این دریا را دریای پارس یا آبگیر فارس خوانده است. همچنین در کتاب‌های جغرافیایی لاتین، آب‌های جنوب ایران(دریای مکران و خلیج‌فارس) را ماره پرسیکوم یعنی دریای پارس نوشته‌اند.
انگلیسی زبان‌ها نیز این منطقه جغرافیایی خاص را PERSIAN GULF می خوانند که در واقع ترجمه ساده ای از نام " خلیج فارس " است و نقشه‌های بیشماری که از ملوانان و جغرافی دانان انگلیسی قرون ۱۶ و ۱۷ میلادی باقیمانده است، اسناد غیر قابل انکار این حقیقت تاریخی هستند.
اسناد تصويري قدمت ۳۰۰ ساله استفاده از نام خليج فارس در مكاتبات اداري، نقشهها و اسناد بريتانيا پس سالها بايگاني و ممنوعيت مشاهده از سوي تاريخ نگاران و پژوهشگران بالاخره در سال ۱۳۸۷ از آرشيو ملي انگلستان آزاد شد؛ در مراسم رونمايي از اين اسناد تنها يك محقق ايراني به نام مجيد تفرشي دعوت شد.
