روزنامه رسالت در یادداشتی با اشاره به بیانیه تند دو حزب دولتی کارگزاران و اعتدال و توسعه علیه یکدیگر نوشت: حزب کارگزاران با انتشار بیانیه‌ای با بیان اینکه به دنبال نقد استراتژیک دولت روحانی هستیم، از دولت مورد حمایت خود با عناوین «دولتی سرگشته» و «فاقد استراتژی اقتصادی و گفتمان اقتصادی» یاد کرده است.
سمت‌وسوی نقد بیانیه متوجه سازمان برنامه و بودجه و آقای نوبخت است. دراین بیانیه تاکید شده است:
«مردان بزم» در دولت باید تغییر کنند، دولت باید نوسازی شود و خون تازه‌ای در رگ‌های آن جریان یابد، چرا که دولت در دو عرصه «اجرا» و «سیاستگذاری» کم آورده است. این بیانیه نشان می‌دهد که نقد درون گفتمانی شرکت سهامی که چینش کابینه و مدیران دولتی را مدیریت می‌کرده تاب مستوری ندارد و کار به صدور بیانیه و نوعی گیس و گیس‌‌‌کشی سیاسی رسیده است.
از حزب کارگزاران که رئیس شورای مرکزی آن اکنون معاون اول رئیس جمهور و بعد از آقای روحانی تصمیم گیر اصلی دولت است، صدور چنین بیانیه‌ای حیرت‌آور است. در این بیانیه هیچ اشاره‌ای به برنامه‌ای که برای برون رفت از آن بشود بر مشکلات غلبه کرد، دیده نمی‌شود. بیانیه حاوی چند ناسزا و چند متلک سیاسی و تغییر مدیرانی که مورد رضایت حزب نیست، می‌باشد و از آن بوی نوعی سهم‌خواهی و زیاده‌طلبی می آید.
پاسخ حزب اعتدال و توسعه هم که مخاطب اصلی این بیانیه می باشد، جالب است. حزب اعتدال و توسعه می‌گوید؛ «صدور این بیانیه نوعی خودانتقادی و زیر سوال بردن عملکرد بزرگان این حزب ارزیابی می‌شود، لذا حزب باید درباره عملکرد و ماندن یا رفتن اعضای خود در دولت که به طور گسترده در لایه‌های مختلف اقتصادی کشور حضور فعال دارند پاسخگو باشد. از ماه‌ها قبل با فشارهای پیدا و پنهان، کارگزاران قصد امتیازگیری از دولت را دارند و به نتیجه نرسیدند لذا به رویکرد مطالبه‌گرانه، آن هم با آرایش تهاجم رسانه‌ای روی آورده‌اند.»
صدور این دو بیانیه و نقدهایی که اصلاح طلبان در رسانه‌های مکتوب و نیز در فضای مجازی علیه عملکرد دولت منتشر می‌کنند نشان می‌دهد ماه عسل ائتلافی که دولت یازدهم و دوازدهم را به وجود آورده، به پایان رسیده است.
رسالت می‌افزاید: توصیه ما به رفقا و شرکایی که حیثیت دولت را نمایندگی می‌کنند این است که؛ امروز که ملت ما با تهاجم سنگین اقتصادی آمریکا و اروپا روبه‌روست، باید صدای واحد از درون دولت شنیده شود.
مردم سؤال می‌کنند «عقلانیت سیاسی» در پی تصمیم‌گیری‌های این دو حزب سیاسی در بعد خارجی و داخلی کجاست؟ مردم سوال می‌کنند «عقلانیت اقتصادی» در پی تصمیمات اقتصادی این دولت ائتلافی کجاست؟ چرا حرف خود را یکی نمی‌کنند و آن را مبنای عمل قرار نمی‌دهند؟ تصمیمات نادرست، متناقض و متفاوت به کشور آسیب می‌زند. چرا بوروکرات‌ها به جان تکنوکرات‌ها افتاده‌اند. اگر در درون دولت این بگومگوها باشد چه طور می‌شود از بیرون به آنها کمک کرد؟! به راستی اگر حزب اعتدال و توسعه و حزب کارگزاران هنوز در خوان اول که خوان تقسیم قدرت و پست‌هاست، متوقف شده باشند، مشکلات کشور حل نمی‌شود.
