کرباسچی در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفت: در اردوگاه اصلاحات دوستان ما با وزن‌کشی اشتباه بزرگی را رقم زدند. باید در این میان کسی به عنوان کاندیدای ریاست مطرح می‌شد که یا با شخصیت کاریزماتیک خود بتواند نیروهای مختلف را به دور خود جمع کند یا از عوامل و عناوین کم‌هزینه‌تری برای رأی‌آوری استفاده می‌کرد.
وی با دعوت به وکیل‌الدوله شدن فراکسیون امید می‌گوید: ای کاش فراکسیون امید با نام فراکسیون حامیان دولت شکل می‌گرفت. تصمیمی که یقیناً معادلات دیگری را برای مجلس رقم می‌زد.
کرباسچی گفت: توجه کنیم که همه افراد لیست امید که مورد حمایت چهره‌های مطرح اصلاح‌طلبان هستند در فراکسیون امید حضور ندارند. در فهرست امید تعداد زیادی نیروهای معتدل اصولگرا جای گرفته بودند که از جمله خود آقای لاریجانی بود. نباید به اشتباه پس از پیروزی، همه را به عنوان اعضای فراکسیون امید تصور کرد. اگر اسم این فراکسیون به عنوان حامیان دولت مطرح می‌شد و به طور معقول و منطقی بر سر ریاست مذاکره صورت می‌گرفت، هر چند باز هم احتمال ریاست علی لاریجانی بیشتر بود اما در نایب رئیسی و انتخاب اعضای هیئت رئیسه می‌توانستیم امتیازهای بیشتری به دست آوریم.
کرباسچی پیش از این انتخابات در مصاحبه با روزنامه شرق که تحت عنوان «یارگیری از رقیب» منتشر شد، از لاریجانی نام برده و خواستار «سربازگیری»(!) از اصولگرایان شده بود.
در همین حال روزنامه قانون نوشت: انتخاب لاریجانی نشان داد اصلاح‌طلبان نباید هدف‌گذاری را فراموش کنند و با پیروزی‌های به دست آمده «سطح توقعات» را بالا ببرند. این درست است که باید در سیاست به بدنه اجتماعی توجه لازم را داشت اما این هم درست نیست که برای به دست آوردن دل بدنه اجتماعی هر حرکتی (ولو اینکه می‌دانیم نتیجه‌بخش نیست) انجام داد.
متأسفانه آقای عارف یک تصمیم شخصی مهم گرفت و البته برخی بزرگان نیز از آن حمایت کردند. آقای عارف تمایل نداشت به عنوان «نامزد انصراف» شناخته شود. طرف مقابل هم که از این تصمیم شخصی ایشان آگاهی داشت.
