بررسی رفتارهای سازمان منافقین در یک دهه پایانی حضور در عراق نشان می‌دهد که این گروهک پس از سقوط صدام دیکتاتور عراق، در یک دهه پایانی حضور خود در این کشور مجموعه‌ای از اقدامات را برای نفوذ در حاکمیت جدید عراق، جلب حمایت‌های عشیره‌ای و قبیله‌ای، تفرقه افکنی، سوءاستفاده‌های اقتصادی و به طور کلی مجموعه‌ای از اقدامات تبهکارانه را برای ماندن در این کشور و حفظ موقعیت خود انجام داده است که البته در کنار حمایت آمریکایی‌ها، مسیر پرچالشی را پیش روی دولت عراق در برای اخراج این گروه تروریستی قرار داد.
اخبار سیاسی- اکنون منافقین در آلبانی با وجود حمایت‌های آمریکا ، با استفاده از تجربه قبلی در عراق از همان روزهای اول در حال فعالیت برای تبهکاری خود در حوزه‌های مختلف هستند تا در نهایت موقعیت خود در این کشور اروپایی را تحکیم بخشند. بررسی بخشی از نمونه اقدامات منافقین در آلبانی و مقایسه آنها با تحرکات این فرقه در عراق، هم می‌تواند مسیری برای پیش‌بینی دیگر تبهکاری‌های احتمالی این گروهک در آلبانی باشد و هم خطرات محتمل حضور بلندمدت تروریست‌ها در اروپا را نشان می‌دهد.
** نفوذ در بخش‌هایی از حاکمیت
سی سال حضور منافقین در عراق و حمایت‌های همه جانبه دیکتاتور پیشین این کشور فرصت های بسیاری برای منافقین ایجاد کرد تا در دستگاه اطلاعاتی عراق تا بخش‌های مختلف حاکمیتی این کشور نفوذ کنند. بعد از سقوط صدام و با توجه به تغییرات نه چندان عمیق و ریشه‌ای در بخش‌های از حاکمیت جدید این کشور باعث شد تا در سال‌های اول تشکیل دولت جدید عراق، نفوذ منافقین همچنان باقی بماند. این گروهک با بخش‌های از پارلمان جدید عراق، آن بخش از نیروهای نظامی این کشور که بعد از ظهور داعش خیانت کردند و برخی از وزارتخانه‌ها ارتباطاتی پنهان ایجاد کرده بود و همین مسئله نیز حاکمیت عراق را برای اخراج این گروه تروریستی از خاک عراق با چالش جدی روبه‌رو ساخت.
منافقین حتی از ارتباطات خود در عراق، غیر از بهره برداری‌های سیاسی، بهره اقتصادی و اطلاعاتی نیز می‌بردند. برخی از اعضای پارلمان عراق به شکل آشکار برای منافع این گروه تروریستی رایزنی می‌کردند. مشابه این اقدامات امروز در کشور آلبانی نیز مشاهده می‌شود. به گفته برخی از اعضای جداشده از منافقین، عوامل این گروهک موفق شده‌اند تا با پرداخت رشوه و پشتیبانی آمریکا در بخش‌های از حاکمیت آلبانی نفوذ کرده و از این ارتباطات پنهان برای پیشبرد منافع خود بهره می‌برند. به عنوان مثال سران این گروهک برای تحت فشار قرار دادن اعضای جداشده در آلبانی از این ارتباطات بهره می‌برند. این شیوه فعالیت منافقین دقیقاً مشابه روش‌های این گروهک در ارتباط گیری با برخی شخصیت‌های سیاسی فاسد آمریکایی است که با دریافت رشوه‌های کلان حتی در دولت آمریکا به دنبال تأمین منافع این فرقه تروریستی هستند!
** محبوبیت و حمایت مردمی با رپرتاژ‌های رسانه‌ای!
در ماه‌های پایانی حضور منافقین در اشرف شاهد بودیم که سرکردگان این فرقه در حالی که هنوز نمی‌خواستند حکم اخراج را بپذیرند، دست به هر ابزاری می زدند تا به روش‌های مختلف مانع از اجرای این تصمیم قانونی دولت عراق شوند. یکی از این اقدامات نمایش حمایت ملت عراق اعم از قبایل و عشیره‌‌های این کشور از این سازمان تروریستی بود!
