*دقت شود که تئوریسین‌های جریانی در حال نظریه‌پردازی پیرامون برائت‌جویی از عملکرد رئیس‌جمهور هستند که دچار همسانی و یک درهم‌تنیدگی غیر قابل انفکاک با آقای روحانی شده‌اند.
در واقع آنها زمانی که می‌گفتند: «مردم باید دست روحانی و ظریف را ببوسند»، «روحانی هر کار می‌کند قانونیست» و «ما فدائیان دولتیم» باید فکر این روزها که دیگر جدایی ممکن نیست را می‌کردند که البته نکردند [۲] و اکنون هم با نقد آنچه در ظاهر قبول ندارند به جایی نخواهند رسید...
مسئله «طلاق سیاسی اصلاح‌طلبان از روحانی» تحلیلی است که طی ماه‌های پس از انتخابات ۹۶، پررنگ‌تر شده و شواهد بیشتری از آن به سمع و نظر مردم رسیده است.
تاکنون چهره‌های اصلاح‌طلبی نظیر صوفی، تاجیک، شیرزاد، حاجی و چند تن دیگر صراحتا در مصاحبه‌ها و یادداشت‌هایی اعلام کرده‌اند که مسئولیت عملکرد روحانی با خودش است نه با اصلاح‌طلبان!
این رفتار آنها تقلّایی ارزیابی می‌شود برای اعلام برائت چپ‌ها از روحانی که در روزهای آینده وسعت و دامنه بیشتری پیدا خواهد کرد.
به نظر می‌رسد جریان سیاسی خاص قصد دارد طی ۴ سال آینده ضمن اینکه خود را در قامت اپوزسیون دولت اعتدال جلوه می‌دهد، اصولگرایان را بعنوان مؤتلف دولت به مردم معرفی کرده و دست آخر، ضمن سیاه‌نمایی از هر دو جریان، خود را بعنوان گفتمان مطلوب در انتخابات سال ۱۴۰۰ جلوه دهد.
گفتنیست، علی تاجرنیا، از فعالان جریان چپ به تازگی تأکید کرده است که اصلاح‌طلبان از ۲ سال دیگر نسبت به روحانی تند خواهند شد...
