ما چون در میانه کارزار و در بحبوحه تحولاتیم، شاید تصویر و شمای کلی از وضعیتی که در آن هستیم و آینده‌ای که پیش رویمان است، نداشته باشیم. البته طبیعی هم هست، این روزها احتمالا ناظران سیاسی دنیا و حتی برخی از توده‌های مردم در کشورهای مختلف، بیشتر متوجه بزرگی گامی که جمهوری اسلامی ایران به پشت‌گرمی ملت مقتدرش برداشته است، شده باشند. رودررو شدن مستقیم با آمریکا، اتفاقی است که سال‌ها و بلکه دهه‌ها، هیچ دولتی به آن حتی فکر هم نمی‌کرد و حتی زمامداران خود آمریکا هم که سال‌هاست ضرب شست حاج قاسم‌ها را در منطقه دیده‌اند، شاید باورشان نمی‌شد، چنان‌که رئیس مجلس نمایندگان آمریکا می‌گوید پس از شنیدن خبر حمله موشکی ایران به پایگاه محل استقرار نیروهای آمریکایی، فکر کردم با من شوخی می‌کنند و گفتم «اصلا مگر کسی به آمریکا حمله می‌کند؟!»
بسیاری از کشورهای حتی قدرتمند دنیا مانند آلمان و ژاپن، سال‌هاست که میزبان پایگاه‌های نظامیان آمریکایی هستند و حتی زمانی که با اعتراض مردم خودشان مواجه می‌شوند، رسما اعلام می‌کنند که ما قصد ایجاد اختلاف با آمریکا را نداریم و در این حوزه چاره‌ای هم نداریم. به‌عنوان نمونه دیگر، در جنگ داخلی سودان، طرفین درگیری به همه‌چیز و همه‌کس شلیک می‌کردند جز کنسول آمریکا و این توافق نانوشته بین متخاصمین وجود داشت که حتی اگر زمین‌های تحت اشغال یکدیگر را با جنگ‌افزارها شخم بزنیم، یک گلوله پلاستیکی هم نباید به سمت منافع آمریکا شلیک شود. همه این‌ها نشان از این واقعیت دارد که آنچه بیش از قدرت واقعی آمریکا در جهان کارگر و مؤثر است، هیمنه و ژست ابرقدرتی آمریکاست. این هژمونی هالیوودی آمریکاست که باعث می‌شود یک اخم رئیس‌جمهورش، اجلاس‌های بین‌المللی با عضویت ده‌ها کشور را به بن‌بست بکشاند، یا اعزام ناوگان دریایی آمریکا، پیش از رسیدن به مقصد، باعث سقوط حکومتی در آن‌سوی دنیا گردد. عراق در دوران جنگ دوم خلیج‌فارس، می‌توانست مقاومت سنگینی در برابر تهاجم آمریکا از خود نشان دهد اما عللی که ریشه همه آن‌ها ترس از قدرت آمریکا بود، باعث شد دولت وقت عراق، چند هفته بیشتر دوام نیاورد.
حال در این میانه ملتی با الهام از خون سرخ حسین (ع)، تصمیم گرفته از هیچ قدرت شیطانی نترسد و اتفاقا همین مکتب باطل‌السحر تمام حیله‌ها و ارعاب‌های آمریکا و متحدان آن شده است. قاعده هم ساده است، وقتی بزرگ‌ترین ابزار یک قدرت جهانی، هیمنه ابرقدرتی و ارعاب است، کافی است دیگران از او نترسند تا کاملا خلع سلاح شود. گیریم که رئیس‌جمهور نادانی هم در آمریکا پیدا شد و دستور به ترور فرزند رشید ملت داد، در پی آن با واکنش محکم ایران، حسابگرانی در آمریکا پیدا می‌شوند تا به خاطر مصلحت خودشان هم که شده، او را از آغاز درگیری جدی‌تر با ایران اسلامی بر حذر دارند.
ما همانیم که رهبرمان سال‌ها پیش اعلام کرد که در برابر تهدید، تهدید می‌کنیم، همان‌که هر جا جنگی میان رژیم صهیونیستی با ملتی رخ دهد، در مقابل اسرائیل اقدام می‌کنیم و خود را حامی تمام مستضعفان عالم می‌دانیم. این شیوه عقلانی ما که برای ملت و کشورمان، امنیت آفرین بوده، در حال تکثیر است و این ترس طرف‌های مقابل را صدچندان می‌کند. حالا مجلس عراقی که در برابر تهاجم آمریکا، سه هفته دوام آورد و همین حالا هم از شر حضور آمریکایی‌ها بی‌نصیب نیست، باقدرت رأی به اخراج نظامیان آمریکا می‌دهد.
آری درست است، ما مکتبی به راه انداخته‌ایم که تاریخ‌ساز شده است. آیندگان بارها و بارها نام خمینی و خامنه‌ای و سربازانشان همچون سلیمانی را بر زبان خواهند راند و از انقلاب ملت ما، به‌عنوان نقطه عطف تاریخ یاد خواهند کرد.
نویسنده : محسن پیرهادی-مدیر مسئول |
