رسانه‌های خارجی در گزارش‌هایی که از چندی قبل به این سو منتشر ساختند با تمرکز بر صنایع تسلیحاتی ایران با بهت و حیرت و بعضا تعجب به ساخت جنگ‌افزارهایی با کیفیت متوسط به بالا در ایران اشاره نمودند و حتی به صراحت عنوان داشتند که موضوع ساخت تسلیحات در ایران به هیچ عنوان کذب نیست.
در این بین ماهنامه تخصصی ارتش آمریکا که به بررسی آخرین تحولات نظامی و ژئوپلتیک اقصی نقاط جهان می‌پردازد، در تازه‌ترین شماره خود به تحولات صورت گرفته در ساخت جنگ‌افزارهای نظامی در صنایع دفاعی ایران پرداخت و نوشت: جمهوری اسلامی ایران در پی تقویت مطلوب بنیه نظامی خود هم با تولیدات بومی و هم سفارش‌های خارجی برآمده است.
بر این اساس، تلاش‌های ایران در تولید جنگ‌افزارهای پیشرفته و اشتیاق به مهندسی معکوس دو جریانی هستند که با هم‌دیگر منجر به ساخت تانک جدید «کرار» شده‌اند.
این نشریه با استناد به منابع داخلی ایران در زمینه ساخت تانک جدید کرار به نقل سخنان سردار «حسین دهقان» وزیر دفاع ایران پرداخت که پیشتر گفته بود با توجه به این‌که تانک کرار تحرک بیشتر، میزان آتش بالاتر و فضا بیشتر برای خدمه دارد، ایران در پی خرید تانک تی-90 از روسیه نیست .
این نشریه سپس نوشت: با توجه به شباهت‌های موجود بین دو تانک کرار و تی-90 به نظر می رسد مهندسان ایرانی در ساخت تانک کرار از تانک تی-90 مهندسی معکوس کرده یا به برخی به برنامه‌های ساخت آن دسترسی پیدا کرده‌اند.
ماهنامه ارتش آمریکا سپس با پرداختن به موضوع ساخت تجهیزات بومی از سوی ایران نوشت: میل آشکار ایران در تولید جنگ افزارهای بومی و اشتیاق در مهندسی معکوس جنگ‌افزارهای خارجی شاید موجب احتیاط مقام‌های نظامی چین و روسیه درباره عقلانی نبودن فروش فن آوری‌های پیشرفته در بلندمدت به این کشور شود زیرا ایران خرید این سلاح‌ها را به عنوان وسیله‌ای برای تقویت صنایع نظامی بومی خود می‌داند.
از سویی دیگر سرمایه گذاری ایران در افزایش قابلیت تولید جنگ افزارهای داخلی نشان از فقدان اطمینان این کشور به جامعه بین‌المللی در زمینه رهایی از تحریم‌ها و یا این‌که خواهان حفظ پرسنل موجود در صنایع دفاعی و تداوم اشتغال آن‌ها است.
در خاتمه این تحلیل آمده است:در هرحال، به نظر ایران در جستجوی افزایش قابلیت‌های نظامی و جایگاه خود در منطقه است.
هفته‌نامه «ویک» نیز پیشتر در زمینه ساخت تانک کرار نوشت: ایران تانک بزرگ اسرار آمیزی ساخته و وزیر دفاع ایران آن‌را یکی از پیشرفته‌ترین تانک‌های جهان نامید.
این رسانه نوشت: با این‌که نتیجه‌گیری با دیدن فیلم چند ثانیه‌ای از تانک جدید ایران دشوار است، اما بهرحال این تانک ابهام‌هایی را برانگیخته است.
بر اساس این گزارش، تی-90 ام .اس، تانک پیشرفته روسی و معرف تحولی در طراحی تانک است. مختصر گفته شود که خانواده تی- 90 ترکیبی از تانک کلاسیک تی-72 با تانک «تی-80» است.
تانک تی-90 مجهز به سامانه دفع موشک‌های ضد تانک است و در نبردهای سوریه شلیک موشک ضد تانک «تاو» آمریکا شورشیان ضد دولتی به تانک‌های تی-90 ارتش سوریه تنها خسارت‌های جزیی بر آن‌ها وارد کرد.
ویک در ادامه نوشت: تانک به نمایش در آمده در تلویزیون ایران به یقین شبیه تانک تی-90 ام اس است و شواهدی برای اثبات آن نیز وجود دارند که می‌توان به برجک کوتاه، پوشش زرهی دندانه‌دار و محل نصب سلاح در بالای برجک تانک و برخی موارد دیگر اشاره کرد. البته تفاوت‌هایی نیز وجود دارد از قبیل این‌که تانک ایرانی در برجک دارای بخش اتصالی قابل رویت بوده و بشکه سوخت اضافی در پشت ندارد و مجهز به مسلسل بزرگتری در برجک است.
نشریه آمریکایی «نشنال اینترست» نیز هفته گذشته با تمرکز به ساخت جنگنده‌های نسل سوم از سوی ایران نوشت: عزم ایران در تولید جنگنده‌های بومی پروسه‌ای بلند مدت جهت خودکفایی است و نباید آن‌را مبالغه انگیز تعبیر کرد.
این نشریه آمریکایی نوشت: ایران مشتاق تولید جنگنده‌های بومی است و در حالی‌که طراحی و تولید جنگنده‌های پیشرفته چالشی فنی برای صنایع این کشور بوده با این‌حال، نیروی هوایی ایران به طور برجسته‌ای توسعه و بهبود چندین جنگنده بومی را به نمایش گذاشته و جنگنده «صاعقه» (HESA Saeqeh) قابل توجه‌ترین آن‌هاست به طوری‌که رسانه‌های ایران آن‌را با «اف-18 هورنت» قیاس می‌کنند.
