رضا سراج در کانال تلگرام خود نوشت: آقای کوچک یزدی در سال 1350 قطعه زمینی را در ولنجک، خیابان کامبیز (نام فعلی ثارالله) خریداری می‌کند. در سال 1373 از طرف شهرداری وقت تهران (غلامحسین کرباسچی) به او مراجعه و اعلام می‌کنند که یکی از قطعات زمین او برای ساخت خانه حسن روحانی (دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی) مناسب است و درخواست خرید این قطعه از وی را مطرح می‌کنند. با توافق آقای کوچک یزدی و شهرداری 500 متر از زمین‌های وی در بر خیابان اصلی کامبیز از سوی شهرداری برای روحانی خریداری می‌گردد.
ثمن معامله مبلغ 3 میلیارد و پانصد میلیون ریال بوده است و آنگونه که فروشنده زمین می گوید شهرداری تهران، خود پرداخت این مبلغ را از محل فروش تراکم متقبل می‌شود. توافق فروشنده و شهرداری از این قرار می‌شود که شهرداری به صورت چند مرحله‌ای و از محل فروش تراکم، ثمن معامله را پرداخت کند که نهایتا 300 میلیون تومان به فروشنده پرداخت می‌شود و عملا 50 میلیون تومان (یعنی یک هفتم مبلغ زمین) نیز پرداخت نمی‌گردد.
آنگونه که کوچک یزدی می گوید شهرداری پس از خرید، یک طبقه به آن اضافه کرده و آن را به آقای روحانی تحویل می‌دهد. اینجاست که سند رسمی خانه ویلایی 500 متری ولنجک به نام دختران آقای روحانی ثبت می‌شود و خانواده روحانی با آقای کوچک یزدی همسایه می‌گردند. در جنب منزل روحانی، قطعه زمین بایر دیگری نیز وجود داشت که جرو املاک آقای کوچک یزدی بود. از طرف روحانی از آقای کوچک یزدی درخواست می‌گردد با توجه به کمبود پارکینگ برای خودروهای روحانی، زمین مذکور به صورت امانی و موقت 2 ماهه در اختیار قرار گیرد. با موافقت کوچک یزدی، زمین به امانت به خانواده آقای روحانی سپرده می‌شود و سپس 6 خودروی صفر به این پارکینگ منتقل می‌گردد.
اما بعد از 2 ماه نه تنها پارکینگ امانی به صاحبش باز گردانده نمی‌شود، بلکه تا 10 سال به همین منوال ماجرا ادامه می‌یابد و تلاش صاحب زمین برای خارج کردن متصرفان غیرقانونی، به جایی نمی‌رسد. خانواده روحانی علاوه بر تصرف زمین، از مالک زمین نیز شکایت می‌کنند. با اعتراض آقای کوچک یزدی، حدود 30-40 نفر از خانواده و اطرافیان روحانی به وی حمله کرده و وی را ضرب و شتم نموده و زمین به طور کامل غصب می‌شود.
