خواندن برخی صحبت‌ها از زبان آقایان مسئول باورش سخت است، خصوصاً اگر این صحبت‌ها از زبان وزیر باشد، آن‌هم با مضمون دست‌درازی به بیت‌المال و جیب ملت. وزیر ورزش و جوانان در حالی از اقدامات وزارت تحت اختیارش می‌گوید که یکی از مسائل حائز اهمیت برای او پرداخت بدهی‌های پرسپولیس و استقلال است: «کار افتخارآمیزی در خصوص بدهی‌های پرسپولیس و استقلال و تأمین منابع این دو باشگاه انجام شد تا بتوانند کار خود را به خوبی پیش ببرند.» افتخاری که تعجب خواننده را به دنبال داشت و این سؤال را مطرح کرد که آیا دست‌درازی به جیب ملت افتخار دارد آقای وزیر؟!
ورزش سال‌هاست که چوب دیدگاه‌های نادرست را می‌خورد. چوب نگاه اشتباهی که به آقایان اجازه می‌دهد با افتخار تمام از دست‌درازی به جیب مردمی بگویند که بی‌شک به این اهمال‌کاری‌ها راضی نیستند، اما آیا صدایشان به جایی می‌رسد و اعتراض‌شان را کسی می‌شنود؟ بدون شک پاسخ منفی است که اگر غیر از این بود، وزیر ورزش امروز از اقدامی که بی‌تردید غیرقانونی و خیانت به مردم است، با افتخار صحبت نمی‌کرد.
اما خوب است برخی مسائل به متولی اصلی ورزش گوشزد شود، مثلاً گرفتن گوش مدیران ناکارآمد و نالایقی که میراثی جز بدهی‌های هنگفت از خود به جای نگذاشته‌اند، افتخار دارد نه دست درازی به جیب مردم. مانع شدن از ریخت و پاش‌های بی‌مورد، کم کردن هزینه‌ها، پای میز محاکمه کشاندن مدیران ناکارآمد و بازخواست کردن آنهایی که این نالایقان را بر مسند قدرت نشانده‌اند، جای افتخار دارد نه پرداخت بدهی‌ها از بیت‌المال که ساده‌ترین کار ممکن است! اما آیا اراده‌ای برای محاکمه کردن این متخلفان وجود دارد یا تمام آنچه که به ذهن آقایان می‌رسد، برداشت از بیت‌المال است و بس!
شنیدن برخی صحبت‌ها از زبان وزیر ورزش نه تنها جالب نیست بلکه قابل تأمل است، آن هم در شرایطی که چشم یک ملت به عدالت‌خواهی وزیر ورزش و گرفتن حقی است که سال‌هاست به ناحق گرفته شده است. با این حال سلطانی‌فر با آنچه که این روزها به زبان می‌آورد، ثابت می‌کند که قصدی برای مبارزه با متخلفان اصلی ندارد و تنها کاری که شاید در پی آن باشد پاک کردن صورت مسئله است، درست مثل پرداخت بدهی‌هایی که آن را افتخاری بزرگ می‌خواند، بدهی‌هایی که نتیجه اهمال‌کاری آقایان در انتخاب‌هایشان است و مهم‌تر از همه سکوت برابر تخلفات مکرر آنهایی که برگزیده‌اند.
پرونده ژوزه و داستان طارمی، نمونه کوچکی از همین ناکارآمدی‌ها و سکوت برابر آن است که ثابت می‌کند نه تنها قرار نیست هیچ‌گونه برخوردی با متخلفان صورت گیرد بلکه جور آنها از دارایی و حق مردم کشیده می‌شود.
البته با توجه به دولتی بودن فوتبال ایران، رفع و رجوع مشکلات بی‌شک به عهده مسئولان دولتی است، اما می‌توان با اندکی تغییر در نوع نگاه آقایان، مسائل را به شکل دیگری حل کرد. برای نمونه گرفتن گوش مدیری ناکارآمد و متخلف باعث می‌شود تا دیگران بی‌گدرا به آب نزنند و با فراق بال تخلف نکنند، اما عدم برخورد جدی با مدیرانی که با اشتباهات فاحش خود بدترین ضربه‌ها را به فوتبال زده‌اند، باعث شده تا مدیران بعدی راه را برای ادامه تخلفات خود باز ببینند و با گام برداشتن در این راه کار را سخت و سخت‌تر کنند، چراکه به کرات به آنها ثابت شده بابت اشتباهات کلانی که مرتکب می‌شوند، دردسری گریبانگیرشان نمی‌شود و از این بابت هیچ نگرانی به خود راه نمی‌دهند. آقایان آیا باز گذاشتن راه تخلف برای مدیران ناکارآمد و پرداخت اشتباهات هنگفت مالی آنها جای افتخار دارد؟! بدون شک این مسئله نه تنها جای افتخار ندارد که باعث سرشکستی وزرات ورزش به عنوان متولی اصلی ورزش و رئیس مجمع دو باشگاه پرسپولیس و استقلال می‌شود. با وجود این، سلطانی‌فر با قیافه‌ای حق به جانب آن را افتخاری بزرگ برای وزارت تحت امرش می‌داند!
دنیا حیدری
