گروه سیاسی _ بیست و نه فروردین، روز ارتش جمهوری اسلامی ایران یادآور سال ها رشادت و پایمردی رزمندگانی مومن و مقتدر و چهل و هشت هزار شهید این نهاد مقدس به عنوان "پشتوانه ی ملت" است.
به گزارش افکارنیوز، ارتشی که در سال های نه چندان دور و در دوره ی طاغوت ، از کفش و کلاه گرفته تا سلاح و آموزشش اغلب از کشور های بیگانه می آمد ، متاسفانه در سال های صدر انقلاب هم چنان روی خوش ندید و تحت فشار گروه ها و افراد مغرض یا بعضا جاهل ، تا مرز انحلال هم پیش رفت، اما با اتکا به امام و امت، محکم ایستاد و بعد ها صحنه های سرنوشت ساز بسیاری را به سود کشور تغییر داد.
یک) ماجرای بیست و نه فروردین چیست؟ ماجرا از آن قرار است که با پیروزی انقلاب اسلامی ، یکی از بیشترین نهادهایی که دستخوش دگرگونی و بعضا هرج و مرج می شود، ارتش است.
سرباز ها سربازخانه هایشان را ترک کرده اند، بسیاری از فرماندهان رده بالای ارتش از کشور گریخته اند، گروهک ها در حال غارت تجهیزات و پادگان ها هستند و همه ی اینها در حالی رخ میدهد که در کشور نیروی نظامی سازمان یافته ای وجود ندارد که بتواند حداقل ها را تامین میکند و این وضعیت خطرناک است؛ چرا که دشمنان این آب و خاک را به طمع می اندازد. هر روز از یک گوشه ی ایران از ترکمن صحرا گرفته تا کردستان و خوزستان صدای اغتشاش و جدایی طلبی به گوش میرسد و کشور در معرض جنگ داخلی است. همین وضعیت باعث میشود، سپهبد قرنی، اولین فرمانده ستاد مشترک ارتش که یک ماه بعد هم شهید می شود، در نامه ای به امام استعفا بدهد و از طمع خارجی و بی مهری داخلی گلایه کند. امام خمینی هم در پیامی عمومی، از همه ی واحد های ارتش میخواهد که روز بیست و نه فروردین به خیابان ها بیایند و رژه ی با شکوه اجرا کنند و این روز را رسما روز ارتش اعلام می کند.
دو) ارتش اما بعدها در دوران جنگ، از خود رشادت نشان داد و به فرموده ی مقام معظم رهبری، پاسخ اعتماد امام بزرگوار را به خوبی داد و "مردمی و خدایی" عمل کرد. ارتش جمهوری اسلامی به عکس ارتش های حرفه ای دنیا، توانمند شدن خود را در وابستگی بیشتر به ملت یافت و این سیر را باسرعت طی کرد. مردمی شدن همان درسی بود که همه از امام خمینی گرفته ، و ایشان از عمق تعالیم اسلام استخراج کرده بود و اساسا انقلاب اسلامی هم بر دو پایه ی "مردمی بودن" و "خدایی شدن" استوار بود. بعدها امام امت در مقاطع مختلف بر جدایی ناپذیری ملت و ارتش تأکید کرد و در جمع ارتشیان فرمود: "ارتش از ماست و ما از ارتش."
سه) ارتش جمهوری اسلامی در حوزه بین المللی هم خوش درخشید و البته انتظار هم چیزی غیر از این نبود. دیگر زمانی که افسران ارشد ما در برابر مستشاران کم تجربه ی آمریکایی تحقیر شوند گذشته بود و ظرفیت های این نهاد مقدس در حال بروز بود. ارتشی که عنوان ژاندارمی منطقه را یدک می کشید تا بتواند منافع آمریکا و نظام سرمایه داری را در غرب آسیا تأمین کند، به عنوان ارتشی مقتدر در غرب آسیا، امنیت آفرین و امیدبخش شد و در عراق و افغانستان و سوریه، محور وحدت گردید.
چهار) "ارتش جمهوری اسلامی ایران در میان ارتش های همگن خود در هر نقطه ی عالم، ارتشی ممتاز است." ارتشی که در چشم "عزیز" و برای ملت "ذخیره و اندوخته" است. ارتشی متدین که محور آن"مسایل معنوی و باطنی" است. ارتشی که بارها و به دفعات مورد تشویق و تحسین مقام معظم رهبری قرار گرفت، غیر از آن که نهادی مقتدر و بازویی بازدارنده در برابر دشمنان شد، تبدیل به جریانی انسان ساز شد و از دل آن مردان بزرگی چون صیاد شیرازی ، آبشناسان، ستاری، دوران، بابایی، اقارب، عبادت و منفرد نیاکی برخاستند. بزرگانی که نام هر کدامشان به تنهایی برای برافراشتن علم یک ارتش کافیست.
