ترامپ در جریان کارزار انتخاباتی‌اش برجام را «بدترین توافق تاریخ» خوانده است. وی مواضع متناقضی در این رابطه گرفته است. او یک بار گفته بود که توافق را پاره می‌کند، بعدها گفت آن را مورد مذاکره مجدد قرار می‌دهد و بعد هم گفت که این توافق را با سخت‌گیری اجرا می‌کند.
در ابتدای مقاله، خطر موجود برای حیات برجام توضیح داده شده و سپس آمده: «با انتخاب ترامپ، حالا وظیفه دفاع از این توافق تاریخی بر عهده اروپایی‌هاست، یعنی همان کشورهایی که مذاکرات یک دهه‌ای هسته‌ای با تهران را آغاز کردند.»
روزنامه اسپانیایی البته راه اروپایی‌ها برای متقاعد کردن ترامپ به پایبند ماندن به برجام را سخت می‌داند. ال پائیس نوشته است: «لفاظی‌های ترامپ نشان می‌دهد که این کار، کاری سخت خواهد بود.»
این روزنامه در ادامه، توافق ایران و ۱+۵ را توافقی ناقص دانسته ولی گفته که همین توافق ناقص موجود «بهترین راه‌حل برای مقابله با تهدید ناشی از فعالیت‌های هسته‌ای مخفیانه ایران است.»
اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها همیشه و حتی بر سر میز مذاکرات هسته‌ای، ایران را به تلاش برای ساخت سلاح هسته‌ای متهم می‌کردند؛ اتهامی که جمهوری اسلامی ایران بر اساس فتوای رهبر معظم انقلاب مبنی بر حرام بودن نگهداری و استفاده از تسلیحات کشتار جمعی، آن را بی‌پایه دانسته است.
ال پائیس به پشتوانه‌های مشروعیت توافق ایران و ۱+۵ هم پرداخته و نوشته است: «این توافق متضمن منافع جمعی همه امضاءکنندگان است و البته پشتوانه قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را به عنوان ضمانت اجرایی دارد؛ این دو عامل، بیشترین مشروعیت بین‌المللی ممکن را برای یک توافق می‌آورد.»
روزنامه اسپانیایی البته به این نکته هم اشاره می‌کند که داشتن مشروعیت‌های این‌چنینی، ضامنی اجرایی برای نقض نشدن یک توافق نیست. ال‌پائیس نوشته است: «آمریکا که خود را پس از جنگ جهانی، حافظ نظم بین‌الملل می‌داند، ید طولایی در نقض توافقات بین‌المللی همخوان با منافع خود دارد، توافقاتی که بعضاً خود پایه‌گذار آن بوده است.»
دونالد ترامپ در طول کارزار انتخاباتی، بارها گفته بود که برخی از معاهدات بین‌المللی اقتصادی، نظامی و سیاسی که آمریکا عضو آن است، در برابر منافع ملت آمریکا، ارزشی ندارند و آمریکای تحت رهبری وی ممکن است از آن‌ها خارج شود.
این تهدیدها، خروج از سازمان تجارت جهانی، خروج از پیمان اقتصادی نفتا (با همسایگان شمالی و جنوبی)، خروج از پیمان اقتصادی فرا اقیانوسی (با کشورهای شرق آسیا) و لزوم پرداخت هزینه حمایت نظامی توسط اروپایی‌ها و متحدان شرق آسیایی را شامل می‌شود.
ال پائیس در این خصوص نوشته: «ترامپ در طول تبلیغات انتخاباتی و همچنین بلافاصله پس از پیروزی در انتخابات گفته که تقدم حاکمیت ملی آمریکا بر قوانین جهانی، برایش خیلی مهم است.»
ال پائیس فشارهای سیاسی اروپایی‌ها بر ایران برای متعهد ماندن به همه برجام و تهدیدهای مبتنی بر جلوگیری از ورود سرمایه و کالای اروپایی به ایران در غیر این صورت را یادآور شده و نوشته است: «اروپایی‌ها باید همانقدر که ایران را برای عدم پایبندی به تعهدات خود مسئول می‌دانند، دولت بعدی آمریکا را نیز مسئول بدانند؛ این فقط بخاطر حفظ رژیم عدم اشاعه هسته‌ای نیست بلکه برای احترام به قواعدی است که نظم جهانی بر آن بنا شده و اروپا بدون آن، نقشی در عرصه بین‌الملل نخواهد داشت.»
روزنامه اسپانیایی در بخش نتیجه‌گیری مقاله خود نوشته:«حفاظت از توافق هسته‌ای و کسب اطمینان از پایبندی همه طرفین به متن و روح آن، به نفع اتحادیه اروپا است.»
