گروه سیاسی- ناصر ایمانی تحلیلگر سیاسی در گفت‌وگو با افکارنیوز با اشاره به انتقادات مکرر اصلاح طلبان، دولت روحانی را قسمتی از پازل استراتژی دوگانه اصلاح طلبان دانست و گفت: اصلاح طلبان یک نوع بازی دوپهلو را در پیش گرفته اند که نتیجه آن قرار گرفتن در پله ای از حمایت و انتقاد از دولت بوده است.
وی افزود: در واقع جریان اصلاحات به هیچ وجه نمی خواهد نقص های دولت روحانی به سبد سیاسی این جریان ریخته شود و از طرف دیگر نیز نمی توانند حمایت های خود را از دولت مستقر انکار نمایند. این استراتژی بدین منظور در دستور کار قرار گرفته که کاستی های عملکرد دولت به ویژه در حوزه اقتصادی متوجه جریان اصلاحات نشود و به همین منظور رسانه های اصلاح طلب سعی می کنند خود را به عنوان سردمدار نقد اقتصادی دولت مطرح نمایند موضوعی که طبیعتا در راستای ایجاد همگرایی هرچه بیشتر با بدنه اجتماعی در پیش گرفته شده است.
ایمانی بیان داشت: ترس از دست دادن بدنه اجتماعی جریان اصلاحات پس از عدم نتیجه پیش بینی شده حاصل از برجام در بین این جریان سیاسی رسوخ پیدا کرده و به همین منظور سعی شده تا موفقیت های برجام را به نام خود کرده و نقایص آن را به نام دولت بزنند. این نوع بازی در میانه حمایت و انتقاد تا چهار سال آینده دولت روحانی نیز ادامه پیدا خواهد کرد و حتی شاید در سالهای آتی شاهد شدیدتر شدن انتقادات نیز باشیم به نحوی که چالش های مکرر سیاسی، اقتصادی و حتی اجتماعی میان دولت و اصلاح طلبان در سالهای انتهایی ابعاد گسترده تری به خود گرفته و نمود بیرونی آن را نیز می توان از رسانه های رسمی و غیر رسمی جریان اصلاحات مشاهده نمود.
ایمانی به عنوان یک جامعه شناس سیاسی به اثرگذاری یا عدم اثرگذاری استراتژی دوگانه جریان اصلاحات در میان عامه مردم نیز اشاره کرد و گفت: باورپذیری استراتژی جریان اصلاحات مساله ای بوده که هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد چرا که شاید در 4 سال ابتدایی این نوع یک بام و دوهوای جریان اصلاحات مقبولیتی ایجاد کرده بود ولی پس از حمایت های همه جانبه اصلاح طلبان از دولت روحانی و معتدل شدن بیش از حد روحانی پس از شعارهای رادیکالش در انتخابات؛ جو اعتماد عمومی ایجاد شده را کاهش داده است.
وی ادامه داد: همانطور که می دانید فضای اعتدال گونه دولت روحانی چه در انتخاب کابینه و همچنین اظهار نظرهای سیاسی و بین المللی مورد اقبال بدنه اجتماعی جریان اصلاحات قرار نگرفته و در حال حاضر دولت روحانی حتی از سالهای ابتدایی حضورش در دولت قبل نیز محافظه کار تر شده است که چنین امری به مذاق رای دهندگان به وی خوش نیامده است. تلاش های مکرر رسانه های جریان اصلاحات برای ایجاد آشتی با بدنه اجتماعی که از متد نقد دولت آغاز شده، هنوز نتوانسته اقناع عمومی را ایجاد نماید و همین امر کار آنها را برای انتخابات سال 1400 سخت تر خواهد کرد چرا که پروژه اصلاح طلبان تا آن سال دوگانه حامی و منتقد بوده تا گزینه مطلوب را در نهایت با عبور از روحانی مطرح نمایند.
این تحلیلگر سیاسی همچنین به خصلت عدم هزینه دادن اصلاح طلبان در فرازو نشیب های سیاسی اشاره کرده و این خصلت را از ابتدای ایجاد جریان چپ تا به امروز مداوم دانسته است.
وی در این خصوص اظهار داشت: متاسفانه یکی از خصلت های پرتکرار اصلاح طلبان از اوایل انقلاب که نام جریان چپ را به خود گرفته بودند تا به امروز عدم دادن هرگونه هزینه پس از رفتارهای سیاسیشان بوده است. می توان مثال های فراوانی را در این زمینه اشاره کرد. به عنوان مثال در حوادث پرتلاطم سال 88، اصلاح طلبانی که حتی می دانستند مسیر را اشتباه رفته اند حاضر به ابراز اشتباه خود نشدند و یا در ماجرای حمایت های مکرر و ادامه دار از آقای روحانی، پس از شکست طرح های رئیس جمهور هیچ یک از جریان اصلاحات حاضر به اعلام رسمی عذرخواهی از مردم نشدند. این جریان به هیچ وجه نمی خواهند هزینه عذرخواهی کردن از بدنه اجتماعی خود را بدهند و به همین منظور خود را سریع در موضع اپوزیسیون قرار می دهند. برخلاف اصلاح طلبان این نوع هزینه دادن ها را می توان در جریان اصولگرا مشاهده نمود که نمود بارز آن سالهای پایانی دولت احمدی نژاد بود. در سالهای پایانی دولت دوم احمدی نژاد که مورد حمایت جریان اصولگرا بوده؛ مسئولیت عملکرد احمدی نژاد نیز برعهده این جریان قرارداشت و به همین منظور با اعلام های رسمی و غیررسمی شخصیت های اصولگرا که به نوعی از حمایت های خود نسبت به احمدی نژاد پشیمان بودند هزینه این انتخاب را نیز دادند. هزینه اعلام پشیمانی نسبت به حمایت از احمدی نژاد نتیجه خود را در انتخابات سال 92 و شکست مقابل جریان اصلاحات می توان به خوبی مشاهده نمود. تفاوت این دو جریان را می توان در هزینه دادن و یا ندادن نسبت به حمایت ها و استراتژی های در پیش گرفته شده پیدا کرد به نحوی که جریان اصلاحات برای از دست ندادن حامیان خود تا پایان دولت روحانی هیچ گاه از مردم به خاطر حمایت هایشان عذرخواهی نخواهند کرد بلکه با شیوه ای مخلوط گونه از حمایت و نقد موضع پوزیسیون و اپوزیسیون را همزمان در دستور کار قرار می دهند.
ایمانی در پایان با اشاره به عدم پذیرش حسن روحانی در انتخابات سال 92 تا به امروز بیان داشت: رئیس جمهور مستقر از ابتدای سال 92 به هیچ وجه گزینه مطلوب جریان اصلاحات نبوده ولی با نگاه حداقلی به گزینه های موجود و همچنین شرایط پسافتنه، تنها گزینه ای بوده که می توانستند بدان اتکا کنند. تئوریسین ها و شخصیت های اثرگذاری جریان اصلاحات با توجه به تغییر تدریجی برخی از تفکرات رادیکال روحانی نسبت به گذاشته و ایجاد مشی اعتدال گونه توسط وی؛ روحانی را با شرط وشروط برای گذار از یک مرحله انتخاب کردند گذاری که مطمئنا تا سال 1400 بیشتر ادامه پیدا نمی کند و آنها با عبور از رئیس جمهور مستقر و حتی تیم همراهش به دنبال گزینه ای حداکثری تر خواهند رفت. گزینه ای که مشی و رفتار سیاسیش همخوانی بیشتری با اصلاح طلبان داشته باشد.
مصطفی حسینی
