مسئولان بانک مرکزی پس از بحران ارز و سکه که ناشی از سوء مدیریت است استعفا نمی‌کنند، رئیس فلان صندوق سرمایه گذاری پس از افشای تخلف چند هزار میلیاردی، مسئولان ورزشی پس از باخت های پی در پی تیم هایشان، مسئولان وزارت نیرو پس از قطعی پی در پی برق، مسئولان وزارت آموزش و پرورش پس از سوختن دختران دانش آموز به علت پایین بودن سطح ایمنی مدرسه، هیچ یک نه تنها استعفاء بلکه عذر خواهی هم نمی کنند.
اما اغلب نمایندگان استان اصفهان در مجلس در اعتراض به مسئله آب و تعداد زیادی از نمایندگان خوزستان در اعتراض به گرد و غبار خوزستان استعفا می کنند.
درواقع آنجا که تقریباً تمام مشکل ناشی از سوء مدیریت اشخاص است، مدیران مورد نظر از روی صندلی بلند که نمی شوند هیچ، حتی روی صندلی جابه‌جا هم نمی شوند. اما در اعتراض به بحران آب و بحران هوا و مسائلی از این دست، دست جمعی استعفا می کنند.
ای کاش مسئولان متوجه باشند که اینگونه استعفاها که هیچ گاه هم به نتیجه نمی رسد، دردی از مردم دوا نمی کند. ای کاش واقعاً استعفای این نمایندگان به نتیجه می رسید تا مشخص شود آن وقت،چند نفر واقعاً به خاطر فریاد مشکلات مردم، حاضر هستند مسئولیت را ترک کنند.
با بررسی انجام شده، در چند دوره گذشته مجلس شورای اسلامی مشخص می شود، هیچ نماینده ای از سمت خود استعفا نکرده مگر قصد تصدی مسئولیت بالاتری مانند وزارت را داشته است. استعفای نمایشی نه تنها دردی دوا نمی کند بلکه مفهوم عذر خواهی و استعفاء را هم در ذهن مردم بی اعتبار می‌کند و آن را به ابزاری بدل می سازد که بیش از آنکه از جنس اعتذار باشد، از جنس یک کنش سیاسی برای جلب توجه مردم در آستانه انتخابات است.
اگر در استعفای خود صادق هستید و مجلس به استعفایتان رای نمی دهد، حداقل در دوره بعد نامزد نشوید.
از سوی دیگر، این استعفاء و حرکاتی از این دست در فاصله 15ماه تا انتخابات مجلس شورای اسلامی، غیر از آنکه نفعی ندارد، وقت مردم و مجلس را نیز می‌گیرد و اولویت های اصلی را به تعویق می اندازد.
بسیاری بر این باورند در ماه های پایانی مجلس قبل هم، استیضاح نمایشی وزیر آموزش و پرورش که به نتیجه هم نرسید با این انگیزه مطرح شد که با توجه به بالا بودن جمعیت خانواده آموزش و پرورش و نقش پررنگ آنان در سبد رای نماینده هر حوزه انتخابیه،از نارضایتی های شغلی، صنفی و معیشتی معلمان بهره برداری گردد.
در سال پایانی مجلس، بسیاری از کنش ها جدی گرفتنی نیست، نماینده ای که به حداقل‌های قانونی ملتزم نیست و در اکثر جلسات صحن و کمیسیون، غیبت یا تاخیر دارد، به یکباره خواستار تغییر قانون اساسی می شود، نماینده دیگری در اعتراض به مشکلی چند ده ساله استعفاء می کند. و آنکه کمتر در مجامع ظاهر می شده، مرتباً نطق می کند و فعال می شود.
باید هوشیار بود و دقت کرد.آنچه از نظارت نمایندگان مردم بر دستگاه های مختلف مهمتر است، نظارت مردم بر نمایندگان خودشان است.
مسعود پیرهادی
