انتخاب رییس مجلس جدید به کانون بحث ها و خبرهای سیاسی تبدیل شده در حالی که به نظر می رسد این حجم از توجه، قدری نامتعارف است.
البته اگر قبل از رأی گیری در صحن علنی مجلس شورای اسلامی مصالحه و توافقی صورت پذیرد و رقابت درون اردوگاه «برجامیان» به صحن کشیده نشود بهتر است و بهانه ای به دست مخالفان برجام نمی دهد اما چنانچه دو نامزد اصلی - علی لاریجانی و محمد رضا عارف - بخواهند رقابت را به صحن بکشانند هم اتفاق نگران کننده ای رخ نداده زیرا انتخاب یکی حذف دیگری نیست.
از فحوای گفت و گو‌ها و موضع گیری‌ها اما احساس می شود بحث بر سر ریاست مجلس جدید از شکل مرسوم و عادی آن خارج شده و انگار انتخابات ریاست جمهوری در پیش است.
حال آن که در انتخابات ریاست جمهوری، یکی انتخاب می شود و دیگران از گردنه بیرون می افتند و اگر بخواهند دوباره رقابت کنند چهار سال باید منتظر بمانند.
انتخاب رییس مجلس اما رقیب را از گردونه مجلس بیرون نمی‌اندازد و اساسا رییس مجلس به جز دو سه مورد محدود کسی را نصب نمی کند. رییس مجلس بیش از آن که رییس باشد سخنگوی برآیند مجموعه و مدیر جلسات است.
پیش تر هم سابقه داشته و مثلا در مجلس پنجم نیز عبدالله نوری با ناطق نوری رقابت می کرد و تکرار هم شد و کسی نیز عبدالله نوری را برحذر نمی داشت یا احساس نکرد سوخته شده تا در دولت اصلاحات به وزارت کشور رسید.
انتخابات ریاست جمهوری مانند مسابقات جام حذفی است. یکی می ماند و دیگران حذف می شوند. انتخاب رییس مجلس اما چنین نیست. یکی رییس می شود و دیگری نمی شود. اما از مجلس بیرون نمی رود.
این نکته هم مهم است که رییس مجلس برای یک دوره یک ساله انتخاب می شود و مانند ریاست جمهوری چهار ساله نیست.
بنابراین نحوه مواجهه با انتخاب رییس مجلس جدید نباید به گونه‌ای باشد که نتیجه حاصله ناامیدی ایجاد کند.
بار دیگر باید تاکید کرد اگر توافقی صورت پذیرد بهتر است اما اگر هر دو کاندیدا اصرار بر حضور داشته باشند باز نباید خرده گرفت. همان گونه که محمد رضا عارف گفته است نظام ما تک حزبی نیست و رقابت امری پذیرفته شده است.
همان گونه که بعد از انتخاب آقای جنتی به عنوان رییس دوره پنجم مجلس خبرگان رهبری، عده ای درصدد برآمده اند نتیجه انتخابات هفتم اسفند را زیر سؤال ببرند بعید نیست از انتخاب رییس جدید مجلس نیز چنین تحلیلی صورت پذیرد.
حال آن که باید تأکید کرد رقابت برای انتخاب رییس جدید مجلس پیروزی یکی و باخت دیگری نباید تلقی شود. نه این که بخواهیم پیشاپیش توجیه کنیم. تعداد آرای آقای لاریجانی و آقای عارف در صورت رقابت وزن هر یک را در مجلس مشخص می کند اما هیچ یک را از صحنه پارلمان بیرون نمی گذارد و این مهم ترین تفاوت انتخاب رییس مجلس برای اداره یک ساله مجلس با اداره چهار ساله کشور است.
ضمن این که اگر هم رقابتی درگیرد درون اردوگاه برجامیان است. هم لاریجانی و هم عارف از این منظر درون این اردوگاه تعریف می شوند و می تواند رقابتی درون برجامی توصیف شود.
