درحالیکه حادثه پلاسکو در تهران روی داده و عده ای بر گور پلاسکو نشسته اند و با شیون و ناله و نفرین کردن، شهرداری را مقصر آن جلوه می دهند تا مقصران اصلی آن در این ناله و زاری بتوانند حاشیه امنی برای خود پیدا کنند، سخنگوی دولت نیز به این جمع اضافه شده و در این فضای ایجاد شده در نقش وکیل مدافع پلاسکو به دنبال پیدا کردن متهم و محاکمه آن است.
این درست در زمانی است که جایگاه شاکی و متهم عوض شده و دولت به هیچ وجه حاضر نیست مسئولیت خود و وزارتخانه های مربوط را در وقوع حادثه پلاسکو بپذیرد. با این وجود در چند سالی که از اداره کشور توسط دولت تدبیر و امید می گذرد شاید به جرات بتوان گفت فجایعی هزاران بار بدتر از پلاسکو در کشور روی داده اما دولت چشمانش را بر آن بسته است. در این گونه فجایع دولت مسئولیت مستقیم دارد و باید پاسخگو باشد؛ همانگونه که در پلاسکو نیز برخی از وزارت خانه ها از جمله وزارت کار، مسئولیت دارند ولی سکوت پیشه کرده اند. جهت یادآوری طبق مصوبه 18 دیماه سال 1393 دولت، دستگاه مجری برای برخورد با تخلفات پلاسکو و پلمب آن، وزارت کار بوده است.
اگر دولت دلش برای جان و مال مردم می سوزد؛ چرا دقیقا در زمانیکه ملت از کیفیت خودروهای داخلی ناراضی اند ناگهان از وام 25 میلیون تومانی رونمایی می کند تا مردم در حالت انتخاب صفر خود در بازار خودرو تن به خرید تابوت های متحرک جاده ای بدهند. سالانه هزاران نفر در حوادث جاده ای به خاطر خودروهای بی کیفیت و جاده های پرخطر جان خود را از دست می دهند ولی دولت به جای مدیریت این بحران با تزریق هزاران میلیارد تومان دهها بحران دیگر را رقم می زند!
در حالیکه صدها هزار متقاضی مسکن مهر منتظر اقدامات عملی دولت برای سرو سامان دادن به ساختمان های نیمه کاره خود هستند، آخوندی وزیر راه و شهرسازی آن را مزخرف می خواند تا امید متقاضیان ناامید شود و پازل مسکن مهر همچنان به حیات خود ادامه دهد. آیا این فاجعه نیست که دولت به جای ترمیم زخم های ملت بر آن نمک می پاشد.
و مهمتر از همه این ها، دولت در 4 سال اخیر تمام انرژی خود را صرف برجامی کرد که ترامپ وعده پاره کردن آن را داده و کمترین نتیجه ای از آن همه هزینه های صورت گرفته حاصل نشده و اعتماد به آمریکا تبدیل به یک فاجعه و رسوایی شده که کشور سال ها باید هزینه آن را پس دهد.
آقای نوبخت فجایعی که دولت به بار آورده نه تنها به بهای مال و ثروت آنها بلکه به بهای جان آنها نیز بوده است. بهتراست لیست آمار معضلات اجتماعی که در این سال ها روبه افزایش گذاشته را بار دیگر مسئولان دولتی بنگرند. معضلاتی که به گورخوابی فقرا منتهی شده که توان پیدا کردن سرپناهی کوچک را نیز ندارند. فقر، بیکاری، طلاق و اعتیاد نتیجه اولیه از مشکلات اقتصادی است که دولت مسبب اصلی آنهاست و در این سال ها برخلاف وعده های رنگارنگ خود نتوانسته هیچ یک از آنها را مرتفع سازد و مردم کشور روز به روز در باتلاق وعده های دولت ناکارآمد فرو می روند.
