محمد سلامتی درباره نا امیدی مردم از دولت روحانی به آرمان گفته است: ماهیت و رویکرد دولت آقای روحانی در چهار سال نخست برای همه مشخص شد و به همین دلیل قابل پیشبینی بود که در دولت دوازدهم چه اتفاقی رخ خواهد داد. متأسفانه ضعف مدیریت باعث شد که دولت یازدهم و دوازدهم کارآیی لازم را نداشته باشد و کارنامه موفقی از خود برجای نگذارد.
برخی از دولتمردان در ابتدای شکلگیری دولت دوازدهم قولهایی برای اصلاح سیاستها و برنامهها میدادند. به همین دلیل نیز ما انتظار داشتیم دولت گامهای جدی برای تحقق مطالبات مردم بردارد. این قولها به شورای عالی سیاستگذاری نیز داده شد و در زمانی که شورای عالی سیاستگذاری به دنبال تصمیمگیری درباره معرفی کاندیدا برای انتخابات ریاست جمهوری بود دولتمردان قولهایی به ما دادند که در تصمیمگیری ما برای حمایت از آقای روحانی تأثیر داشت.
وی میافزاید: یکی از دغدغههای اصلی جریان اصلاحات این بود که آقای روحانی نگاه به داخل داشته باشد و به پتانسیلهای داخلی توجه بیشتری داشته باشد. با این وجوداین اتفاق در عمل رخ نداد. به همین دلیل نیز وضعیت کنونی جامعه تا حدودی قابل پیشبینی بود. البته خروج آمریکا از برجام و تحریمهای این کشور علیه ایران نیز وضعیت را پیچیدهتر کرده است. این در حالی است که به نظر میرسید دولت آقای روحانی چنین شرایطی را پیشبینی نمیکرد و خود را برای این وضعیت آماده نکرده بود.
وی در پاسخ این سؤال «چه شواهد و قرائنی در چهار سال گذشته مشاهده کردید که شرایط امروز برای شما قابل پیشبینی بود؟ اگر این شرایط برای شما و اصلاحطلبان قابل پیشبینی بود چرا دوباره از آقای روحانی حمایت کردید؟» میگوید: اصلاحطلبان در چهار سال دولت یازدهم نقاط ضعف را به دولت گوشزد میکردند و هشدارهای لازم را میدادند. این هشدارها از سوی برخی اصولگرایان نیز تا حدودی داده میشد. با این وجود دولت وقعی به این هشدارها نمیداد و تنها در مقاطعی که به بنبست میرسید به طور ناقص به سمت عمل به این هشدارها حرکت میکرد که خاصیت لازم را نداشت. البته ابتدا استنباط اصلاحطلبان این بود که اگر دولت نتوانسته در چهار سال نخست عملکرد قابل قبولی از خود ارائه کند احتمال این وجود خواهد داشت که در چهار سال بعد جبران کند اما این اتفاق هنوز رخ نداده و دولت آقای روحانی در همان مسیر قبلی حرکت میکند.
محمد سلامتی در پاسخ این پرسش که ضعف دولت را در اتاق فکر و رویکرد سیاستگذاری میبینید یا در اجرای سیاستها؟ گفت: هردو؛ دولت دارای یک اتاق فکر قوی و منسجم نیست. دولت باید در زمینههای مختلف اعم از اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی یک خط مشی مشخص داشته باشد و این خط مشی را به مردم اعلام کند و براساس این خط مشی از مدیرانی استفاده کند که بتوانند در این مسیر حرکت کنند. اما کمیت دولت در همه این موارد میلنگد. اغلب مدیرانی که آقای روحانی انتخاب کرده نگاه به بیرون دارند و پتانسیلهای داخلی را در اولویتهای بعدی خود میبینند. بدون شک مهمترین دستاورد دولت یازدهم مسئله برجام بود. با این وجود دولت آقای روحانی بیشاز اندازه به دستاوردهای خارجی برجام خوشبین بودند و به همین دلیل برای شرایط سخت کنونی پیشبینی لازم را انجام نداده بودند. این در حالی است که دولت نباید روی برجام بیش از اندازه حساب باز میکرد و بلکه باید به پتانسیلهای داخلی توجه میکردند. نکته دیگر اینکه آقای روحانی باید از مدیران خود مطالبهگری میکرد و مدیران ضعیف را بازخواست میکرد که به نظر میرسد پشتکار لازم در این زمینه وجود نداشت و در شرایط کنونی نیز ندارد.