فیلم تبلیغاتی حسن روحانی حاوی یک نکته مهم بود؛ «دست‌های خالی دولت یازدهم، فیلم با صحبت‌های انتقادی دانشجویان آغاز شد تا به مخاطب اینگونه القاء کند که آستانه تحمل حسن روحانی بسیار بالاست. روحانی در خاطره‌بازی که با «مرحوم هاشمی» در این فیلم دارد، از خود تعریف می‌کند و می‌گوید «هاشمی که خود صبر فروانی داشت به من گفت که تو چقدر صبرت زیاد است.» همه این موارد دفاعیات دولت دربرابر موضوع منتقدستیزی بود که در این چهارسال از دولتمردان بعضا عصبانی یازدهم شاهد بودیم.
موضوعی که در مناظره دوم سید مصطفی میرسلیم، کاندیدای ریاست جمهوری مطرح و وی لیستی از عنوان‌های ناشایست از جمله بروید به جهنم، بی‌شناسنامه، بی‌سواد، افراطی، مستضعف فکری، عقب‌مانده، عصر حجری، هوچی، کاسب، ترسو، بزدل، عقب‌مانده و... را برای مخاطبین قرائت کرد که بیش از ۵۰ عنوان ناپسند است و می‌توان آنرا پشت هم قطار کرد.
با این همه اما به قول معروف شاهد از غیب رسید و درحالی که فیلم انتخاباتی روحانی به خودستایی از صبر وتحمل دولت می‌پرداخت، سید ابراهیم رئیسی، دیگر نامزد ریاست‌جمهوری بیان کرد که بعد از مناظره دوم « آقای روحانی از من به دلیل دفاع از حقوق فرهنگیان مظلوم در مناظره دوم شکایت کرده است. بنده همه مستندات این مساله را در اختیار دارم و در راه دفاع از حقوق به یغما رفته مردم یک قدم نیز عقب‌نشینی نمی‌کنم و از اینکه وکیل مدافع معلمان مظلوم باشم به خود می‌بالم.»
مصادف شدن این دو مسئله متناقض درحالی است که روحانی در برابر مطرح شدن بحث اختلاس صندوق فرهنگیان کرده است که «فساد صندوق فرهنگیان «بدهی معوّق» است.»
این درحالی است که عدم تحمل مخالف و نقدپذیری در کابینه دولت یازدهم هم بسیار دیده می‌شود تا جایی که به عصبانیت برخی از وزراء و توهین و برخورد فیزیکی با خبرنگاران نیز رسیده است.
فیلم انتخاباتی حسن روحانی که حالتی کاملا دفاعی داشت سعی کرد در موضوعات مختلف از جمله مسئله خوزستان، نقدستیزی دولت، دفاع از برجام با احساسی کردن و نگاه سانتی‌مانتالیسم ( احساسات‌گرایی بی‌تناسب با واقعیت) مخاطب را به خود جلب کند. موضعی انفعالی و اپوزیسیونی که این سئوال را به‌وجود می‌آورد که مگر حسن روحانی و کابینه‌اش حدود سه سال و اندی مدیریت اجرایی کشور را برعهده نداشته‌اند، پس چرا خود را در جایگاه منتقد جا می‌زنند؟!
