«سعد الحریری» نخست‌وزیر پیشین لبنان که طی هفته‌های اخیر به گمانه‌زنی‌های متعدد درباره نامزد شدن دوباره وی برای نخست‌وزیری واکنشی نداده بود، سرانجام سه‌شنبه (دیروز) اعلام کرد، قصدی برای نخست‌وزیری در دولت آینده لبنان ندارد.
اخبار بین الملل- روزنامه «الاخبار» در اشاره به آخرین رایزنی‌ها و این اعلام موضع الحریری، سه سناریوی زیر را مطرح کرد:
اول؛ اینکه سعد الحریری بار دیگر معرفی کردن نامزد برای تشکیل دولت را رد کند و قوای هشت مارس و «التیار الوطنی الحر» (جریان آزاد ملی) ناچار به تکرار تجربه «حسان دیاب» شود که این موضوع خطرات خود را دارد.
دوم؛ بازگرداندن دوباره گزینه «نواف سلام». کسی که دوگانه شیعی «حزب‌الله و امل» با آن مخالفند اما جریان آزاد ملی با آن مشکلی ندارد . همچنین بقیه گروه‌ها بویژه «القوات اللبنانیه» (وابسته به سمیر جعجع) و نماینده سابق «ولید جنبلاط» با وی موافق هستند اما الحریری ضمنا آن را رد می‌کند.
سوم؛ سعد الحریری نامزد دیگری معرفی کند که جریان آزاد ملی، حزب الله و امل با آن موافق باشند و از حمایت فرانسه نیز برخوردار باشد تا رسیدن به راه‌حل را تسریع کند.
در ادامه این گزارش آمده، تا صبح دیروز حرف از این بود که فرانسه در تلاش است خارج بویژه عربستان سعودی را راضی به دولتی به نخست‌وزیری سعد الحریری کند اما پس از اعلام موضع الحریری، تمام این گزینه‌ها کنار رفت.
اما روزنامه «البناء» در همین باره نوشت، به نظر می‌رسد تیم اکثریت در لبنان در خصوص معرفی نامزد برای تشکیل دولت سردرگم شده و تیم دیگر تحت امر خارج است تا بر موضعی واحد برای نامزد کردن نواف سلام تأکید کند.
در ادامه این گزارش آمده، حساب بازکردن‌های تیم اکثریت بر این موضوع که سعد الحریری یا فرد مورد نظر وی برای نخست‌وزیری معرفی شود به ناتوانی الحریری برای آزادی از وتوی سعودی، عدم توجه آمریکا و ناتوانی فرانسه برخورد کرد و مممن است این محاسبات تحت فشارها، به معرفی نواف سلام بیانجامد.
اما گزینه دوم، معرفی نامزد مورد توافق اکثریت است تا برای خرید زمان جهت حل و فصل امور، تنها مأمور به تشکیل کابینه شود اما دولت را تشکیل ندهد. مشکل این سناریو آن است که در شرایط بحرانی کنونی لبنان، زمان نباید از دست برود.
بر اساس این گزارش، گزینه سوم، مأمور کردن نامزدی برای تشکیل دولت است که چه بسا خود شخص حسان دیاب باشد اما پس از بررسی مشترک تجربه‌ای که منجر به دولتی پربارتر شود، دولتی که برنامه‌ای واضح برای نجات داشته باشد.
