این نماینده تهران در مجلس گفت: در دولت زمان جنگ من سخنگوی دولت بودم. یکی از شهدا، شهید محمدتقی شرعی فرزند آیت‌الله شرعی عضو فعال جامعه مدرسین- خدایش عافیت دهد- که طلبه باسوادی بود به من گفت: «ما لباس ملی طراحی کردیم که راحت باشد و پیراهنی دوختیم که پیراهن حزب‌اللهی است.
تو که سخنگوی دولت هستی این را بپوش و برو پشت دوربین تا از این طریق ترویج شود.» این پیراهن بدون یقه بود. همسرم همان دوران از این نوع پیراهن‌ها برایم دوخته بود، شهید شرعی تنم دیده بود. پیراهن پیشنهادی او بلند بود و جیب هم داشت. من این لباس را پوشیدم و رفتم در دولت. بعد در جلسه دولت مهندس موسوی گفت: «چه پیراهن خوبی؟ چقدر خوب است همه از این پیراهن بپوشیم. اگر ۱۵ تا ۱۶ میلیون نفر پیراهن بدون یقه داشته باشند، چقدر در پارچه صرفه‌جویی می‌شود؟»
از آن به بعد، پیراهن بی‌یقه پیراهن رسمی سیاستمدار‌های ایرانی شد. حتی کار به جایی رسید که پیراهن بدون یقه از پیراهن‌های دیگر گران‌تر شد و همیشه هم با کت شلوار است. متاسفانه این نحوه پوشش این قدر رواج یافته که برخی در تابستان هم کت و شلوار می‌پوشند.
