نشست «ایران به دنبال چیست؟» در چارچوب سلسله نشست‌های هزاره دوم، از سوی مرکز «تحقیقات و مطالعات جهانی» (GLOBAL RESEARCH THINKING CENTER) با حضور اساتید، پژوهشگران و کارشناسان حوزه خاورمیانه و ایران در استانبول برگزار شد.
در این نشست افرادی مانند پروفسور گلدن آیمان، پروفسور حسام‌الدین ایناچ، پروفسور اوزدن زینب اوکتاو، پروفسور چنگیز تومار، دکتر داوود هود، دکتر جان‌تورک جانر، دکتر سلیمان الیک، دکتر اوزلم کیهان پوسانه و دکتر بیلگه‌حان آلاگوز به بررسی ابعاد سیاست داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی ایران پرداختند.
«بازیگران خشونت‌طلب در خاورمیانه و ایران»، «ایران پس از توافقنامه هسته‌ای»، «ایران و نیروهای شبه‌نظامی شیعه»، «ایران و ارتباطات تروریستی»، «مفاهیم حاکم بر سیاست خارجی ایران»، «نظام بین الملل و ایران»، «روابط ایران با شورای همکاری خلیج»، «سیاست آمریکا در قبال ایران در دوره ترامپ»، «سیاست ایران در افغانستان»، «سیاست ایران در عراق»، «سیاست ایران در خلیج»، «سیستم سیاسی ایران» و «میراث ترک‌ها در ایران» از موضوعات این نشست بودند.
در این نشست عنوان شده که ایران برای ادغام در نظام جهانی وابسته به روسیه و چین نیست. تجربیات ایران، مخصوصاً پس از تحریم‌های وضع شده از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه این کشور، باعث دنبال کردن یک دیپلماسی متوازن از سوی ایران شده است.
همچنین ادعا شده که تاثیر ایران در منطقه دارای دو دلیل اساسی است؛ به دلیل عدم وجود یک بازیگردان موثر و قدرتمند منطقه‌ای، دوم به دلیل توانایی ایران در چانه زنی در چارچوب روابط خود با قدرتهای جهانی است. (مثلا ایران وابستگی خاصی به سازمان‌ها و بلوک‌های اقتصادی و سیاسی منطقه‌ای و بین‌المللی نداشته و کشش تهدیدات و تحریم‌ها بر روی این کشور محدود است).
نیز ادعا شده که ایران به سه دلیل عمده خواهان افزایش نفوذ و تاثیرگذاری در خاورمیانه است. اول به خاطر خنثی کردن محاصره غرب است. به همین دلیل نیز به جنگ در بیرون از خاک خود در یمن، سوریه و عراق روی آورده است. دوم؛ خواست این کشور برای گسترش توانایی‌های جبهه مقاومت علیه غرب با استفاده از عنصر «ملی‌گرایی فارسی» و دولت-ملت است. سومین مورد نیز ایجاد فرصت اجرای استراتژی ایران به منظور گسترش به سوی غرب و صدور جریان شیعی سازمان یافته و انقلاب اسلامی است.
