گذشت آن روز که می‌گفتند «پشت سر رویای هر آمریکایی، هزاران نفر در چارسوی عالم زندگی را کابوس می‌بینند»... امروز در خود ینگه دنیا هم کابوس کرونا مجالی برای رویا دیدن اکثر یانکی‌ها باقی نگذاشته است. اگرچه نمی‌توان کتمان کرد جهنمی که ویروس کرونا در بهشت سرمایه‌داری ایالات متحده برپا کرده، بیشتر گریبان فقرا را می‌گیرد تا اغنیا اما این بیماری جهانگیر در نوع خودش عدالت را رعایت کرده و اگر بر رعایای نظام لیبرال ـ دموکراسی رخت مرگ تن کرده، عریان بودن پادشاه سلطه را هم برملا کرده است.
دولتمردان واشنگتن در حالی به‌خاطر کاهش موقت رکورد وحشتناک بین‌المللی مرگ و میر ناشی از کرونا در کشورشان جشن گرفته‌اند که پس از صعود آمار تلفات روزانه به قله بیش از 2 هزار نفر طی روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه هفته گذشته، روز پنجشنبه تازه به 1800 مرگ در یک روز کاهش یافت. اما این کابوس را پایانی نخواهد بود، چرا که دانشگاه جان هاپکینز (اتاق عملیات آکادمیک سازمان سیا و محل تحقیقات و کنفرانس‌های بین‌المللی مشکوک درباره پیش‌بینی همه‌گیری کرونا در فاصله سال‌های 2015 تا 2019 که متصدی استخراج آمار روزانه واگیر بزرگ در آمریکا و اعلان آن به کاخ سفید است) اعلام کرده 40 درصد 16500 نفر تلفات اعلامی ناشی از این اپیدمی تا همان روز پنجشنبه فقط از ایالت نیویورک بوده است! بر اساس همین آمار ایالت خانگی دونالد ترامپ حدود یک‌سوم 360 هزار بیمار با علائم مثبت «کووید-19» را در سراسر کشور به خود اختصاص داده است.
رئیس‌جمهور دهان‌گشاد در مهد دموکراسی و برابری، خود نیز اعترافی ضمیمه این آمار وحشتناک کرده که بر اساس آن ابتلای آفریقایی‌تباران ایالات متحده که او آنها را «سیاهان» خطاب می‌کند به طور متوسط 6 برابر «سفیدها» بوده است!
اخبار و تصاویر نیز به اندازه آمار گویای ابعاد فاجعه است. در نیویورک و بسیاری از شهرهای بزرگ ایالات متحده همه مظاهر سبک زندگی آمریکایی با حکم حکومتی «قرنطینه» ممنوعه است. شعبه‌های مک‌دونالد، اپل استورها و سینماهایی که در واقع شعبه‌های هالیوود است، همگی تعطیل است!
این کلانشهر که همواره به‌خاطر سندروم بی‌خوابی‌اش مشهور بود، حال در پرتردد‌ترین نقاطش مثل میدان تایمز و خیابان پنجم منهتن، در اوج ساعات کاری پرنده هم پر نمی‌زند و بر اثر حکومت نظامی به شهر ارواح بدل شده است؛ ارواح آن اجساد بی‌شماری که حساب آنها از دست مراکز کفن و دفن هم در رفته است. این روزها فقط صف‌های بی‌انتهای آمریکایی‌های پیاده و سواره در فلوریدا، شیکاگو، پنسیلوانیا و کالیفرنیا برای دریافت غذای رایگان از مراکز خیریه نیست که حتی جهان سومی‌ها را در شوک تحولات در پایتخت نمادین جهان اول فرو برده، بلکه تصویر صف‌های نعش‌کش‌های سیاه رنگی که محموله‌های سفید و بی‌جان خود را به کامیون‌های یخچال‌داری تحویل می‌دهند که آنها هم به نوبه خود پشت گودال‌های بزرگ همان گورهای جمعی در پارک‌های ملی در یک قدمی قلب نیویورک صف می‌کشند، بشدت آخرالزمانی است.
