دولت آمریکا در دومین مرحله از اعمال تحریم ها علیه ایران بار دیگر بخشی از تحریم های متوقف شده را از سر گرفت.
«دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا، با تاکید دوباره بر اعمال «شدیدترین تحریم‌ها» علیه ایران گفت : مقامات جمهوری اسلامی بالاخره برای مذاکره درباره توافق جدید اتمی بازخواهند گشت.
وی بار دیگر از برجام به عنوان توافقی بسیار بد یاد کرد و افزود: به جای آن توافق، شدیدترین تحریم‌ها را علیه ایران اعمال می کنیم.
در واکنش، «دیتر کمف» رئیس اتحادیه فدرال اقتصاد آلمان در گفتگویی با خبرگزاری آلمان اظهار داشت: عواقب از سرگیری تحریم های آمریکا علیه ایران کمی نگران کننده به نظر می رسد. اقدام اخیر آمریکا می تواند بی ثباتی در خاورمیانه را به همراه داشته باشد، چرا که مناسبات و معادلات بین المللی تحت تاثیر این اقدام قرار می گیرد. همه می دانند که ایران چه نقش مهم و تاثیرگذاری در ثبات خاورمیانه دارد و این روند می تواند تاثیرات بدی به دنبال داشته باشد.
وزارت خارجه روسیه نیز با انتقاد از اقدام «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا، در باز گرداندن تحریم های هسته ای ایران، این اقدام را خطرناک و ضربه سخت دیگری بر «ان پی تی» خوانده و با صدور بیانیه ای اعلام کرد: موج جدید تحریم های ضد ایرانی اعلام شده از سوی آمریکا تحت فشار قرار دادن تلاش های درحال انجام از سوی کشورهای حاضر در توافق اقدام جامع مشترک (برجام) است.
مسکو اعلام کرده که با وجود تحریم های آمریکا، ما (روسیه) هر کار لازم را در راستای حفظ منافع و گسترش تجارت و همکاری های مالی و اقتصادی با ایران انجام می دهیم. اقدامات جدید ویرانگر آمریکا را شدیدا محکوم می کنیم.
در این راستا گفتگویی با «ریچارد نفیو» عضو سابق تیم مذاکره کننده هسته ای آمریکا و کارشناس امور تحریم ها و امنیت بین الملل و عدم اشاعه تسلیحات در وزارت خارجه آمریکا و محقق دانشگاه کلمبیا آمریکا انجام داده است که متن این گفتگو در زیر آمده است. از نفیو به عنوان طراح اصلی تحریمهای ایران در دولت «باراک اوباما» رئیس جمهوری پیشین ایالات متحده آمریکا یاد می شود.
*همانطور که قبلا اعلام شد، ایالات متحده امریکا همه تحریم های هسته ای علیه ایران را بازگرداند. آیا شما فکر می کنید که این تحریم ها در راستای منافع ملی ایالات متحده امریکا در بلند مدت است؟
نه من اینطور فکر نمی کنم. همانطور که بارها گفته ام من فکر می کنم بهترین اقدام جهت رسیدن به منافع بلندمدت ایالات متحده امریکا این است که واشنگتن در برجام بماند و از آن به عنوان مکانیسمی برای پیگیری دیپلماسی مستقیم بین امریکا و ایران استفاده کند.
شکست دولت ترامپ برای استفاده از این فرصت در راستای منافع بلند مدت ایالات متحده امریکا نبوده و سوء استفاده از تحریم ها به این روش علیه ایران نیز به نفع امریکا نیست.
*ایالات متحده امریکا هشت کشور رابه طور موقت از تحریم واردات نفت از ایران معاف کرد. آیا شما فکر می کنید این کشورها می توانند منابع دیگری را جایگزین نفت ایران کنند؟
مطمئنا، من فکر می کنم آنها باید بتوانند جایگزین کنند؛ اگر آنها توانسته اند این تخفیف ها را به دست آورند. اما این کاهش اولیه نیاز به تولید بسیار بالا نفت خارج از اوپک و کشورهای دیگر دارد. این مسئله کاملا برای من روشن نیست - و من عمیقا شک و تردید دارم - که کاهش بیشتر می تواند بدون مشارکت مستمر در افزایش یا کاهش قیمت نفت به دست آورده شود.
*«استیو منوچین» وزیر خزانه داری آمریکا اعلام کرده است که واشنگتن می خواهد شبکه پرداخت جهانی خدمات خود را به اشخاصی که توسط تحریم های ایران تحت تاثیر قرار می گیرند قطع کند و هشدار داد که در غیر این صورت ممکن است سوئیفت نیز مجازات شود. آیا ایالات متحده می تواند این کار را انجام دهد؟
بله، ایالات متحده می تواند این کار را انجام دهد. اما، من فکر می کنم ایالات متحده از این کار به این دلیل ساده اجتناب خواهد کرد چرا که امریکا از وجود شبکه سوئیفت بسیار سود می برد به همین علت نمی خواهد بی جهت آنرا تضعیف کند.
*اگر ایران نتواند نفت خود را صادر کند و نتواند با سوئیفت کار کند، پس مفهوم برجام برای ایران چیست؟ منظورم این است که اگر ایالات متحده بتواند اراده خود را بر این دو موضوع کلیدی برای ایران تحمیل کند، آیا منطقی است ایران در برجام بماند؟ وظایف اتحادیه اروپا، روسیه و چین در خصوص حفظ این دو فاکتور چیست؟
من امیدوارم که ایران در برجام بماند زیرا من فکر می کنم اضافه کردن به حس بحران در خاورمیانه بر خلاف منافع بلند مدت آن است.
با توجه به سیاست داخلی ایران من فکر می کنم کنترل تنش هایی که رعب و وحشت مداوم برنامه هسته ای به ارمغان خواهد آورد، سخت خواهد بود. اتحادیه اروپا آشکارا گفته است که جهت نجات برجام تا زمانی که ایران در چارچوب آن فعالیت می کند تلاش خواهد کرد. اگر نه، آنها نیز ممکن است به کمپین تحریم های ایالات متحده ملحق شوند.
روسیه و چین همچنان به مقاومت در برابر تصمیم ایالات متحده در مورد ایران ادامه خواهند داد اما وزن اقتصادی ندارند که - حداقل در کوتاه مدت - ایران را راضی کنند.
