«محمد جواد ظریف» وزیر خارجه ایران در یادداشتی برای روزنامه «نیویورک‌تایمز» تأکید کرد، «متأسفانه طی یازده ماه گذشته، پاسخ دولت دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا به حسن نیت ایران [پس از برجام] صرفا بهانه‌گیری و کج‌خلقی بوده است. اما غیرقابل اعتماد بودن آمریکا - از توافق پاریس درباره تغییرات آب و هوایی گرفته تا بیت‌المقدس- کاملا قابل پیش‌بینی است.
بنا بر این گزارش، وزیر خارجه ایران در ادامه با اشاره به بدعهدی‌های آمریکا در گذشته و همراهی کشورهای اروپایی پس از اقدام داوطلبانه ایران در توقف غنی‌سازی هسته‌ای به عنوان یک اقدام اعتمادساز، اعلام کرد امیدوار است اروپا این بار اشتباه گذشته خود را تکرار نکند و با آمریکا همراه نشود.
بر اساس متن این یادداشت، بیش از یک دهه قبل از مذاکراتی که به توافق برجام در سال 2015 میلادی انجامید، ایران مذاکرات مشابهی با بریتانیا، فرانسه و آلمان داشت و دیپلمات‌های آمریکا با هدف ترغیب دولت جرج بوش برای فرصت دادن به دیپلماسی، از ایران خواستند که موقتا به صورت داوطلبانه فعالیت‌های مرتبط غنی سازی خود را متوقف کند و ایران نیز پذیرفت اما پس از آنکه راضی کردن آمریکا کار دشواری به نظر رسید، اروپایی ها اقدام اشتباهی مرتکب شدند و تحت فشار آمریکا یکدفعه از ایران خواستند که تمام فعالیت‌های غنی‌سازی خود را رها کند. همین مسئله باعث شکست مذاکرات شد و اروپایی‌ها نه توانستند آمریکا را متقاعد کنند و نه برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کنند.
ظریف در ادامه نوشت، گفت‌وگوهای ناپیوسته در سال‌های میانی راه به جایی نبرد و تا سال 2013 میلادی زمانی که ما دوباره پای میز مذاکرات آمدیم و این بار مستقیم با آمریکا نیز وارد مذاکره شدیم، ایران تعداد سانتریفیوژهای خود را از حدود 200 عدد در سال 2005 به بیش از 20 هزار سانتریفیوژ رسانده بود و دیگر حرفی از پایان دادن به غنی‌سازی اورانیوم در خاک ایران نبود.
وزیر خارجه ایران تأکید کرد: «توافق هسته‌ای پیروزی نادر دیپلماسی بر تقابل بود. تضعیف این توافق یک اشتباه است. اروپا نباید به تصمیم واشنگتن برای تغییر تمرکز به یک بحران غیرضروری دیگر - چه مربوط به برنامه موشکی دفاعی ایران و یا نفوذ ما در خاورمیانه باشد - دامن بزند. باید تأکید کنم: قابلیت‌های نظامی ایران در تطابق با قوانین بین‌المللی و کاملا دفاعی است. موضع دفاعی ما از محاسبات دقیق ژئواستراتژیک و اعتقادات راسخ مذهبی و اخلاقی نشأت گرفته است. دکترین نظامی ما نیز مبتنی بر تجربه تاریخی است: طی جنگ ایران و عراق، صدام حسین موشک‌های ساخت شوروی را بر شهرهای ما می ریخت، موشک‌هایی که برخی حاوی مواد شیمیایی بود که غرب در اختیار این کشور قرار داده بود. جهان در آن زمان نه تنها سکوت اختیار کرد که هیچ کشوری نیز حاضر نشد به ایران سلاح بفروشد تا حداقل ما بتوانیم جلوی این متجاوز بایستیم.»
این یادداشت می‌افزاید: «تعهد ما به دفاع از خود یک شعار نیست. ما موشک‌هایمان را صرفا در برابر تعداد معدودی از دشمنان شرورمان مستقر کرده‌ایم:رژیم صدام حسین و متحدان تروریستش و داعش. و حملات ما صرفا پاسخی به کشتار بی‌رحمانه ایرانی‌ها توسط آنها بوده است. هیچ دولتی در ایران، مردم این کشور را بی‌دفاع نخواهد گذاشت. جامعه بین‌المللی و بویژه اروپا باید این را بدانند و در عوض تلاش‌هایشان را برای مقابله با تهدیدات واقعی جهان نظیر جنگ‌هایی که خاورمیانه را در بر گرفته متمرکز کنند.»
وزیر خارجه کشورمان در پایان تأکید کرد:«ما از طرف‌های مسئول می‌خواهیم تا ضرورت نگاه به آینده را درک کنند و اجازه دهند تا امید را در یک چشم‌انداز مشترک از آینده‌ای صلح‌آمیزتر پیدا کنیم و به اندازه کافی شجاعت داشته باشیم تا اقداماتی محسوس صورت دهیم تا این امر تحقق یابد. در سال 2015 میلادی، من پیشنهادی برای برگزاری اجلاس گفت‌وگوهای منطقه‌ای ارائه کردم، به عنوان راهی که ایران و همسایگانش را گردهم آورد تا در جهت صلح همکاری کنند. ما امیدواریم که بازیگران مسئول خارج از خاورمیانه تلاش‌هایشان را بر مجبور کردن متحدان خود در منطقه برای جدی گرفتن پیشنهاد ما متمرکز کنند. ما معتقدیم که این پیشنهاد می‌تواند شروع خوبی باشد و یک بار دیگر تمام همسایگانمان را دعوت می‌کنیم تا در این طرح شرکت کنند».
