سلحشوری در همایش «پوشش بانوان ایرانی پس از انقلاب» می‌گوید: زمان زندگی در هند، چادر و مقنعه چانه‌دار به سر می‌کردم و این نحوه پوشش برای خود من آسیب‌زا بود. وی با بیان این عقیده که همین که من گردنم را عمل کردم و دستم سال‌هاست درد می‌کند ثمره سال‌ها پوشیدن چادر بود» بیان داشته که: ما باید نوع حجابی را تعریف کنیم که در ابتدا آسیب زننده نباشد.
بی حرمتی به بالاترین نوع حجاب در اسلام توسط یک نماینده مجلس در جای خود نه تنها عجیب که باعث افسوس است.
وحید یامین پور فعال سیاسی اصولگرا در توئیتی در این باره نوشت: «چرا خانم نماینده چادرش رو کنار نمیگذاره؟ از طرف همسر یا پدر یا کسی دیگه مجبور به پوشیدن چادر شده؟ یا در پوشیدن چادر منافعی می‌بینه؟ یا بالکل منکر وجوب شرعی حجابه و چادر رو بهونه کرده؟ واقعا برام سواله؟ هیات نظارت بر رفتار نمایندگان مجلس دقیقا چیکار میکنه؟»
جای بسی تعجب دارد چگونه در نظام جمهوری اسلامی که یکی از مهمترین ارکان آن اسلام و آرمانهای اسلامی است یک نماینده اینگونه درباره چادر سخن می گوید.
سوالی که می توان از خانم ماینده کرد این است که برای چه چادر سر می کند؟ آیا اعتقادی به چادر ندارد و بر سر اجبار آن را سر کرده است؟
اگر حجاب چادر را قبول ندارد چرا خود وی سر می کند؟ جواب از دو حالت اختیاری و اجباری خارج نیست، اگر اختیاری است پس چرا درباره چادر اینگونه سخن گفته در صورتی که چادر اگر به شکل اعتقادی را بر سر می کند 500 گرم وزن آن باعث ایجاد مشکلات نمی شود.
اما اگر اجباری چادر را انتخاب کرده که باید حال نماینده مجلس تاسف خورد که حتی پوشش اسلامی غیر از چادر را هم نمی توانسه برای خود انتخاب کند.
خانم سلحشوری به جای اینکه بگوید باید نیاز است نگرش جدیدی را حاکم کنیم! باید به فکر نگرش خود باشد زیرا چادر حرمت دارد و اگر نمی توانند حرمت چادر را حفظ کنند بهتر است با صداقت پوشش خود را عوض کنند نه اینکه حرمت چادر را از بین ببرند.
