خلاصه ای از گفتگوی محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان با سالنامه شرق به شرح ذیل منتشر می شود:
اولین پرسشی که از ظریف در این مصاحبه پرسیده شد، مسئله حضور وی در دولت دوازدهم در صورت سکان داری حسن روحانی است که در واکنش به این سوال گفته است:
من در این دولت هم با اکراه این مسئولیت را پذیرفتم؛ ولی معمول من نیست که پیش بینی کنم؛ بنابراین صبر می کنیم ببینیم که تا آن موقع زنده هستیم یا نه. معمولا گران فروشی نمی کنم، اما هر زمان که احساس کنم در ادامه کار نمی توانم خدمت کنم، خودم عذر خودم را خواهم خواست.
ظریف همچنین در این گفتگو به صراحت می گوید که کتابی که حداد عادل در مجلس به وی هدیه داده بود را نخوانده است.
وی همچنین درباره مدت زمانی هم که به ویلای شمال خود سفر نکرده، گفت: فعلا که شش ماه است فرصت نکرده ام بروم.
ظریف در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه بحث آزادی زندانیان و تبادل صورت گرفته از چه زمانی در مذاکرات آغاز شد، می گوید:
در حاشیه مذاکرات هسته ای، این موضوع به عنوان مشکلات انسانی که طرفین دارند، مطرح می شد.تعدادی زندانی ایرانی-آمریکایی در ایران بودند و تعدادی زندانی آمریکایی – ایرانی در آمریکا بودند و تعدادی ایرانی هم هستند که در کشورهای مختلف شرایط مناسبی ندارند. فکر می کنم در اولین دیداری که آقای کری با من داشت موضوع مطرح شد؛ البته در آن زمان، تعداد زندانیان آمریکایی در ایران دو نفر بود: آقای حکمتی و آقای عابدینی بودند و آقای خسروی و آقای جیسون رضاییان هنوز دستگیر نشده بودند؛ البته آمریکایی ها از اواسط دهه 80 موضوع آقای لوینسون را هم که از دید آنها در ایران ناپدید شده بود، مطرح می کردند؛ بنابراین ایشان این موضوع را در همان گفتگوی کوتاه مطرح کرد، من هم به ایشان گفتم تعداد زیادی ایرانی هستند بدون اینکه هیچ قانونی را نقض کرده باشند به دلیل فشار آمریکا در کشورهای مختلف دنیا یا در خود آمریکا زندانی هستند. این اولین بار بود بدون اینکه مذاکره ای صورت گرفته شده باشد، ایشان یک نگرانی را مطرح کرد و من هم یک نگرانی دیگر را مطرح کردم. چند ماه بعد در هر جلسه ای که ممکن بود این موضوع در حاشیه جلسه مطرح شد تا اینکه حدود 15 ماه قبل در یکی از جلسات توافق کردیم هر یک از دو طرف یک فر یا گروهی را مسئول مذاکره درباره این موضوع کند تا بببینیم آیا این موضوع حل و فصل شدنی است یا نه. بعد از اینکه در مراجع تصمیم گیری کشور تصمیم لازم گرفته شد و مجوز لازم داده شد، ما یک گروه مذاکراتی ایجاد کردیم. در مقاطعی که کار آن گروه با مشکل یا بن بست مواجه می شد، بنده و آقای کری برای اینکه کار را دوباره به جریان بیندازیم، مداخله می کردیم. در این ماه های آخر، چندین دور این مداخله صورت گرفت. فکر می کنم از آخرین دور مذاکرات برجام و بعد از آن چند دور دیگر شکل گرفت تا اینکه کار نهایی شد و به نتیجه رسید.