آمار و تصاویر وقتی با هم منطبق می‌شود، تصویر فلاکت آمریکایی را کامل می‌کند. از یک طرف ایالت نیویورک به عنوان مقر سازمان ملل، صندوق فدرال(بانک مرکزی آمریکا) و جولانگاه گرگ‌های وال‌استریت در بزرگ‌ترین بورس جهان، دهه‌هاست پایتخت ثروت آمریکا و جهان محسوب می‌شود، از طرف دیگر آمار رسمی فاش می‌کند نیویورک همزمان پایتخت جهانی کرونا و پایتخت فلاکت آمریکا هم هست؛ فلاکتی که در حقیقت سال‌های سال زیر سایه برج‌های عاج منهتن پنهان و انکار می‌شد.
اما قرار نیست همه راه‌ها به شهر ترامپ ختم شود، بلکه کرونا باعث شد نیویورک، مبدا مسیرهای افشای واقعیات تلخ به تمام ایالات دیگر باشد.
درست همان زمان که دولتمردان آمریکایی برای خلاص شدن از عواقب فاجعه‌بار کرونا در کشورشان به تبلیغات ضد چینی رسانه‌های زنجیره‌ای سلطه متوسل شده‌اند، این نیویورک است که سرنخ‌های بحران عظیم سوءمدیریت همه‌گیر در خود آمریکا را لو می‌دهد.
این واقعیت که یک‌سوم مبتلایان به کرونا و 40 درصد مرگ‌ومیر ناشی از آن در ایالات متحده در این ایالت بوده‌اند که فقط یکی از 50 ایالت و 7 منطقه تحت حاکمیت دولتی فدرال به مرکزیت واشنگتن با تنها حدود یک هفدهم کل جمعیت آمریکا محسوب می‌شود، خود گویای همه چیز است. ترامپ و تیمش چطور می‌خواهند این نامعادله را توجیه کنند، بویژه دولت او که تقریبا 2 ماه در اعلام آمار رسمی شیوع کرونا در این کشور تاخیر داشت و در ابتدا کالیفرنیا را با برخورداری از بزرگ‌ترین اجتماع چینی‌ها در آمریکای شمالی به عنوان مرکز اپیدمی بیماری جدید «کووید-19» معرفی می‌کرد.
از آن پس بود که ویروس جدید رفته‌رفته منطق مهلک خود را به نظم مورد ادعای آمریکایی‌ها تحمیل و حتی تبلیغات دستگاهی خفه‌کننده آنها را خفه کرد و کلیدواژه «چین» تقریبا به مدت 2 ماه فراموش شد.
حالا دوباره زمانی نام «چین» وسط کشیده می‌شود که آمارهای رسمی و دولتی آمریکا نیز جای هیچ تردیدی در ابعاد فاجعه کرونایی در آن باقی نمی‌گذارد. انجمن بیمارستان‌های ایالات متحده در گزارشی احتمال ابتلای فله‌ای 96 میلیون شهروند این کشور به ویروس «کووید-19» و مرگ دست‌کم 500 هزار نفر را مطرح کرده است. روزنامه «واشنگتن اگزماینر» عوارض انسانی و اقتصادی ناشی از این همه‌گیری را برای اقتصاد اول جهان غیر قابل جبران توصیف می‌کند به طوری که در آمریکایی که ترامپ مدعی برپایی رکورد اشتغال در آن تا پایان سال 2019 بود، تا همین جا در 4 ماه نخست 2020 میلادی، 10 میلیون آمریکایی بیکار شده و حدود 7 میلیون نفر بیمه درمانی خود را از دست داده‌اند، بدین ترتیب درست زمانی که بیماری سختی همه‌گیر شده، مجموعا 28 میلیون آمریکایی فاقد پشتوانه بیمه درمانی برای بقا هستند. در چنین وانفسایی دیگر کسی چه اهمیتی می‌دهد فرمانده یکی از بزرگ‌ترین ناوگروه‌های پنتاگون به خاطر افشای واگیر گسترده کرونا روی عرشه کشتی تئودور روزولت توسط کاخ سفید برکنار شود. در عوض ناوهای هواپیمابر آمریکایی که زمانی نماد اقتدار جهانی‌اش بودند، حالا به خانه بازمی‌گردند تا به عنوان نعش‌کش برای کمک به انتقال و نگهداری موقت اجساد بر زمین مانده در بنادر بزرگ شرق و غرب ایالات متحده پهلو بگیرند.
شروین طاهری
