این روزنامه در یادداشتی با عنوان «تجسس» نوشت: «یکی از این مسائل و از مهم‌ترین آنها، حریم خصوصی و حرمت آبرو و حیثیت شخصی شهروندان است. باید همه مردم مراقبت کنند و بر این خصیصه اصرار داشته باشند که حیثیت یک هموطن و شهروند و بلکه یک انسان، و راز و حریم شخصی وی، به مثابه ناموس و آبروی کل جامعه است؛ همچنان که ریختن خون یک انسان با کشتن تمام مردم برابر دانسته شده است.
به اشتراک نهادن تصاویر و نامه‌ها و مسائل شخصی مردم، امری زشت و قبیح است.
... این مقدمات از آن رو نوشته شد تا شکایت و نقدی مطرح شود از کسانی که بدون درنگ و تامل، و با استفاده از مقام و قدرتی که مردم به ودیعت در اختیارشان نهاده‌اند، پرده‌های حریم خصوصی افراد را دریده و مقام و حیثیت شخصی را بی‌اعتبار کرده‌اند. زمانی مرحوم امام خمینی(ره) به برخی اعضای کمیته‌ها خطاب کرده بودند (قریب به این مضمون) که اگر برای تعقیب ضدانقلاب و منافقین، به ناچار وارد منزلی شدند و در آنجا مشاهده کردند که در محیط خصوصی مشغول لهب و لعب و استعمال و شرب حرام هستند، نباید پیگیری و افشا کنند و حق تعقیب ندارند. زیرا حریم خصوصی باید از هر نظر امنیت داشته باشد و بالاترین سطح امنیت اجتماعی برای ایجاد همین احساس امنیت درنظر گرفته می‌شود. روایات و اقوال از گفتار و سیره ائمه اطهار(س) نیز بر همین امر گواهی می‌کند. به همین دلیل آزادی و امنیت افراد در حریم خصوصی بسیار مورد تاکید در شرع و عرف و قوانین موضوعه بوده و هست.
با این اوصاف چگونه کسانی به خود اجازه می‌دهند اسباب و تصاویر و اسرار زندگی مردم را به اسم امنیت و مسئولیت در این حیطه بکاوند و سپس گزیده‌ای از این اسناد و برخی از این اسرار یا تصاویر شخصی را در شبکه‌های عمومی در معرض عموم و مرآی همگان قرار دهند؟ دستگاه‌هایی که اجازه و امکان و مهم‌تر از همه مجوزهای قانونی و مشخص برای تجسس دارند باید کارآزموده‌ترین و وثیق‌ترین و بهترین کادرها را برای این امر درنظر گیرند و همان‌ها را نیز تحت نظارتی سخت‌گیرانه و پاسخگو قرار دهند. نمی‌توان به کسی قدرتی فوق‌العاده در این عرصه داد که فاقد باور و شرایط و تعهدات سنگین باشد. این امر نیازمند فرهنگ و ظرفیت اخلاقی و آموزش ویژه است.
صریح و واضح بر اساس یک مصداق مشخص سخن می‌گویم. تصویرهای خصوصی از معاون سازمان محیط زیست کشور چه دلالتی دارد جز انحطاط و سقوط اخلاقی در برخی از حساس‌ترین مدارج و دستگاه‌هایی که باید حرمت نگه‌دار و پاسدار حیثیت و حریم و آبروی تک‌تک مردمان این وطن باشد؟! وقتی اخبار کوچ و هجرت برخی از جوانان بااستعداد، نخبگان، متخصصان و سرمایه‌داران و کارآفرینان‌مان را می‌شنوم و می‌خوانم بی‌اختیار این بیت خواجه به خاطر حزین خطور می‌کند، که ای کاش به ذهن مدیران جامعه نیز خطور می‌کرد:
«چو پرده دار به شمشیر می‌زند همه را
کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند»
این نوشته مغالطه‌آمیز درحالی است که اولا تصاویر مربوط به عیاشی و هرزگی و رقص کاوه مدنی معاون متواری سازمان محیط زیست، مربوط به یک برنامه عمومی در سفر خارجی وی به یکی از کشورهای شرق آسیاست و نه «تصاویر خصوصی و حریم شخصی»! و ثانیا با وجود اینکه ارتکاب این هرزگی از افراد عادی هم قبیح و نپذیرفتنی است چه رسد به معاون معاون رئیس‌جمهور در سازمان محیط زیست، اما اتهام اصلی نامبرده، فعالیت در یک شبکه بزرگ جاسوسی در پوشش محیط زیست است بلکه به بیان دقیق‌تر، کاوه مدنی با سوءاستفاده از موقعیت، راه نفوذ شبکه دشمن به مراکز مهم برای جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات و همچنین انهدام مناطق روستایی و دادن آدرس‌های غلط در زمینه مصرف آب در کشور را گشوده است. این مهره دوتابعیتی که از انگلیس به ایران آمد و برساخته انگلیسی‌ها بود، عضو ارشد همان شبکه‌ای است که کاووس سیدامامی، مهره کوچک آن محسوب می‌شد. بنابراین جای سؤال است که آیا نویسنده مطلب مغالطه‌آمیز روزنامه اطلاعات، سر و سری با شبکه جاسوسی مذکور دارد؟!
