در تقویم، 16 آذر به عنوان روز دانشجو ثبت گردیده اما اصل واقعه اتفاقی است که در 17 آذر رخ داده است. درست است که بزرگ نیا، قندچی و شریعت رضوی در 16 آذر و به دست نیروهای امنیتی شاه کشته شدند و بسیاری همچون مصطفی چمران در آن روز مجروح گردیده اند اما این دانشجویان در واقع قربانیان 17 آذر بودند.
1. ماجرای 17 آذر چیست؟ قرار بود ریچارد نیکسون معاون
40 ساله رئیس جمهور آمریکا که 16 سال بعد در ایالات متحده به ریاست جمهوری هم رسید، با سفر به ایران در مراسمی رسمی از دانشگاه تهران، دکترای افتخاری بگیرد. دانشجویانی که از 4 ماه قبل از کودتای 28 مرداد، شدیدا متأثر بوده و معترض عادی سازی روابط با انگلستان بودند، حضور نیکسون را در ایران و بویژه در دانشگاه تهران برنتافتند و از چند روز قبل از سفر او دست به اعتراض و اعتصاب زدند. دانشجویان معترض از سیاست های استکباری آمریکا و بویژه نقش آن کشور در سرنگونی دولت مصدق بیزاری می جستند اما دولت وقت ایران، این اعتراضات را تاب نیاورد و با دستور حمله به دانشگاه تهران و بویژه دانشکده فنی، خون دانشجویان را بر زمین ریخت. 16 آذر در واقع بزرگداشت دانشجویانی است که در اعتراض به رویداد 17 آذر شهید شدند؛ با این تفسیر شاید 16 آذر، یکی از استکبارستیزترین و ضد آمریکایی ترین روزهای تقویم باشد.
2. در هفتاد سال گذشته کمتر حادثه تلخ و جنایتی در کشور رخ داده که رد پای آمریکا و ایادی اش در آن واضح و مبرهن نباشد. روند مداخله جنایتکارانه آمریکا در کشور ما که با کودتای 28 مرداد آغاز شده بود پس از انقلاب اسلامی شدت یافت و فصل جدیدی پیدا کرد. تلاش برای کودتا، حمله نظامی طبس، تحریک عراق برای حمله به ایران، 8 سال حمایت تسلیحاتی، تبلیغاتی، اطلاعاتی و مالی از دشمن بعثی در جنگ با ایران، سرنگون کردن هواپیمای مسافربری، تحریم ظالمانه دولت و ملت ایران، تلاش برای سرنگون کردن نظام اسلامی در فتنه های
78 و 88، بدعهدی در مذاکرات و معاهدات بین المللی همچون برجام، حمایت از گروهک های معارض تروریستی از منافقین و جندالشیطان و الاحوازیه گرفته تا انصار الفرقان که آخرین جنایتش حادثه تروریستی چابهار بود، تنها چند برگ از دفتر چرکین و خون آلود کارنامه دولت‌های آمریکا در ذهن مردم ایران است.
3. بزرگان، مهم ترین و آخرین نکات برجسته و در واقع چکیده زندگی خود را در وصیت نامه می نویسند؛ وصیت نامه
سیاسی الهی امام خمینی (ره) که شامل آخرین توصیه های او به مردم و مسئولان جمهوری اسلامی است شاید یکی از ضد آمریکایی ترین
متون تاریخ معاصر باشد. بنیان گذار انقلاب در وصیت‌نامه بیش از 20 بار از آمریکا نام برده و از دولت آن با عناوینی همچون شیطان بزرگ و جنایتکار بالذات دولتی یاد کرده است. مرور دقیق و کلمه به کلمه این عناوین درس آموز است: «جنایتکار بالذات دولتی».
4. بند پایانی تنها طرح چند سؤال است. آیا می توان با دولتی که ذاتا جنایتکار و درنده خو است تفاهم کرد یا به توافقی برد برد رسید. آیا می توان امید داشت از سیاست های آمریکا – حتی در ازای واگذاری امتیازات متعدد و صرف نظر کردن از حقوق خود – برای ملت ایران آبی گرم شود؟ آیا رهنمودهای امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری و تجربه های تاریخی ملت برای بدبینی به آمریکا و همدستانش کافی نیست؟ آیا یادمان رفته که خمینی کبیر فرمود: «با توسل به آمریکا ضعف و ناتوانی خود را برملا نسازید و از گرگ ها
و درنده ها برای شبانی و حفظ منافع خود استمداد نطلبید.» بعید است پاسخ به این پرسش ها چندان دشوار باشد؛ مگر آنکه کسانی خود را به خواب زده باشند همانها که امام (ره) در موردشان فرمود «آن کسانی که خواب آمریکا را می بینند خدا بیدارشان کند.»
مسعود پیرهادی
