اول دیماه کریمی قدوسی اظهارات ظریف در کمیسیون امنیت ملی مجلس را منتشر کرد که در آن وزیر امور خارجه به اشتباه خود مبنی بر اعتماد به جان کری اذعان کرده است. اظهاراتی که در ابتدا موجی از تاییدها و تکذیب ها را به دنبال داشت و عده ای از عدم حضور کریمی قدوسی در جلسه و کذب بودن اظهارات وی سخن گفتند.
پس از این تایید و تکذیب ها کریمی قدوسی با دعوت از خبرنگاران خواستار پخش فایل صوتی اظهارات ظریف در کمیسیون امنیت ملی مجلس شد که در اقدامی عجیب و در حالی که دربهای کمیسیون به گفته نماینده مشهد همواره باز است خبرنگاران با دربهای بسته مواجه شدند. این اقدام موجب شد تا کریمی قدوسی اقدام به پیاده کردن صوت جلسه نماید ومتن آن را در تاریخ 5 دی ماه در اختیار رسانه ها قرار دهد.
اما واکنش هایی که در برابر اعترافات ظریف در کمیسیون امنیت ملی انجام شد به گونه ای بود که ظاهران برخی خواهان پاک کردن صورت مسئله بوده و ماجرا را به سمت دیگری برده و به اقدام کریمی قدوسی پرداختند. واکنشهایی که در ابتدا از دروغ بودن اظهارات نماینده مشهد سخن می گفت و پس از انتشار متن سخنان ظریف و مشخص شدن درست بودن آن اظهارات، از محرمانه بودن آن سخن گفتند و کریمی قدوسی را متهم به افشای اسرار نظام دانستند و هجمه های فراوانی در روزهای اخیر از طرف برخی وکیل الدوله ها و وزارت امور خارجه برعلیه کریمی قدوسی صورت گرفت.
اما سخن اصلی اینجاست که چرا اعتراف ظریف مبنی بر اشتباه خود در اعتماد کردن به جان کری برای برخی گران تمام شده و باعث عصبانیت و موضع گیری آنان گردید؟! رهبر انقلاب در سالهای اخیر بارها از دروغ گویی و حیله و نیرنگ های آمریکایی ها در مذاکرات سخن گفته بود و تیم مذاکره کننده بی توجه به این هشدارها به استراتژی خود در مذاکرات ادامه داد و موجب شد آمریکایی ها با تمدید قانون ایسا صریحا در کمتر از یک سال برجام را نقض کرده و خسارت های فراوانی به کشورمان وارد کنند و حال وزیر امور خارجه به اشتباه خود در اعتماد به سخنان کری اعتراف کند اما چه شده است که اکنون عده ای از این اعتراف بر آشفتند و به جای اینکه اقدامی مناسب را در برابر این اشتباه صورت گرفته انجام دهند خواستار برخورد با کریمی قدوسی و ورود نهادهایی مانند وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران به این ماجرا شده اند!
حال که کمتر از یکسال از اجرای برجام می گذرد و آمریکا رسما دست به نقض آن زده است می توان گفت که تنها دستاورد برجام اثبات دوباره دروغ گویی و فریبکاری آمریکایی ها بوده است چراکه هر گاه به آمریکا اعتماد کرده ایم ضرر کرده و باید بخاطر این اعتراف خوشحال بوده و از ظریف بابت اظهارات اش تشکر کنیم و چنانچه این نمایندگان مجلس و مسئولان وزارت خارجه از دلسوزان انقلاب بوده و تفکری انقلابی را در سر خود می پرورانند می بایست به جای طرح مسائل فرعی از اعتراف وزیر خارجه استقبال می نمودند.
اما برخلاف این موضوع شروع به طرح مسائلی همچون کذب بودن و یا محرمانه بودن این سخنان نمودند و باید پرسید که آیا اعتراف بر اعتماد به دشمنی که بارها دشمنی خود را ثابت کرده است مسئله ای محرمانه است و باید از انتشار کننده این سخن شکایت نمود؟!
باید این سوال را از طرفداران دولت و حامیان برجام پرسید که مگر غیر از این است که در طول 38 سال گذشته دشمنی آمریکا روز به روز بیشتر می شود و هر روز با حربه ای جدید سعی در نابودی نظام اسلامی را دارند پس چگونه است که اعتراف به اشتباه بر اعتماد به آمریکا اینگونه باعث برآشفتن عده ای می شود؟! چنانچه این اعتماد به دشمن می تواند درس عبرتی برای آیندگان باشد تا از اعتماد دوباره جلوگیری و ضررهای فراوانی نصیب کشور نشود و بار دیگر روشن شد که اعتماد بر آمریکا نتیجه ای جز ضرر ندارد.
با توجه به مطالب فوق می توان اعتراف ظریف را نقطه عطفی بر مناسبات بین المللی خود دانست و انقلابیون می توانند از این اتفاقات و اثبات دوباره کینه توزی های آمریکا(هر چند در ظاهری جدید) خوشحال باشند. نمایندگان مجلس و مسئولان وزارت خارجه نیز به جای هجمه به کریمی قدوسی و و طرح موضوعات فرعی و دلجویی از فرد اشتباه کننده(!) باید به دنبال راه برای کاهش ضررهای اعتماد به دشمن باشند.
واکنش های منفی سیاسیون به اعترافات وزیر خارجه در کمیسیون امنیت ملی در جدول زیر آمده است که به نظر بینندگان می رسد.
