وی ادامه داد: یکی از روزنامه ها از بنده انتقاد کرده است که چرا ساکت هستید در حالیکه در این مورد مصاحبه کرده ام.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در ادامه درباره جو سازی های بی بی سی در مورد این قتل گفت: زمانی که شوروی به افغانستان حمله کرد و هزاران خانواده افغانی آواره شدند تنها ایران بود که میزبان گرم هزاران افاغنه شد، حتی کشورهای اروپایی مدعی حقوق بشر و بشریت و انسانیت حاضر نشدند یک نفر از این پناهندگان را بپذیرند.
وی افزود: کشورهای حوزه خلیج فارس و همسایه هیچ کدام از این پناهندگان را نپذیرفتند، ایران تنها کشوری بود که میزبان آوارگان افغانی شد و به آنها امکانات داد، فرزندان آنها در مدارس و دانشگاههای ایران تحصیل کردند و در ایران ازدواج کردند.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نهم تصریح کرد: زمانی که جنگ داخلی در افغانستان رخ داد ایران تنها کشوری بود که میزبان مجدد مهاجرین افغانی شد و آنها در کنار مردم ایران زندگی کردند،زمانی که طالبان ظهور کرد و باعث آواره شدن مجدد آنها شد ایران دوباره مامن افاغنه شد و امکاناتی را در اختیار آنها قرار داد و به آنها اجازه فعالیت اقتصادی داد؛ کدام کشور می تواند ادعای کمک به افاغنه کند جز ایران.
وی با اشاره به اینکه حالا یه حادثه ای رخ داده و هر جای دنیا می توانست چنین اتفاقی رخ دهد، گفت: علیرغم اینکه این حادثه بسیار فجیع و خیلی دردناک است و ما هم ناراحت هستیم اما چنین حوادثی در نیویورک،ایتالیا، استرالیا و عربستان هم رخ می دهد؛ ماموران فرودگاه جده در روز روشن و در حال ماموریت به نوجوانان ما هتک حرمت کردند، آن زمان بی بی سی کجا بود؟
نقوی حسینی افزود: نهادهای حقوق بشر آن زمان کجا بودند؟ چرا آنجا بشریت مطرح نبود؟ این تبلیغات که علیه ملت و دولت راه انداخته اند هدفمند است.
این نماینده مجلس نهم گفت: جمهوری اسلامی ایران افتخار دارد به مدت 37 سال میزبان گرم افاغنه بوده و میلیون ها افغانی در ایران زندگی می کنند، حال حادثه ای رخ داده و برای همه ما دردناک است و روند قضایی خود را طی می کند و تا آخر پیگیر هستیم و اشد مجازات را برای خاطی در نظرمی گیریم، قانون مجازات اسلامی هم بین اتباع خارجی و ایرانی ایرانی تفاوتی قائل نمی شود.
نماینده مردم ورامین در مجلس نهم ادامه داد: قانون اجرا خواهد شد و نیازی نیست آنها دلسوز افاغنه و مسلمان ها شوند اگر خیلی دلسوز هستند 4 میلیون افغانی را انگلستان بپذیرد و ایران با شوق آنها را تقدیم می کند تا انگلستان برای آنها دلسوزی کند.