بگذریم که اساساً سابقه جنایت‌ها، خیانت ها و بلعیدن منابع مالی این کشور خاطره‌ای بود که هیچ‌گاه ملت عراق از آن نخواهند گذشت، اما با این حال منافقین سعی داشتند حداقل به اغنای طرف‌های اروپایی صاحب تصمیم در این پرونده، اثبات کنند که ملت عراق هیچ مشکلی با وجود آنها در خاک کشور خود نداشته و حتی از این گروهک تروریستی حمایت می‌کنند!
حضور برخی از عراقی‌ها که به ادعای منافقین از سران قبایل مطرح این کشور بودند در میهمانی‌ها و مناسبت‌های مختلف در پادگان اشرف و ابراز حمایت از این گروهک نمونه‌‌هایی بود که پیوسته توسط منافقین رسانه‌ای می‌شد. اما در واقعیت احساس ملت عراق نسبت به این گروهک متأثر از سال‌ها همدستی با صدام، غارت منابع عراق و ترور و جنایت در این کشور باعث شده بود که گروه‌هایی مردمی در عراق بارها سعی کنند با ورود به پادگان اشرف، انتقام خون شهدایی خود را از این تروریست‌ها بگیرند. حمله گروه «فرزندان انتفاضه شعبانیه» به پادگان اشرف که منجر به مرگ تعدادی از اعضای رده بالای منافقین شد نیز از نمونه‌های آن است.
در همین رابطه بصورت روزانه و حتی هفتگی مطالبی رپرتاژگونه در تأیید و حمایت از منافقین از زبان سران قبایل عراقی در برخی رسانه‌های عموماً مکتوب عراقی منتشر می‌شد. سران منافقین برای بهره تبلیغاتی و رسانه‌ای مبالغ قابل توجهی به برخی مطبوعات محلی و نه چندان مطرح عراقی پرداخت می‌کردند تا اینگونه رپرتاژ‌ها را به چاپ برسانند.
** جذب سالمندان با دندانپزشکی رایگان!
اکنون در آلبانی مشابه به رفتارهای منافقین در عراق را می‌توان مشاهده کرد که سعی دارند مردم آلبانی را در ارتباطی دوستانه و مسالمت آمیز با خود نشان دهند. در همین رابطه در چند مرحله گروه‌هایی از افراد سالمند در آلبانی برای دریافت خدمات پزشکی به کمپ این گروهک در تیرانا برده شدند و تصاویری نیز از ارائه رایگان خدمات دندانپزشکی یا ویزیت و آزمایش پزشکی برای آلبانیایی‌های ساکن اطراف کمپ منافقین، از رسانه‌های این گروهک پخش شد.
کمپ منافقین در آلبانی
در برخی رسانه‌های کشور آلبانی نیز در همین رابطه رپرتاژ‌هایی سفارشی منتشر می‌شود که نشان می‌دهد مردم آلبانی در ارتباط با این فرقه تروریستی رابطه‌ای دوستانه و مسالمت آمیز دارند. حال اگر اخبار، گزارشات و تحلیل‌های واقعی رسانه‌ها در آلبانی را با کلید واژه «مجاهدین خلق» مرور کنیم، می‌بینیم که پیوسته در مورد سابقه تروریستی منافقین، تهدیدات مربوط به اقامت این گروهک در کشور آلبانی و لزوم خروج آنها صحبت می‌شود. با این حال امروز هزینه‌های قابل توجهی از سوی منافقین در آلبانی صرف می‌شود تا مانع شکل‌گیری مطالبه مردمی و رسانه‌ای علیه این گروهک شود.
