عباس مقتدایی استاد روابط بینالملل و امور سیاسی، درباره لوایح سهگانه «اصلاح قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم»، «اصلاح قانون مبارزه با پولشویی» و «پیوستن به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم» بهعنوان شروط خروج ایران از فهرست سیاه گروه ویژه اقدام مالی (FATF) گفت: از آنجایی که کشور ما درگیری تحریمهاست، موجب شده است تا برخی تصور کنند که باید به هر دری بزنیم تا گشایشی برای کشور ایجاد شود که همین احساس نیاز موجب شده تا بدنه قدرت سیاسی بینالمللی تلاش کند تا برخی از موارد مورد نظر خود را درباره ایران به سرانجام برساند.
وی ادامه داد: یکی از موارد مورد نظر این بخش از بدنه قدرت بینالمللی این بود که با ویترین بهرهبرداری از کنوانسیونهای بینالمللی، ایران را متقاعد کند تا با نظام بینالمللی همکاری بیشتری کند.
*فقدان درک عمیق برخی دولتمردان از تضاد منافع ایران با نظام سلطه
مقتدایی گفت: عدم درک عمیق از تضاد منافع نظام سلطه با منافع جمهوری اسلامی ایران در سالهای اخیر سبب شده است که برخی از دولتمردان در چنبره فکری که نظام سلطه برای ذهنیت دولتمردان ما ایجاد کرده عملاً گرفتار شده و بخشی از جریان عمومی کشور را نیز گرفتار سازند.
وی ادامه داد: FATF به عنوان یک ابتکار گروه G7 در سال 1989 عملاً پا به عرصه گذاشته است و با دکور مبارزه با پولشویی در سال 2001 کوشید تا با مبارزه تأمین مالی تروریسم در قالب سازمان دولتی بینالمللی پیش رود.
این استاد علوم سیاسی و روابط بینالملل گفت: اهداف این مجموعه نشان میدهد که بخشی از استانداردسازی برای مبارزه با تروریسم در حال رخ دادن است و اگر چه بسیاری از مواردی که مطرح میشود در نگاه اول اینگونه به نظر میرسد که پذیرش آنها اشکالی ندارد، اما واقعیت آن است که استانداردهای دو یا چندگانه وجود دارد، ولی چون اکثریت اعضاء به نظام سلطه تعلق دارند، عملاً کشوری که موضع ضعیفتری دارد، اسیر و گرفتار این استانداردهای دو و چندگانه خواهد شد.
*ترکیب اعضا گویای موضع FATF نسبت به ایران است
وی با یادآوری اینکه آرژانتین، استرالیا، اتریش، سوئیس، ایرلند، ایتالیا، ژاپن، اسپانیا، انگلستان و آمریکا و دو سازمان بزرگ متعلق به نظام قدرتمند غرب و یا تحت نفوذ آنها مثل اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس، اعضای مهم FATF را تشکیل میدهند، خاطرنشان کرد: طبیعی است که وقتی قرار باشد آنها برای پایبندی ایران به معاهده بینالمللی و رعایت استانداردها نظر دهند، علیالاصول تمایل به نظر منفی و نه مثبت برای ایران دارند.
مقتدایی گفت: همانطور که ایران و کره شمالی قبل از سال 2016 در فهرست سیاه این معاهده قرار گرفتند و پس از 2016 ایران تعهد به اجرای برنامه گروه ویژه اقدام مالی داد و عملاً بخشی از همکاری با ایران آغاز شد.
وی با ذکر اینکه حزبالله و حماس از دید این معاهده بینالمللی به عنوان گروههای تروریستی محسوب میشوند، اظهار داشت: این در حالی است که در 28 دسامبر 2012 سازمان مجاهدین خلق (منافقین) از فهرست گروههای حامی تروریسم خارج شد.
*FATF در پی فشار به کشورهایی که با نظام سلطه همراهی ندارند
عضو سابق کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی گفت: FATF ویترین خود را با مفاهیمی چون مبارزه با تروریسم یا اَشکال مبارزه با تأمین مالی و پولشویی، پیشرفت کشورهای عضو در این زمینه را آراسته است، اما واقعیت این است که به دنبال تضعیف کشورهایی است که در نظام بینالمللی با کشورهای عضو نظام سلطه همکاری و همراهی ندارند، از این رو، معیار مشخص در تأمین گروههای تروریستی تحتتأثیر گروه نخستین تشکیلدهنده این پیمان شکل میگیرد.
*ایران در FATF نمیتواند در قد و قواره یک کشور تأثیرگذار باشد
وی ادامه داد: طبیعی است که ما در مجموعه این کشورها نمیتوانیم در قد و قواره یک کشور تأثیرگذار ورود کنیم؛ این در حالی است که در سالهای اخیر نهادهایی همانند نهادهای نظامی ایران به جهت ارتباطشان با بخشهای برونمرزی و یا بانک سپه و بانک ملت به جهت ارتباطات با نهادهای نظامی داخلی تحت فشار قرار گرفتند.
مقتدایی گفت: از این رو آنچه در سالهای اخیر از طریق FATF برای ایران پیشبینی شده است، آن است که ما ملزم شویم در قوانین جزایی داخل کشورمان مبارزه با تأمین مالی گروههایی چون حزبالله و حماس را بهعنوان یک جرم تصویب کنیم و با کشورهای عضو همکاری کرده و گزارشدهی دورهای را مدنظر قرار دهیم.
*بهخیال دور زدن تحریمها دستوپای خود را در تعاملات بینالمللیمان میبندیم
وی بیان داشت: آنچه که امروز ممکن است در اثر بیدقتی تصمیمگیرندگان کشور رخ دهد همین است که ما به خیال آنکه میتوانیم تحریمها را دور بزنیم، وارد مجموعهای از مقررات داخلی شویم که دست و پای خود را در تعاملات بینالمللی ببندیم.
نماینده مردم اصفهان در مجلس نهم گفت: تفهیم این نکته از سوی کسانی که از این موضوع آگاهند بسیار ضروری است و هرگونه بی دقتی در این امر میتواند خسارتبار باشد، البته باید تعاملات بینالمللی و بین دولتی خود را به گونهای تنظیم کنیم که از یکسو به چنین پیمانهایی متعهد نشویم و از سوی دیگر، مبارزه با تروریسم را در دیگر کشورها هم تقویت کنیم، اما اسیر برنامهریزی دشمن نشویم.