وی معتقد است: محور اصلی برنامه اصلاحطلبان در انتخابات آتی، تکیه بر شعارهای «بدبختی» و «ناچاری» (خدای ناکرده قصد کمترین بیاحترامی نیست) در حمایت بلاشرط و پیشاپیش از شرکایشان است. اما صرف نظر از اینکه چنین برنامهای چقدر آنها را «بیهویت» و «فرصتطلب» نشان میدهد، آیا به جز طرفداران سنتی و سرسختشان، در بین لایه خاکستری و مردد جامعه ایران (که عهد اخوت ابدی و نامشروط با هیچ جناحی نبسته) چقدر برانگیزاننده است؟