** تکرار تهدیدات امنیتی یک فرقه تروریستی
با مرور رفتارهای فریبکارانه فرقه رجوی در آلبانی که رونوشتی از اقدامات این گروهک در سال‌های پایانی حضور در عراق است، می‌توان این احتمال را نیز جدی گرفت که تهدیدات امنیتی منافقین در عراق، می‌تواند در آلبانی نیز تکرار شود. به عبارت دیگر این گروه ذاتاً تروریست می‌تواند دوباره برای برخی از مأموریت‌ها یا دستیابی به برخی اهدافش دست به ترور و جنایت بزند.
همانطور که در سال‌های ناامنی عراق که با حضور نظامیان آمریکایی و جولان گروه‌های تروریستی در این کشور ایجاد شده بود، منافقین در پادگان اشرف به آموزش اعضای القاعده می‌پرداختند و عوامل انتحاری گروه‌های تکفیری را آماده می‌کردند، این رفتارها در آلبانی نیز می‌تواند تکرار شود. در سال‌های حضور نظامیان آمریکایی در عراق، آمریکایی‌ها برای توجیه تداوم حضور خود در عراق نیاز به ناامنی در این کشور داشتند. به عبارت دیگر ایالات متحده آمریکا حضور نظامی خود در عراق را به بهانه مبارزه با تهدیدات تروریستی توجیه می‌کرد. در آن سال‌ها منافقین در بخشی از مأموریت‌های خود وظیفه داشتند تا عوامل انفجارات عراق را در پادگان اشرف آموزش دهند؛ مسئله‌ای که در همان سال‌ها توسط برخی رسانه‌های آمریکایی فاش شد.
در ساده‌ترین احتمال باید این مسئله را مطرح کنیم که اگر دوباره سیاست‌های آمریکا به گونه‌ای رقم بخورد که مشابه به حادثه تروریستی یازده سپتامبر، دوباره نیاز به اقدامی برای توجیه یک جنگ دیگر با مشارکت اروپا یا توجیه یک ائتلاف جهانی دیگر باشد، چه کسی و چه گروهی باید بهانه را فراهم کند!؟ آیا طراحی و اجرای یک اقدام تروریستی در خاک اروپا برای گروهی مثل منافقین با سابقه و تجربه طولانی در حوزه ترور و جنایت، اقدام غیر قابل باوری است؟ آیا منافقین که یک روز در عراق برای پیشبرد اهداف آمریکا دست به کثیف‌ترین عملیات‌ها می‌زدند، اینبار از ارائه خدماتی مشابه به آمریکایی‌ها، امتناع می‌کنند؟ آیا این گروهک تاکنون غیر از این نوع خدمات تروریستی خدمات دیگری به آمریکایی‌ها ارائه داده است؟
غیر از احتمال سفارش‌های آمریکایی‌ها برای ورود دوباره منافقین به تحرکات ضدامنیتی و تروریستی، خود منافقین نیز در صحنه‌های متنوعی بنا به نیازهایشان در تأمین اهداف سیاسی بارها دست به اسلحه شده‌اند. به عنوان نمونه زمانی که دولت قانونی عراق، اخراج منافقین را در اولویت‌های خود قرار داده بود، این فرقه تروریستی با مشغولیت سازی برای دولت عراق بارها به طراحی و اجرای اقدامات تروریستی در خاک این کشور دست زده است. بنا به مواردی که از سوی پلیس عراق اعلام شد و دستگاه امنیتی و اطلاعاتی عراق اطلاعات آن را منتشر کرد، منافقین در اجرای تعدادی اقدام تروریستی با هدف ایجاد اختلافات مذهبی در عراق نقش محوری داشته‌اند.
به عنوان مثال انفجار مساجد اهل سنت عراق با هدف انتساب این اقدامات به شیعیان یا بالعکس از جمله تحرکاتی بوده که از سوی این گروهک برای ایجاد درگیری‌های مذهبی و درنتیجه ناامنی با هدف مشغولیت سازی برای دولت عراق انجام گرفته است. حال سوال اینجاست که اگر بنا به اقتضای شرایط این فرقه تروریستی در اروپا نیاز به فعالیت‌های مشابه از سوی سرکردگان منافقین احساس شود، آیا گروهی با چنین سابقه‌ای از تکرار جنایت، اینبار در جغرافیای اروپا، ابا دارد؟!
