علی تاجرنیا به گفت: اگر فراکسیون امید در مجلس صاحب اثر است باید ببینیم این اثر کجا خود را نشان می‌دهد. به نظر من فراکسیون امید درباره رأی اعتماد وزرا به لحاظ عملکرد کاملاً منفعل بود چون اگر با وزرایی مخالفت جدی داشت، هیچ کدام آنها نیفتادند و توانستند رأی اعتماد بگیرند، در مقابل اگر با وزیری موافق بود نتوانست در واقع فضای سیاسی را به‌گونه‌ای کنترل کند که مسائل منطقه‌ای بر نگرش سیاسی غالب نشود.
وقتی وزرای منتسب به جریان مقابل رأی بالایی در مجلس می‌آورند اما آقای بی‌طرف به عنوان معدودی از وزرای اصلاح‌طلب نمی‌تواند رأی لازم را بیاورد، نشان می‌دهد که فراکسیون امید نتوانسته نقش فعال خودش را ایفا کند و اگر می‌گوید فعال است بنابراین به نوعی در عدم رأی‌آوری آقای بی‌طرف نقش داشته، پس باید بگوید به چه دلیل به کارنامه آقای بی‌طرف رأی منفی داده است.
در مجموع اگر عزیزان اعضای فراکسیون امید یک نگاهی به میزان آرای وزرا با گرایش‌های سیاسی مختلف بیاندازند، عملاً به خوبی متوجه می‌شوند که نقش آنها خیلی برجسته در مجلس نیست.
وی می‌افزاید: واقعیت مطلب این است که متأسفانه در شورای عالی سیاستگذاری و فراکسیون امید نقش احزاب قدرتمند و صاحب اثر در جبهه اصلاحات کمرنگ و اشخاص حقیقی نقش پررنگ شده است. معتقدم چه در تهیه لیست‌ها، چه در بحث تشکیل فراکسیون‌ها و هدایت کار، اینها یک کار کاملاً تشکیلاتی و حزبی است که متأسفانه دوستان ما در فراکسیون امید ناتوان از مدیریت این مسئله هستند.
وی در پاسخ این سؤال که «یعنی الان آقای عارف نمی‌تواند فضای فراکسیون امید را مدیریت کند؟» اظهار داشت: کسانی که سابقه عضویت طولانی در احزاب ندارند و کارهای تشکیلاتی حزبی نکردند الزاماً مدیریت اجرایی کلان در سطح کشور، افراد را در حوزه حزبی توانمند نمی‌کند. فعالیت‌های حزبی و فعالیت‌های تشکیلاتی، لابی‌گری و اثرگذاری بر تصمیمات دیگران اینها مسائلی است که بیش از آنکه به سوابق اجرایی و مدیریتی افراد برگردد به سوابق حزبی و سیاست‌ورزی آنها برمی‌گردد.
