موسسه بین‌المللی مطالعات راهبردی گزارشی جامع درباره برنامه موشک‌های بالستیک ایران منتشر کرد.
این گزارش با این عنوان تنظیم شده است "آیا موشک‌های بالستیک ایران برای این طراحی شده است که قابلیت حمل سلاح هسته‌ای داشته باشند؟" این تحقیق را مایکل المن Michael Elleman و مارک فیتزپاتریک Mark Fitzpatrick انجام داده‌اند که هر دو از کارشناسان برجسته آمریکایی در حوزه تسلیحات و برنامه‌های هسته‌ای هستند.
این اندیشکده آمریکایی در معرفی این سند گفته است: ایران بزرگترین و متنوع‌ترین زرادخانه موشک‌های بالستیک را در منطقه خاورمیانه دارد. سوال مطرح این است که آیا می‌توان روزی از این سامانه‌ها برای حمل تسلیحات هسته‌ای استفاده کرد؟
نویسندگان این گزارش، ارزیابی مفصلی از طراحی هر یک از موشک‌های موجود ایرانی ارائه کرده‌اند. نتیجه این گزارش، دستیابی به تصویری روشن از آن است که ایالات متحده و متحدانش باید از کدام بستر برای از بین بردن این موشک‌ها استفاده کنند و کدامیک از این موشک‌ها اهمیتی ندارند. در این گزارش علاوه بر واکاوی ابعاد فنی موشک‌های ساخت ایران، به ابعاد حقوقی مربوط به این مسئه نیز پرداخته شده است.
در بخش جمع بندی این گزارش تاکید شده است موشک‌های بالستیک بخش مهمی از موضع بازدارندگی ایران به شمار می‌روند و در آینده نیز به همین صورت باقی خواهند ماند و با توجه به اهمیت این برنامه برای توان دفاعی ایران، نباید انتظار داشت ایران به صورت داوطلبانه از برنامه موشکی‌اش دست بکشد.
در بخش دیگری از جمع بندی این گزارش تصریح شده است: حتی اگر با رفع تحریم‌های سازمان ملل متحد، ایران به هواپیما‌های پیشرفته دست پیداکند، بازهم موشک‌های بالستیک بخش مهمی از برنامه نظامی ایران باقی خواهند ماند. با عنایت به این مسئله، آمریکا و متحدانش نباید به دنبال هدف ناممکن یعنی حذف همه موشک‌های ایران باشند بلکه کشور‌هایی که این دغدغه را دارند باید تلاش کنند سامانه‌های میان برد ایران را محدود کنند که (به ادعای این اندیشکده) بی تردید برای پرتاب تسلیحات هسته‌ای طراحی شده‌اند.
در انتهای این گزارش آمده است: این کشور‌ها باید سامانه‌های موشکی کوتاه برد ایران را بپذیرند که قابلیت حمل تسلیحات هسته‌ای را ندارند؛ اگرچه مذاکرات باید بر محدود کردن این توانمندی‌های ایران متمرکز باشد.
