در سال 1362 هاشمی رفسنجانی وصیت‌نامه مختصری نوشته است که در خاطرات سال 1362 او به چاپ رسیده است. او در این وصیت‌نامه از دوستان خودخواسته است که نوشته‌های او را که چاپ‌نشده است منتشر کنند و نیز به تربیت فرزندان او توجه کنند، چراکه خودش به‌واسطه کارهای عمومی که داشته است نتوانسته این وظیفه را به‌خوبی انجام دهد. این بخش از وصیت‌نامه هاشمی رفسنجانی دقیقاً چنین است:

یک‌شنبه 30 بهمن 1362:

من مایلم نوشته‌های را که به چاپ نرسیده مخصوصاً فیش‌های کلید قرآن توسط افراد صالحی آماده چاپ و نشر گردد. اگر دوستانم این آرزوی من را برآورند ممنونم و ان‌شاءالله در اجر آن شریک خواهند بود. لابد دوستانم در تربیت فرزندانم _ که مسئولیت تربیت آن‌ها را به خاطر کارهای عمومی نتوانسته‌ام به‌خوبی انجام دهم _ توجه مبذول خواهند نمود.[1]

[1] - خاطرات هاشمی رفسنجانی، سال 1362، آرامش و چالش، صفحه 369