با بازگشت امام‌خمینی (ره) به ایران، باید تمهیدات بسیاری توسط شورای انقلاب و نیروهای انقلابی برای حفظ جان امام و مقابله با انواع توطئه‌ها از سوی دولت بختیار، ساواک و فرماندهان ارتش شاهنشاهی اندیشیده می‌شد.
از مهمترین اقداماتی که در آن روزها انجام گرفت، تشکیل کمیته انتظامی استقبال از امام‌خمینی (ره) و ایجاد حلقه‌های حفاظتی دور تا دور مدرسه‌های رفاه و علوی در خیابان ایران و خیابان‌های اطراف بود.
با تشکیل کمیته استقبال از امام‌خمینی (ره)، علی تهرانچی، عضو ستاد مرکزی کمیته و از فعالان بازار، مسئول گروه انتظامات شد و شهید محمدصادق اسلامی هم پیگیر تجهیز نیروهای انتظامی شد. در ادامه گرچه برخی تلاش داشتند مجاهدین خلق مسئول حفاظت از جان امام شود، اما در نهایت مسئولیت این امر به محسن رفیق دوست، محمد بروجردی و چریک‌های گروه توحیدی صف سپرده شد. آنان علاوه بر کنترل امنیتی مسیر فرودگاه تا بهشت زهرا (س)، تامین امنیت مدارس رفاه و علوی را بر عهده داشتند و بدین منظور حلقه‌های حفاظتی تشکیل دادند که مسئولیت حلقه اول با محسن رضایی و دیگر مبارزان انقلابی همچون موتلفه اسلامی بود.
مسئولیت حلقه دوم (هسته مرکزی) نیز بر عهده محمد بروجردی، حمیدرضا نقاشیان و گروه توحیدی صف بود. در این راستا منازلی در اطراف مدارس رفاه و علوی نیز برای استقرار نیروهای انتظامی انتخاب شد.
خروج مردم از مدرسه علوی پس از دیدار با امام خمینی (ره)
محسن رضایی از مبارزان انقلابی گروه منصورون و از پایه‌گذاران سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی می‌گوید: «ما در اول خیابان ایران - تقریباً 50 متر مانده به تقاطع خیابان ایران با خیابان مجاهدین - خانه‌ای گرفته بودیم. حلقه‌ی دوم حفاظت مسلحانه از امام به عهده ما بود. اگر رژیم می‌خواست به محل استقرار امام برود، باید اول از حلقه ما رد می‌شد، بعد به حلقه دوم که گروه شهید بروجردی حلقه نزدیک به امام بودند، می‌رسید. ما حلقه خط مقدم بودیم تا اگر رژیم خواست شبانه به مقر امام حمله بکند، در برابر آن‌ها مقاومت کنیم. آن موقع نگران بودیم مبادا ماموران حکومت نظامی، شب که مردم در خواب هستند بریزند و امام را بردارند و ببرند و در این صورت، حادثه خرداد 1342 تکرار می‌شد که شبانه امام را از قم به تهران بردند. لذا از شب تا صبح در محل اقامت امام نگهبانی دادیم و مواظب بودیم کسی وارد خیابان ایران نشود.»
حجت‌الاسلام محمدجواد کشمیری، از همراهان امام‌خمینی (ره) نیز در خصوص احتمال حمله نیروهای شاهنشاهی به مدرسه علوی به بیان خاطره‌ای پرداخته است که او در این‌باره می‌گوید: «یک روز که جلسه شورای انقلاب برقرار بود و ما هم آنجا بودیم، خبر رسید که مأموران رژیم قصد دارند مدرسه {علوی} را به محاصره درآورند و جلسه را برهم بزنند و افراد را دستگیر کنند. با شنیدن این خبر، آقایان اعضای شورای انقلاب با هم مشورت کردند و به این نتیجه رسیدند که چون فعلاً اسلحه‌ای در اختیار نداریم و امکان دفاع و مقابله وجود ندارد، بهتر است جلسه را تعطیل و هرچه زودتر مدرسه را ترک کنند. این تصمیم خیلی سریع اجرا شد و یکی از دوستان قضیه را به حضرت امام (ره) اطلاع داد، اما خوشبختانه نیروهای دولتی به‌رغم تصمیم اولیه خود، مدرسه را محاصره نکردند. با این حال کم و بیش مزاحمت ایجاد می‌کردند و حتی در بسیاری از مواقع افرادی را که به طور دسته‌جمعی برای زیارت امام (ره) می‌آمدند برمی‌گرداندند.»
