حسن روحانی که در کارزار انتخاباتی با زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی بر غیرقابل اجرا بودن برنامه‌های رقبا تاکید می‌کرد؛ برای اثبات خود وعده‌هایی داد که اکنون موعد اقدام و عمل به آنها فرا رسیده است؛ اگرچه تجربه 4 ساله وی در اداره کشور نشان می‌دهد که امکان تحقق این وعده‌ها برای مدیریت خسته اشرافی وجود ندارد؛ همچنان که پس از پیروزی در انتخابات دوباره زمزمه‌های «نمی‌شود» و «نمی‌توانیم» به گوش می‌رسد.
روحانی در دولت یازدهم رفع مشکل بیکاری و اشتغالزایی را همواره از اولویت‌های خود معرفی کرد؛ به گفته کارشناسان اما هیچ کدام از وعده‌های انتخاباتی وی در 4 سال گذشته برای رفع معضل بیکاری به بار ننشسته است. با این حال مجددا در ایام انتخابات برای پیروزی بر رقبای خود ضمن تکرار وعده‌های قبل، با صراحت و بدون هیچ اما و اگری از ایجاد سالیانه 950 هزار شغل خبر داد و قول داد که سایت کارورزی برای سر و سامان دادن به اوضاع بیکاری راه‌اندازی کند.
هنوز چند روزی از آن وعده‌ها نگذشته که شاهد کم رنگ شدن وعده‌ها و آغاز اما و اگرهای دولت در اجرای وعده‌های انتخاباتی هستیم. چنانکه رئیس‌جمهور در کنفرانس خبری‌اش در مقابل سؤالی درباره ایجاد 950 هزار شغل گفت که این منوط به آن است که 770 هزار میلیارد تومان در چهار سال آینده سرمایه‌گذاری شود و سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی جذب گردد تا این مقدار شغل ایجاد شود! حال اینکه رتبه ایران در سال‌های اخیر در جذب این مولفه 18 پله سقوط کرده و عدد واقعی در سال بین 2 تا 3 میلیارد دلار بوده است.
رفع تحریم‌های غیربرجامی نیز موضوع دیگری بود که آقای روحانی در ایام انتخابات بر روی آن بسیار مانور داد تا خود را به عنوان گزینه‌ای که قادر است همه تحریم‌ها را برطرف کند نشان دهد؛ با این حال روحانی پس از پیروزی در انتخابات باز هم تحقق آن را منوط به شرایط کرد. اینگونه اظهارات حاوی 3 پیام مهم برای ملت است: منتظر هیچ تغییری و تحول مثبتی در سیاست‌های اقتصادی دولت نباشید؛ وعده‌های داده شده تنها مصرف انتخاباتی داشت؛ نباید انتظار زیادی از دولت دوازدهم داشته باشید.
