عباس سلیمی‌نمین با اشاره به مدل انتخاباتی وحدت در عین کثرت که از سوی طیف تندروی اصولگرا مطرح می شود گفت: من این نوع ورود و مشی انتخاباتی را متأثر از منیّت‌های گروهی می بینم تا براساس مصالح فکری و سیاسی؛ اینکه هر گروهی در طیف اصولگرا بخواهد نامزد خود را داشته باشد، قطعا به صلاح نیست و بدون تردید به اصولگرایان ضربه می زند چراکه این تنوع سلایق بیشتر خودشان را با هم درگیر خواهد ساخت حتی قادر نخواهند بود به طور متحد با رقیب در مقام چالش بر آیند.
وی افزود: حتی اگر چنین مدلی به صلاح بود باید تحت یک مدیریت قوی "واحد" و نه "رهاشده" باشد. آنچه امروز بیان می شود به گونه ای توجیه فقدان مدیریت در کثرث است. اگر کثرتی به وجود بیاید و مدیریت وجود داشته باشد علی القاعده باید بتواند در آستانه رأی گیری دور اول انتخابات کثرت را تبدیل به وحدت کند. معتقدم این استدلال هم می خواهد آن ضعف را پوشش دهد و هم منیّت گروهی را توجیه کند.
این فعال سیاسی اصولگرا که تاکید دارد قدرت تعارف بردار نیست، می گوید: وقتی برای کاندیداها این تصور ایجاد شود آنها به ریاست جمهوری خیلی نزدیک هستند می کوشند نیروهای همسنخ خود را هم نقد و با آنها چالش کنند. بالاخره یک نفر همراه آقای روحانی به دور دوم خواهد رفت باید افراد همسنخ خودشان را هم نقد کنند تا بتوانند آن فردی باشند که به دور دوم راه پیدا می کند. طبیعی است که این بحث آنها را به نقد همدیگر می کشاند. اگر کثرت نامزد براساس یک برنامه و تحت مدیریت واحدی باشد تکثر در اینجا خوب است و می تواند جمع استدلال ها و توانمندی ها را در روشنگری و آگاهی بخشی به وجود آورد و سپس به خاطر تشکیلات داشتن به وحدت بیانجامد یعنی کار به آنجا نمی کشد که نامزدهای اصولگرا با هم رقابت کنند. در دوم خرداد کاندیداهای اصولگرا با هم رقابت جدی داشتند.
