بی بی سی فارسی در بخشی از مطلب خود آورده وضعیت زنان در ایران بسیار متفاوت از زنان افغانستان است. حضور گسترده زنان در بخش‌های علمی، اجتماعی، فرهنگی، هنری و اقتصادی درخور ستایش است. ایران کشوری در حال توسعه است با بخش بزرگ جمعیت شهرنشین. ۸۲ درصد زنان این کشور با سوادند.
بی بی سی برای موفقیت های علمی، اجتماعی، فرهنگی، هنری و اقتصادی بدون ذکر برخی از این موفقیت ها به ستایش زبانی بسنده کرد و در ادامه با استناد به صحبت های ژیلا بنی یعقوب موفقیت زنان در ایران در عرصه های یاد شده را به حاشیه رانده است. بی بی سی گفته به دلیل آنکه سن قانونی ازدواج در ایران ۱۳ سال است می شود نتیجه گرفت که وضعیت زنان نامناسب است.
حضور بانوان ایرانی در عرصه سیاسی مورد انتقاد بی بی سی فارسی است. بی بی سی می گوید تنها یک وزیر زن (خانم مرضیه وحید دستجردی) تا کنون در کابینه دولت در ایران حضور داشته است. بی بی سی همچنین از لحاظ تئوریک عرصه سیاسی ایران را مخالف حضور زنان می نمایاند و برای این ادعای خود رد صلاحیت زنان داوطلب در انتخابات مجلس امسال را گواه می آورد.
این در حالی است که اگر بخواهیم رد صلاحیت زنان را نشانه ای برای این ادعای بی بی سی بدانیم پس رد صلاحیت مردان هم به همان اندازه ضد مرد بودن عرصه سیاسی را نشان می دهد!
این در حالی است که حضور زنان به عنوان سفیر در کشور های دیگر، سخنگو و معاون رییس جمهور، حضور در شوراهای شهر تهران و شهرستان ها، وجود فرماندار زن در برخی شهر ها و حضور در ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی بویژه تشکیل فراکسیون زنان در هر دوره روند صعودی داشته است. مجلس نهم ۹ زن و مجلس دهم شاهد حضور ۱۴ زن است. این امر خود نشان از عدم وجود مانع نظری برای حضور زنان در عرصه سیاسی است.
به علاوه آنکه در انگلیس و آمریکا نیز نسبت نمایندگان مجلس زن به مرد کمتر است. همچنین آمریکا تابحال هیچ رییس جمهور زنی به خود ندیده است. در انگلیس نیز تنها یک زن در ۱۰۰ سال گذشته نخست وزیر بوده است.
