جان مرشایمر، استاد روابط بین‌الملل دانشگاه شیکاگو و استفان والت، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه هاروارد اخیرا یادداشتی را در نشریه فارین افرز منتشر کرده‌اند که جدا از بعد علمی قابل توجهش، به‌طور ضمنی اذعان می‌دارد که ایالات متحده آمریکا در جریان جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران، از این رژیم حمایت کرده بود.
بنابراین گزارش، مرشایمر که به‌عنوان نظریه‌پرداز «نوواقع‌گرایی تهاجمی» و والت که به‌عنوان نظریه‌پرداز «موازنه تهدید» شناخته شده و نظریاتشان در دانشگاه‌های بسیاری از کشورها از جمله ایران تدریس می‌شود، یادداشتی را به تاریخ 13 ژوئن 2016 در فارین افرز منتشر کرده‌اند که به بررسی مفهوم علمی «موازنه دور از کرانه» (Offshore Balancing) اختصاص دارد.
جدا از محوریت علمی این یادداشت که به لزوم تغییر راهبرد اصلی ایالات متحده در سیاست خارجی پرداخته، بخشی در آن وجود دارد که این دو نویسنده شهیر، سعی می‌کنند با ارائه شواهد تاریخی از نظر خود دفاع کنند.
در این بخش می‌خوانیم: «... در خلیج فارس، آمریکا دور از کرانه باقی ماند و اجازه داد که پادشاهی متحده (انگلستان) مسئولیت جلوگیری از ظهور هرگونه قدرت مسلط را در این منطقه نفت‌خیز برعهده گیرد. پس از آن‌که در سال 1968 بریتانیا اعلام کرد که از این منطقه خارج می‌شود، ایالات متحده برای انجام مسئولیت مزبور، به شاه ایران و عربستان سعودی روی آورد. (راهبرد موسوم به دوستونی) وقتی که شاه در سال 1979 سرنگون شد، دولت کارتر دست به ایجاد نیروی واکنش سریع زد که نیرویی دور از کرانه و با هدف جلوگیری از تسلط ایران یا اتحاد جماهیر شوروی بر منطقه بود. دولت ریگان، به‌خاطر دلایلی مشابه، به عراق در جریان جنگ این کشور با ایران در سال‌های 1980 تا 1988 کمک کرد....»
مرشایمر و والت پیش از این کتابی را هم در زمینه نقش و قدرت لابی رژیم صهیونیستی در سیاست‌های ایالات متحده آمریکا منتشر کرده بودند.
ایران همواره تاکید داشته که واشنگتن در جریان جنگ تحمیلی خود را در کنار رژیم صدام قرار داده بود.
