سایت «ع-الف» با بیان اینکه «روحانی برای حضور و پیروزی در انتخابات سال آینده، کار سختی را پیش رو دارد و واقعاً نمی‌توان گفت که او نیز همانند رؤسای جمهور قبلی و به سنت مألوف، برای بار دوم رئیس جمهور خواهد شد یا خیر؟» نوشت: روحانی، برنامه‌های دولتش را براساس یک اولویت‌بندی منطقی پیش می‌برد. او و تیمش می‌دانند که گره عمده اقتصاد کشور در شرایط حاضر، تحریم‌ها هستند بنابراین، او بلافاصله بعد از به دست گرفتن قدرت، بدون فوت وقت، مذاکرات هسته‌ای را دنبال کرد.
این سایت در ادامه با بیان اینکه بسیاری از مردم ادعای پیروزی و موفقیت دولت را نمی‌فهمند نوشت: مشکل روحانی این است که نمی‌توان در اقتصاد «معجزه» کرد و تمام آثار مخرب تحریم‌ها و سوء مدیریت‌های گذشته را در کوتاه مدت رفع و رجوع نمود. بنابراین، رسیدن آثار لغو تدریجی تحریم‌ها به سفره مردم، زمان‌بر است. اقشار آگاه جامعه، این نکته را می‌دانند ولی بسیاری از مردم به ویژه در طبقات کم‌درآمد، واقف بر این ظرائف نیستند و تصور می‌کنند که معنای لغو تحریم‌ها، ارزانی و فراوانی فوری است(!) کما این که بعد از توافق هسته‌ای، برخی در جشن خیابانی، در یک دست اسکناس یک دلاری و در دست دیگر، اسکناس هزار تومانی داشتند، بدین معنا که با این توافق هر دلار، هزار تومان خواهد شد!
این سایت، سپس ادعا می‌کند: جریان مخالف القا می‌کند که روحانی کاری برای معیشت مردم انجام نداده است. آنها استاد عملیات پوپولیستی هستند.
تقابل روحانی و پوپولیست‌ها در انتخابات سال آینده، تکرار ماجرای معروف «نقش مار و نوشته مار» خواهد بود. نقاش مار، امیدوار به جهالت مردم خواهد بود و نویسنده مار، دلبسته سوادشان. این مطلب از سوی سایت‌های دیگر از جمله سایت گروهک ملی-مذهبی هم بازنشر پیدا کرده است.
درباره این قبیل تحلیل‌های آمیخته با دلواپسی و اضطراب شایان یادآوری است که این اضطراب قبل از هر چیز محصول ایجاد توقعات و انتظاراتی است که آقای روحانی و حامیانش به خاطر پیروزی انتخاباتی به هر قیمت در سال 91 و 92 به آن دامن زدند و اگر قبل از انتخابات- به مثابه پوپولیسم- برای این طیف مفید بود، پس از آن کاملاً معکوس عمل کرده است و بنابراین نمی‌توان پوپولیسم را در اتاق‌های عملیات روانی به پوپولیسم خوب و پوپولیسم بد (خودی و غیرخودی!) تقسیم کرد.
ثانیاً این ادعا که «گره عمده اقتصاد کشور تحریم‌هاست» از نگاه همه صاحب‌نظران و حتی حامیان کارشناس دولت مردود است چه اینکه سخنوران و نظریه‌پردازان و نویسندگان همسو با دولت فعلی به هنگام تخطئه دولت قبلی به تصریح می‌گفتند که تنها 10 یا حداکثر 30 درصد مشکلات به تحریم‌ها مربوط می‌شود و 70 تا 90 درصد مشکل مربوط به سوء مدیریت و بی‌کفایتی و عدم کاربست تدابیر اقتصادی است. به همین دلیل هم اکنون از نگاه عوام و خواص معلوم شده که کوه برجام کذایی موش زاییده و با سوغاتی از این دست کام مردم شیرین نمی‌شود. نگرانی بعدی حامیان حزبی و باندی دولت از همین جا ناشی می‌شود که جز پیشنهاد امتیاز دادن یکطرفه به غرب و توافق به هر قیمت- که اکنون هیچ اثری از خواص آن باقی نمانده - چیزی برای عرضه به مردم به عنوان سند کفایت و کاربلدی و کارآفرینی و گره‌گشایی در چنته ندارند و این واقعیت روز به روز و هفته به هفته در پسابرجام برای مردم بیشتر معلوم می‌شود و این تازه در میانه ماه سوم از اجرای برجام است.
اما درباره عکس مار و نوشتن مار و اغواگری‌های پوپولیستی نیز جا دارد بپرسیم چه کسانی از 30 ماه پیش به مردم می‌گفتند طرف 100 روز یا حداکثر 30 ماه می‌توانیم گشایش و رونق اقتصادی درست کنیم یا چه کسانی سال 93 و سپس 94 گفتند از رکود خارج شدیم و رونق اقتصادی آغاز شده اما در پایان هر سال اذعان کردند که رکود اقتصادی عمیق‌تر شده است. آن 170 میلیون دلاری که قرار بود هر روز با آغاز اجرای برجام به خزانه ما بیاید- ماهانه 5 میلیارد دلار و در یک سال 60 میلیارد دلار- در سومین ماه اجرای برجام کجاست یعنی کشور در همین سه ماهه پس از اجرای برجام 15 میلیارد دلار به دست آورده است؟ دقیقاً کجاها؟!
براساس همین واقعیت‌ها حق باید داد که جریان‌های کاسب حامی دولت از عدم تداوم آن در انتخابات سال 96 نگران باشند هر چند که در 3 سال اخیر، به اسم ناسزا به کاسبان تحریم، کم از قبل توافق و مذاکره و برجام کاسبی نکرده‌اند.
یادآور می‌شود صادق زیباکلام 25 اسفند 94 ضمن یادداشتی در روزنامه شرق تصریح کرد: روحانی با کارنامه اقتصادی موجود، انتخابات 96 را واگذار می‌کند.