این نشریه در ادامه با اشاره به حضور صدها نوع جنگنده‌های اف -5 ایی و اف در ایران و قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و قابلیت‌های آن‌ها در اجرای حملات زمینی علیه نیروهای عراق در برهه جنگ تحمیلی و آسیب رساندن به 4 جنگنده «میگ _21 » و حتی یک جنگنده «میگ _25» این کشور با شلیک مسلسل نوشت: ایران با نوآوری قطعات جدیدی را ساخت و حتی قطعات قدیمی‌تر دیگر هواپیماهای اسقاط شده را در این جنگنده تعبیه کرد و بدین‌سان امروزه بین سی تا پنجاه جنگنده اف-5 فعال در بدنه نیروی هوایی ایران وجود دارند.
نشنال اینترست به اقدام‌های ایران در ساخت جنگنده‌های بومی چون «آذرخش»، به هم خوردن این پروژه در سال 2010 و تلاش در ساخت جنگنده‌های «صاعقه» پرداخت و نوشت: این جنگنده شبیه اف _ 5 با دو تثبیت کننده دم عمودی و سطح شیبدار رو به خارج چون اف-18 هورنت است که به رنگ سرمه‌ای و زرد چون هواپیماهای آکروباتیک تیم «بلو انجلز» (Blue Angels) استتار شده است. جنگنده‌های صاعقه مجهز به بال‌های آیرو دینامیکی هستند و حتی در جریان رزمایشی در سال 2007 با راکت اهدافی را نشانه گرفتند.
نشنال اینترست نوشت: بال‌های دوقلو صاعقه احتمالا چرخش و برخاست بهتری را به نسبت اف_5 فراهم می‌آورد و به آن نسبت به یک هواپیمای با سرعت و سقف پرواز پایین برتری داده است. ارتقاء جنگ افزارهای اف_ 5 نیز پیشرفت آشکاری است اما تصاویر دیده شده از صاعقه آن را تنها مجهز به موشک‌های هوا به هوا «ساید وایندر» و غلاف‌های بمب و راکت غیر هدایت شونده نشان می‌دهد.
این نشریه آمریکایی با اشاره به نمایش فیلمی از خط تولید جنگنده صاعقه نوشت: باور عمومی این است که بدنه‌های این جنگنده از نسخه‌های قدیمی غیر قابل پرواز برداشته شده باشند. درحالی که تبدیل یک قطعه فلز غیر قابل پرواز به یک جنگنده موردی قابل توجه است، اما طراحی و ساخت اجزا آن دقیقا چون نوع اولیه نیست. این درحالی است که ایران در نهم فوریه 2015، «صاعقه -2 » دو سرنشینه را نیز رونمایی کرد. صاعقه -2، در خدمت اهداف آموزشی و رزمی است و گفته می‌شود رادار و مهمات آن ارتقاء یافته و حتی به سلاح‌های هدایت شونده مجهز شده‌اند. تصور می‌شود که 17 جنگنده باقی مانده «اف _ 5 اف» دو سرنشین اساس تولید صاعقه -2 را شکل داده‌اند.
نشنال اینترست می‌نویسد: در حالی‌که صاعقه-2 جنگنده‌ای جدید و تولید انبوه نیست، اما قابلیت مانور دارد و فرا صوت بوده و می‌تواند در اهداف آموزشی و رزمی چون هواپیمای کره‌ای سبک « FA-50 Golden Eagle» استفاده شود. البته این‌که این هوایپما بتواند چون جنگنده‌های «میگ-21 » یا «فانتوم-4» موشک‌های برد بلند هوا به هوا و سلاح‌های هدایت شونده را حمل کند هنوز مشخص نیست. البته این امر شاید چندان هم مهم نباشد زیرا اصلاح و بازسازی جنگنده‌های اف-5 روشی است که ایران بدین وسیله به کسب تجربه در ساخت جنگنده پرداخته، پیکربندی دم‌های دو قلو را آزمایش کرده و این خود موجب تبلیغاتی برای قابلیت‌های صنایع نظامی این کشور خواهد شد.
بر این اساس، تجربیات کسب شده در مسیر ساخت صاعقه موجب طراحی جنگنده رادارگریز «شفق» شده که البته قرار بود سال 2008 آماده شود اما ایران در سال 2016 اعلام کرد که نسخه نخست شفق به زودی آزمایش می‌شود.
در خاتمه این گزارش آمده است: این موارد به درستی نشان می‌دهند که عزم ایران در تولید جنگنده بومی پروسه‌ای بلندمدت به هدف خودکفایی نهایی است و نباید اظهارات این کشور را در ساخت تسلیحات بومی مبالغه انگیز تعبیر کرد.
اندیشکده آمریکایی «امریکن اینتر پرایز» نیز در آخرین تحلیل از توانمندی‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نوشته بود : موفقیت سپاه ایران در ساخت و توسعه جایروکوپترهایی با قابلیت پرواز در ارتفاع پایین و رادار گریزی امری چالشی برای رقبای ایران است.
امریکن اینتر پرایز نوشت: موفقیت سپاه پاسداران ایران در توسعه جایروکوپترها و استفاده از آن‌ها در ماموریت ویژه موفق می‌تواند چالش‌هایی را برای کشورهای ا اعراب خلیج فارس در بر داشته باشد. مهمتر از همه این‌که این پرنده های کم صدا و با قابلیت پرواز در ارتفاع پایین قادر به گریختن از چنگال رادارها هستند.
این اندیشکده نوشت: استفاده ایران از فرودگاه سراوان، در سیستان و بلوچستان به عنوان پایگاه جایروکوپترها استفاده در سی کیلومتری مرزهای پاکستان خطرناک است.
