در عین حال با توجه به اینکه اصلاح‌طلبان طی دو و نیم سال گذشته با رصد احتمال ردّ صلاحیت چهره‌های خود در انتخابات آتی، دائماً بر ورود رئیس‌جمهور روحانی به این مسئله نیز تأکید داشته‌اند؛ این سؤال وجود دارد که واکنش جمعی آنها به مسئله عدم تأیید صلاحیتشان چیست؟!
*درباره واکنش‌های احتمالی جریان خاص نسبت به عدم تأیید صلاحیت چهره‌هایش، دانستن نکاتی حائز اهمیت است:
یکم: احتمال بروز فتنه‌ای شبیه به سال 88 در انتخابات آتی «صفر» است.
این احتمال صفر نیز نه از سر خوشبینی که با توجه به حساسیت قابل اشاره‌ی دستگاه‌های نظارتی و امنیتی کشور و با توجه به بی تحملی افکار عمومی نسبت به ایجاد یک فتنه سیاسی جدید توسط جریان خاص به دست آمده است.
دوم: چهره‌های اصلاح‌طلب با توجه به اینکه دولت رئیس‌جمهور روحانی میل به استمرار وضعیت کنونی دارد و ترجیح می‌دهد همه چیز را با عینک «برجام» ببیند، یقیناً توفیقی در همراه‌سازی دولت در زمینه اعتراض به ردّ صلاحیت‌ها و بر هم زدن وضع موجود نخواهد داشت و غیر از چند اظهار نظر احتمالی، دستاورد دیگری در زمینه همراهی دولت با آنها قابل تصور نیست.
کما اینکه مثلاً رئیس جمهور روحانی نیز در مصاحبه مطبوعاتی اخیر خود بارزترین جمله‌ای که درباره مسئله عدم تأیید صلاحیت‌ها بر زبان آورد این بود که «اطلاعات اولیه خیلی خوشحال‌کننده نبود».
سوم: مسئله «تمکین» جدای از اجبار، به دلیل دیگری هم تنها راه قابل انتخاب اصلاح‌طلبان است.
آنها به دلایلی مثل پرونده سال 88، از دو سال قبل هم می‌دانستند توفیق چندانی را در مسئله تأیید صلاحیت‌ها به دست نخواهند آورد.
و در سایه‌ی این مسئله بود که آنها با توجه به عدم اقبال مردم در تمام انتخابات‌های 14 سال گذشته به اصلاح‌طلبان؛ از دو و نیم سال قبل اعلام کردند که به هیچ وجه به دنبال «برد حداکثری» در انتخابات اسفند نیستند.
حتی عمده‌ای از چهره‌های بالا که صلاحیت آنها برای کاندیداتوری مورد تأیید قرار نگرفته است نیز جزو کسانی بوده‌اند که در دو و نیم سال گذشته متفقاً اعلام کرده‌اند اصلاحات در انتخابات اسفندماه به دنبال «برد حداقلی» است و اساساً چیزی به نام برد حداکثری و تشکیل دوباره مجلس ششم ممکن نخواهد بود.
برای اطلاع مخاطبان محترم نیز بیان می‌شود که «برد حداقلی» فرمولی من‌عندی است که بر اساس آن؛ جریان خاص حتی از هم‌اکنون نیز می‌تواند ادعای پیروزی و رسیدن به اهدافش را در انتخابات آینده داشته باشد!
منظور آنها از برد حداقلی این است که ترکیب اکثریت اصولگرای فعلی مجلس نهم به هر ترتیبی ولو کم شدن یک نماینده اصولگرا تغییر یابد و یا ترکیب اقلیت اصلاح‌طلبان و دولتیون مجلسی به هر ترتیبی ولو افزوده شدن یک نماینده‌ی سمپات دچار تحول شود.
بدیهیست که این اتفاق در هر انتخابات مجلسی رخ می‌دهد اما جریان خاص با توجه به عدم اقبال مردم طی 14 سال گذشته و عدم تحمل یک شکست آشکار دیگر، تصمیم به انتخاب این راهبرد در انتخابات آتی گرفته است.
با تدقیق در معنای راهبرد «برد حداقلی» نیز آشکار می‌شود که بیان این فرمول بر عدم ایجاد تنش و عدم بحران‌زایی ابتنا دارد و کسانی که قصد دارند به هر قیمتی در انتخابات آینده پرچم پیروزی را بالا ببرند، قاعدتاً نمی‌بایست تا این اندازه ناشی باشند که در مسیر انتخاب شده، راه را کج کنند و به سمت اعتراضات شدید و بحران‌زایی حرکت کنند.
