تبلیغات ضد ایرانی بعضی از مقام‌های دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در فضای مجازی سردرگمی و دودستگی دیپلمات‌های باسابقه این کشور را به همراه داشته است.
سی‌ان‌ان نوشته است: «نوامبر گذشته، هنگامی که دونالد ترامپ با توئیت پوستری مشابه "بازی تاج و تخت" به ایران هشدار داد که "تحریم‌ها در راهند"، دهان خیلی‌ها در وزارت خارجه آمریکا باز ماند.»
سی‌ان‌ان گزارش داد این توئیت پیشنهاد عده‌ای از گماشتگان سیاسی ترامپ در وزارت خارجه آمریکا بوده، اما همزمان عده دیگر از دیپلمات‌های کهنه‌کار در این وزارتخانه را هراسان و ناخرسند کرده است.
در این گزارش آمده است: «همزمان با شدت گرفتن لفاظی‌ها علیه تهران، در وزارت خارجه آمریکا میان گماشتگانی که می‌خواهند به فشار‌ها ادامه بدهند و دیپلمات‌های کهنه‌کاری که این راهبرد را بی‌فایده و زیان‌مند می‌دانند، دودستگی وجود دارد.»
استفاده از ابزار‌های دیجیتال برای انتشار پیام‌های ایران‌هراسانه، به یکی از وجوه مهم سیاست‌های دولت ترامپ در قبال ایران تبدیل شده است.
دو دو هفته گذشته، یکی از مقام‌های بلندپایه وزارت خارجه آمریکا با انتشار یک فایل GIF، «محمد جواد ظریف»، وزیر خارجه ایران را دروغگو خطاب کرد؛ «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی کاخ سفید یک ویدئوی ضدایرانی در انتقاد از چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی منتشر کرد و وزارت خارجه آمریکا ویدئویی از سفارت سابق ایران در واشنگتن به نمایش گذاشت.
اقدام ترامپ در توئیت پوستر «تحریم‌ها در راهند» که با اقتباس از مجموعه تلویزیونی «بازی تاج و تخت» انجام گرفت، واکنش‌های گسترده‌ای به همراه داشت و تا مدت‌ها نقل محافل رسانه‌ای و کارشناسی بود. این پوستر آنقدر برای ترامپ جذابیت داشت که در نخستین جلسه کابینه در سال جدید میلادی هم روی میز جلو او قرار داشت.
سی ان‌ان در گزارش خود به جزئیاتی از نحوه انتخاب این پوستر اشاره کرده است. طبق این گزارش، استدلال عده‌ای از مقام‌ها در وزارت خارجه آمریکا این بوده که ارائه یک شمای پرهیجان از تحریم‌هایی که قرار است اعمال شوند، توجه مردم را به خود جلب خواهد کرد. دیپلمات‌های کهنه‌کار با این استدلال مخالفت کرده و می‌گفتند این روش جدیت سیاست مورد نظر را زیر سوال خواهد بود. یک دیپلمات باسابقه گفت: «این پوستر، احمقانه‌تر از تمام چیز‌های دیگر به نظر می‌رسید.».
اما گماشتگان سیاسی ترامپ در وزارت خارجه، پوستر مذکور را به کاخ سفید فرستادند. باور آن‌ها این بود که اگر وزارت خارجه از آن استفاده نکند، شخص رئیس‌جمهور مایل به استفاده از آن خواهد بود.