خطر تکرار اقدامات ضدامنیتی منافقین زمانی بیشتر ملموس می‌شود که بدانیم در حال حاضر رسانه‌های این کشور پیوسته در مورد خطر حضور این گروهک تروریستی در خاک خود هشدار می‌دهند و با مطالبه از دولت آلبانی خواستار خروج این تروریست‌ها از کشورشان شده‌اند. پلیس و دستگاه امنیتی آلبانی نیز در گزارشات خود نسبت به این گروهک ابعاد خطرآفرین حضور آنها را بیان کرده‌اند. به عنوان مثال یک سند محرمانه از دستگاه امنیتی آلبانی که بعداً در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت نشان می‌دهد سرویس اطلاعاتی این کشور منافقین را یک فرقه تروریستی خطرناک تشخیص داده است که در سال‌های حضور در عراق اقدامات ضد امنیتی زیادی مرتکب شده است. آنها حتی به حذف فیزیکی اعضای ناراضی توسط سران این فرقه اشاره کرده‌اند و یادآور شده‌اند که مناسبات فرقه‌ای این گروهک همچنان ادامه دارد و احتمال تکرار چنین وقایعی در کشور آلبانی نیز دور از انتظار نیست.
مسئله عضوگیری و آموزش برای ورود به گروه‌های تروریستی نیز یکی از اقدامات جدی منافقین است که در سوابق آنها فراوان دیده می‌شود. در چندسال اخیر و در زمانی که داعش در عراق و سوریه نیاز به سرباز داشت تا برایش بجنگند! اروپا یکی از تأمین کنندگان جدی این گروه تروریستی و تکفیری بود. مدارس مذهبی و مساجدی که با پول سعودی‌ها در کشورهای اروپایی فعالیت می‌کنند با تبلیغ وهابیت خدمت زیادی برای عضوگیری و اعزام سرباز به قصد کمک به داعش ارئه دادند. سازمان منافقین نیز با چنین سابقه و تجربه‌ای اکنون می‌تواند همین نقش را برای ادامه حیات گروه‌های تروریستی انجام دهد.
همین خطرات محتمل در مورد حضور تشکیلاتی منافقین هم باعث شد تا در نهایت هیچ کشوری در اروپا حاضر به میزبانی این تروریست‌ها نباشد و آلبانی هم در نهایت در قبال چندین و چند امتیاز از سوی آمریکایی به این تصمیم تن داد. امتیازاتی همچون پرداخت سالانه 20 میلیون دلار بابت میزبانی از این فرقه تروریستی و کمک به خروج از انزوای بین‌المللی در اروپا باعث شدند تا این کشور به میزبانی یک فرقه خطرناک تن در دهد.
اکنون با گذشت بیش از 3 سال از حضور این فرقه در آلبانی، دولت این کشور تحت فشار رسانه‌ها و مطالبات عمومی مجبور به پاسخگویی شده و کمترین اقدام واکنشی نیز اظهار نظر وزیر کشور آلبانی در قبال منافقین بوده است که به این گروه هشدار داده: «این گروه برای زندگی و نه فعالیت سیاسی در آلبانی پذیرفته شده‌اند، البته ورود آنها به آلبانی خطر خاصی به همراه دارد... آنها ریسک کارهای خشونت بار دارند...».
درواقع دولت آلبانی کاملاً واقف به تهدیدات منافقین، اکنون سعی دارد برای کنترل و مهار تهدیدات آنها فعالیت کند، اما واقعیت این است که اگر این تروریست‌های با تجربه به هر دلیلی برای آغاز ترور و خشونت مأموریت پیدا کنند، نه فقط کشور آلبانی، بلکه کل اروپا مجبور به پرداخت هزینه‌های آن خواهد شد! به عبارت دقیق‌تر میزبانی از یک گروه تروریستی با ساختار فرقه‌ای به شکلی که تشکیلات و ساختار آن حفظ شود، به علاوه بی توجهی به هشدارها در این مورد بدون شک ورود ناامنی به خاک آلبانی و خاک اروپا محسوب می‌شود.
