روز گذشته وقتی خبرنگاران از عارف درباره تعداد اعضای لیست امید در مجلس آینده پرسیدند، وی از حضور احتمالی 180نفر در این لیست خبر داد.
رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان درباره تناقض ارقام اعلامی خود با رسانه‌های اصلاح‌طلب درباره تعداد اصلاح‌طلبان و حامیان دولت مجلس توضیح داد: متاسفانه بعضی از روزنامه‌های اصلاح‌طلب عدد 124 را که برای مرحله اول انتخابات بود مطرح کردند که باعث خوشحالی رقبای ما شد که البته ما هم از خوشحالی آنان خوشحال شدیم، ولی تا 168 نفر پتانسیل عضویت در ائتلاف امید را دارند و برخی از مستقلین هم اعلام آمادگی کردند و حتی آقای لاریجانی هم سرلیست ما در قم بود.
آقای عارف حداقل اعضای لیست امید مجلس آینده را 168 نفر می‌داند. طبق آمار اعلامی وی باید نتیجه بگیریم حداقل 57 درصد کل منتخبان مجلس دهم در لیستی قرار دارند که خود عارف سرلیست آن است و قاعدتا کاندید مدنظر این افراد برای ریاست مجلس، شخصی جز عارف نخواهد بود.
اما عارف وقتی که نوبت به سوال از موضوع ریاست مجلس و رقابت بین وی و لاریجانی می‌شود، یکی از سه مکانیزم «تفاهم، رای‌گیری و ریش‌سفیدی» را ملاک انتخاب رئیس پارلمان معرفی می‌کند.
در صورتی که طبق ادعای آقای عارف بپذیریم 57 درصد نمایندگان عضو یک لیست باشند مردم‌سالاری دینی حکم می‌کند کاندید مدنظر اکثریت بر کرسی ریاست تکیه بزند و تکیه‌زدن کاندید اقلیت بر آن کرسی در تضاد با مردم‌سالاری، تاریخ مجلس شورای اسلامی و اهانت به اکثریت نمایندگان مجلس خواهد بود.
مگر مردم در تهران و شهرستان‌ها با ریش‌سفیدی و تفاهم نمایندگان خود را در بهارستان انتخاب می‌کنند که حال ریاست مجلس بر این اساس انتخاب شود؟
