ضرغامی در پاسخ گفت، انتخابات 88 به گواهی اسناد و شواهد موجود در کمال صحت برگزار شده بود و از نامزدهای معترض نیز مطابق قانون خواسته شده بود اعتراض خود را همراه با اسناد و دلایل مورد نظر اعلام کرده و از مجاری قانونی دنبال کنند و حتی 5 روز بیشتر از وقت مقرر در قانون هم به آنها فرصت داده شده بود ولی میرحسین موسوی به جای طی کردن روال قانونی روش آشوب خیابانی را برگزیده و شعار دروغ تقلب در انتخابات را سر داده بود و در همان حال به این ادعای دروغ همراه با اتهامات ناروای دیگر و در حمایت از وی از سوی رسانه‌های آمریکایی و اسرائیلی در سطح گسترده‌ای دامن زده می‌شد.
بنابراین از صدا و سیما چه انتظاری بود دروغ تقلب را که بعدها خود مدعیان به دروغ بودن آن اعتراف کردند، منتشر کند و از این طریق آراء 40 میلیونی مردم که حق‌الناس است را نادیده گرفته و همراه با دشمنان قسم‌خورده مردم به مقابله با منافع ملی برخیزد؟ ضرغامی افزود: در کجای دنیا و در کدام نظام باصطلاح دموکراتیک به نامزدی که مردم به او رأی نداده‌اند، اجازه داده میشود که از رسانه ملی علیه آرای مردم سخن گفته و به ملت اهانت کند.
بعد از پاسخ مستند و روشنگرانه ضرغامی که توهم‌پراکنی‌های یکطرفه برخی از مدعیان اصلاحات در ذهن شماری از دانشجویان را برطرف کرده بود، یکی از دانشجویان پشت تریبون رفت و نزدیک به 8 دقیقه با انواع اهانت‌ها به مردم و نظام از موسوی حمایت کرد که ضرغامی بعد از پایان سخنان وی گفت؛ آیا اظهارات شما بهترین دلیل و گویاترین سند برای اثبات برخورد قانونی و دقیق صدا و سیما نیست که به نامزد مورد نظر شما اجازه نداده است از طریق رسانه ملی که متعلق به همه ملت است علیه رأی ملت توهم‌پراکنی و دروغ‌پردازی کند؟
در پی اظهارات ضرغامی که با متانت و در کمال آرامش ابراز شده بود، تعداد انگشت‌شماری از دانشجویان به جای آن که سخنان وی را با استدلال پاسخ گویند، دست به تشنج‌آفرینی زدند.
