در التماس نیرو‌های اپوزیسیون و برخی اصلاح‌طلبان تندرو از مردم برای باور کردن فرار قالیباف به خارج چند نکته نهفته است:
۱- اپوزیسیون می‌خواهد ناکامی خود در پیش‌بینی فروپاشی را به وجود نیرو‌های چند بعدی کارآمد در نظام نظیر قالیباف نسبت دهد و بگوید اگر تحریم‌ها اثرگذاری لازم را نداشته به‌دلیل وجود چنین افرادی است.
۲- بعد از انتخابات ۸۴ قالیباف نه قهر کرد و نه خانه‌نشین شد. بلکه برای تکمیل دوره خلبانی راهی پاریس شد. اصلاح‌طلبان هم که خود شکسته‌خورده انتخابات بودند، شایعه کردند او به پاریس فرار کرده است. بعد از انتخابات ۹۶ هم سخنگوی دولت اصلاحات در توییتی نوشت: قالیباف راهی هلند شده است. با علنی شدن نادرستی این ادعا او دیگر حرفی نزد. اما «فرار» کلیدواژه‌ای شد که در دهان خیلی‌ها مزه کرد. البته ریشه این شایعات را باید در برخی کینه‌های شخصی جست. کینه‌هایی که ناشی از ایستادگی قالیباف در برابر برخی امتیازخواهی‌های غیرقانونی بوده است که اسناد آن هم موجود است.
۳- با طرح احتمال فرار رئیس کل بانک مرکزی به خارج که ضربه‌ای بزرگ به دولت بود، اتاق فکر شبیه‌سازی که قبلا هم املاک نجومی را در برابر حقوق‌های نجومی مطرح کرده بود، در صدد برآمد عبارت «فرار» را دوباره متوجه اصولگرایان کند و لذار در برابر سیف طعمه بزرگ‌تری مثل قالیباف را هدف گرفت تا بایک تیر چند نشان بزند. اولا با طرح مجدد این موضوع تبرئه یاران قالیباف در پرونده تعاونی املاک را تحت‌الشعاع قرار دهد. ثانیا به زعم خود مانع پست اجرایی توسط قالیباف و قدرتمندتر شدن او در صحنه سیاسی ایران شود. ثالثا ناکارآمدی مطلق شورای شهر و شهردار تهران در یکسال گذشته را به فساد گذشته و بدهی‌های آن نسبت داده و از خود رفع اتهام کند.
۴- سیاست اپوزیسیون مستاصل آن است که گزاره «همه مسئولان نظام فاسدند مگر آنکه خلاف آن ثابت شود» را در اذهان عمومی جا بیندازد. اما برخی رقبای سیاسی در داخل می‌خواهند زیر این آتش اپوزیسیون رقیب اصولگرای خود را تضعیف کنند، غافل از آنکه خود آن‌ها هم دیر یا زود هدف این آتش خواهند بود.
۵- باید به نویسندگان این داستان‌های تخیلی-جاسوسی شبکه‌های معاند گفت که لطفا نویسندگان خیال‌پرداز جدیدی استخدام کنید که عوش داستان‌های شاخ‌دار تکراری فرار با چند میلیارد دلار پول نقد (؟!)، داستان‌های باورپذیرتری بنویسید.
